Ένα γερό χαστούκι δέχτηκε το ΕΛΑΜ, η Χρυσή Αυγή της Κύπρου την πρωταπριλιά. Τους πέταξαν έξω από το ξενοδοχείο Κλεοπάτρα όπου προγραμμάτιζαν να οργανώσουν φιέστα με τη συμμετοχή τριών στελεχών της Χρυσής Αυγής για την επέτειο της 1ης του Απρίλη. Το ξενοδοχείο που αρχικά τους παραχώρησε το χώρο, κάτω από την πίεση των αντιδράσεων της κοινωνίας και μιας σειράς οργανώσεων που ένωσαν τις δυνάμεις τους για να αποτρέψουν αυτή την εξέλιξη (ανάμεσα τους και η Εργατική Δημοκρατία) αναγκάστηκε να τους ακυρώσει τη κράτηση.

Στείλαμε επιστολές στον ξενοδόχο ζητώντας του να μην παραχωρήσει το χώρο σε με φασιστική οργάνωση που δικάζεται στα ελληνικά δικαστήρια σαν εγκληματική οργάνωση και εξυμνεί τον Χίτλερ. Επιστολές στάλθηκαν και στα συνδικάτα των εργαζομένων στη ξενοδοχειακή μονάδα, ενώ εκδόθηκε και ανακοίνωση προς τα ΜΜΕ.

Μετά την ακύρωση του Κλεοπάτρα οι φασίστες αναγκάστηκαν να μεταφέρουν την εκδήλωση τους σε χώρο που εξασφάλισαν αποκρύπτοντας ποιοι είναι και το σκοπό που ήθελαν να το χρησιμοποιήσουν, χωρίς την συμμετοχή άλλων πέραν των δικών τους στελεχών και η οποία δεν προβλήθηκε από κανένα μέσο ενημέρωσης.

Μοναχική εξαίρεση αποτέλεσε ο δημοσιογράφος Παύλος Μυλωνάς, ο οποίος επέλεξε να καλέσει τους τρείς Χρυσαυγίτες και ένα Ελαμίτη και να τους αφιερώσει μισή ώρα σε κεντρική ενημερωτική εκπομπή της τηλεόρασης MEGA για να ανακτήσουν το έδαφος που έχασαν από την αντίδραση της κοινωνίας και την κινητοποίηση αντιφασιστικών οργανώσεων.

Η ακύρωση της εκδήλωσης στο Κλεοπάτρα ήταν μια σημαντική επιτυχία και το ΕΛΑΜ – Χρυσή Αυγή δέχτηκε ένα σοβαρό πλήγμα στη προσπάθεια του να κτίσει την εικόνα ενός καθωσπρέπει κόμματος.

Όμως αυτό δεν είναι αρκετό. Για να τσακίσουμε τους φασίστες δεν μπορούμε να στηριζόμαστε στη καλή διάθεση ούτε κάποιου μαγαζάτορα ούτε μπορούμε να περιμένουμε από τους θεσμούς του κράτους να ελέγξουν αυτές τις ναζιστικές συμμορίες. Χρειάζεται ένα μαζικό κίνημα με διάρκεια. Για να γίνει αυτό όμως χρειάζεται ένα ξεκάθαρο αντιρατσιστικό προσανατολισμό, που να κατανοεί ότι ο ρατσισμός γεννιέται μέσα από τις πολιτικές λιτότητας που οδηγούν στην ανεργία, τη φτώχεια και την απόγνωση χιλιάδες εργαζόμενους. Χρειάζεται να είναι προσανατολισμένο στη βάση της κοινωνίας. Ένα κίνημα που να συνενώνει όλους όσους δεν θέλουν να βλέπουν τους Ελαμίτες να παρελαύνουν στους δρόμους, να κτυπούν μετανάστες και αντιφασίστες αγωνιστές ή να σπάζουν τα αυτοκίνητα των τουρκοκυπρίων. Χωρίς προαποκλεισμούς ιδιαίτερα προς τα κόμματα και τις οργανώσεις της εργατικής τάξης. Σεχταρισμοί του τύπου καλύτερα «50 και ξεκάθαροι παρά 500 που θα κατέβουν γιατί τους κάλεσε το κόμμα» όχι μόνο δεν οδηγούν πουθενά αλλά αντίθετα διασπούν και απομονώνουν τις δυνάμεις που μπορούν να κτίσουν ένα αντιφασιστικό μέτωπο με μαζικότητα και διάρκεια.

Η Εργατική Δημοκρατία προς αυτή την κατεύθυνση δούλεψε με συνέπεια και επιμονή όλα αυτά τα χρόνια και προς αυτή την κατεύθυνση θα συνεχίσει να παλεύει.

Η δίκη της Χρυσής Αυγής αυτές τις μέρες μας δίνει τη δυνατότητα και την ευκαιρία για να αποκαλύψουμε το ρόλο των φασιστών σε Ελλάδα και Κύπρο. Ας την εκμεταλλευτούμε.