Η Μαρία Στύλλου, ηγετικό μέλος του ΣΕΚ, μίλησε στον Γιώργο Πίττα και στην Εργατική Αλληλεγγύη μπροστά στις εκλογές της 25ης Ιούνη.     Αρκετοί μιλάνε για αλλαγή ταξικών συσχετισμών στην Ελλάδα, ότι στις εκλογές της 21ης Μάη έκλεισε ένας κύκλος που ξεκίνησε το 2010. Ισχύει κάτι τέτοιο;    Η Νέα Δημοκρατία πάει στις εκλογές στις 25 Ιούνη με στόχο να εκλέξει και να ελέγξει απόλυτα την επόμενη κυβέρνηση. Θέλει μια ισχυρή κυβέρνηση και γι’ αυτό επιλέγει να δώσει μια δεύτερη εκλογική μάχη μόλις μέσα σε ένα μήνα. Να το τονίσουμε αυτό γιατί δεν συμβαίνει συχνά και δεν έχει να κάνει απλά με το εκλογικό σύστημα. Είναι μια μάχη που δεν τη δίνει μόνη. Τη δίνει μαζί με την άρχουσα τάξη και στην Ελλάδα και διεθνώς.    Τη δίνει η άρχουσα τάξη εδώ. Όλο το κεφάλαιο, οι επιχειρηματίες, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες, οι «επενδυτές». Τη δίνει η κρατική γραφειοκρατία και οι κρατικοί θεσμοί, η δικαστική εξουσία, οι στρατιωτικοί, το αστυνομικό κράτος και παρακράτος της ΕΥΠ, η εκκλησία. Τη δίνει συσπειρωμένα όλη η άρχουσα τάξη και το κράτος της σε όλα τα επίπεδα, οικονομικό, πολιτικό, ιδεολογικό. Θέλουν να φτιάξουν μια κυβέρνηση δική τους, που θα την ελέγχουν απόλυτα.   Αυτές οι εκλογές είναι κρίσιμες όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για όλους παγκόσμια. Προεκλογικά, οι Financial Times συνεχώς είχαν άρθρα που επιχειρηματολογούσαν για το πόσο σημαντική θα είναι μια νίκη της ΝΔ, όχι μόνο για να συνεχίσει το πρόγραμμά της στην Ελλάδα αλλά πόσο κρίσιμο θα είναι αυτό για όλη την Ευρώπη.   Και είναι πραγματικά κρίσιμο, σε όλα τα επίπεδα και οικονομικά και κινηματικά. Γιατί κανένας κύκλος δεν έχει κλείσει. Διανύουμε μια περίοδο πολυκρίσης και όχι μια περίοδο «επιστροφής στην κανονικότητα». Μια περίοδο οικονομικής κρίσης και αστάθειας, με πληθωρισμό αλλά και καταρρεύσεις τραπεζών, όπου μια νέα κρίση χρέους κάνει την εμφάνισή της διεθνώς. Μια περίοδο όπου η περιβαλλοντική κρίση οξύνεται σε συνδυασμό με την εμφάνιση της  ενεργειακής κρίσης, αποδεικνύοντας πόσο φούμαρα ήταν τα περί «πράσινης ανάπτυξης». Μιας παγκόσμιας κρίσης όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που οδηγεί σε θερμούς πολέμους και ένα νέο γενικευμένο Ψυχρό Πόλεμο.   Απέναντι σε αυτά, παντού, και στην Γαλλία, και στην Γερμανία, και στην Αγγλία, ακόμη και στην Ιταλία, οι καπιταλιστές βλέπουν την επιστροφή ενός εργατικού κινήματος που απεργεί και διαδηλώνει, που διεκδικεί, απειλεί να τους φέρει τα πάνω κάτω. Και ανησυχούν. Δεν θέλουν άλλα τέτοια παραδείγματα. Τα μηνύματα από  την Ελλάδα, μια χώρα που τα τελευταία 15 χρόνια έχει αποτελέσει το κατεξοχήν παράδειγμα εργατικού κινήματος, πολιτικής κρίσης και ανόδου της Αριστεράς, έχουν τεράστια σημασία γι’ αυτούς.    Σε αυτήν την περίοδο πολυκρίσης, τους ενδιαφέρει να δείξουν ότι η Δεξιά κερδίζει και έχει σαν μόνη αντιπολίτευση την ακροδεξιά -με την οποία και τα βρίσκουν και συμμαχούν τελικά στην Ιταλία ή στην Ισπανία. Δεν θέλουν εκλογές όπου η Δεξιά χάνει κάτω από τους αγώνες του εργατικού κινήματος και κερδίζουν τα κόμματα της Αριστεράς. Δεν θέλουν με τίποτε να ξαναδούν ένα 2015 στην Ελλάδα. Τους τρελαίνει αυτή η ιδέα. Στην πραγματικότητα και διεθνώς και στην Ελλάδα, υπάρχει μια κυρίαρχη τάξη που φοβάται. Δεν είναι επίδειξη δύναμης η συσπείρωσή της ενόψει των εκλογών, αλλά φόβου.    Πιστεύεις ότι η εργατική τάξη εξακολουθεί να έχει τη δύναμη να τους χαλάσει τα σχέδια;     Η κυρίαρχη τάξη φοβάται την πολυκρίση και κυρίως φοβάται την εργατική αντίσταση. Aντίσταση που συνεχίζεται ακόμη και προεκλογικά αυτές τις μέρες, με την απεργία στο Πέραμα ενάντια στα εργατικά «ατυχήματα», με τον ξεσηκωμό των εκπαιδευτικών για το φιάσκο της Τράπεζας Θεμάτων, με τις απεργίες στα νοσοκομεία, στην έρευνα, σε δήμους όπως στο Κερατσίνι.    Αυτό φάνηκε σε όλη την τετραετία. Η εργατική τάξη βγήκε δυνατότερη από την πανδημία, όχι μόνο στο επίπεδο των απεργιών και των σκληρών αγώνων που δόθηκαν αλλά και στα αιτήματα. Οι εργαζόμενοι στην Υγεία, δημόσια και ιδιωτική, ζητούσαν επίταξη και κρατικοποίηση των ιδιωτικών κλινικών και να σταματήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις στο ΕΣΥ. Άνοιξαν πρώτοι το αίτημα της κρατικοποίησης, ένα αίτημα που αναδείχτηκε πλατιά μετά το έγκλημα των Τεμπών, άνοιξαν το ζήτημα ότι η μόνη ρεαλιστική απάντηση σε μια κοινωνία που βάζει τη ζωή των ανθρώπων πάνω από τα κέρδη είναι η ίδια η δύναμη της εργατικής τάξης. Της τάξης που είναι το κοινωνικό υποκείμενο, όχι μόνο για να αντιμετωπίσει την κρίση αλλά να πάρει και τον έλεγχο.     Μέσα στην τετραετία είχαμε τη μεγάλη νίκη της καταδίκης της ναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής. Δεν τρομοκράτησε μόνο τους  φασίστες που ψάχνουν ακόμη τρόπο να ανασυγκροτηθούν, αλλά ανέδειξε τις συνεργασίες της ΝΔ με την ακροδεξιά. Η ΝΔ παίζει το χαρτί του ρατσισμού και συνεχίζει τα ακροδεξιά ανοίγματα και ξέρουμε ότι στην πρώτη ευκαιρία δεν θα διστάσει να τα προχωρήσει. Κλέβει από την ακροδεξιά ατζέντα, αλλά ταυτόχρονα το παίζει «αντιφασιστική δύναμη» προσπαθώντας να ισορροπίσει.   Τι σήμανε για τις γυναίκες η ΝΔ στην κυβέρνηση; Το κάτω η κυβέρνηση των βιαστών ήταν κυρίαρχο την τετραετία που πέρασε.    Μέσα στην τετραετία έγιναν οι μεγαλύτερες επιθέσεις στις γυναίκες: Δολοφονίες και βιασμοί αλλά και απάνθρωπες συνθήκες, ανισότητα στους χώρους δουλειάς, σεξιστικές παρενοχλήσεις. Είδαμε τον αντιδραστικό ιδεολογικό μηχανισμό της ΝΔ μαζί με τους ακροδεξιούς και την εκκλησία, να ανοίγει το ζήτημα των εκτρώσεων. Δεν ξεχνάμε τις εκστρατείες που έκαναν για το «Αγέννητο παιδί».   Ενάντια σε αυτές τις επιθέσεις, είδαμε την 8 Μάρτη, χρόνο το χρόνο, να γίνεται Απεργία. Το κίνημα ενάντια στον σεξισμό ανάγκασε τις ηγεσίες των συνδικάτων να κάνουν την 8 Μάρτη απεργία και να εντάξουν τις διεκδικήσεις των γυναικών μέσα στα αιτήματά τους.    Η σύνδεση της πάλης ενάντια στον σεξισμό με το εργατικό κίνημα είναι ένα προχώρημα που συνδυάζεται με τα άλλα βήματα που έκαναν οι εργατικοί αγώνες. Όπως έγινε και με το αίτημα των κρατικοποιήσεων, όπως έγινε με το αίτημα της καταδίκης της Χρυσής Αυγής, όπως έγινε με το ζήτημα της αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και τους  μετανάστες.    Τα βήματα ενάντια στην καταπίεση των γυναικών και τον σεξισμό ανοίγουν δρόμο και για τα αιτήματα των LGBTQI να γίνουν υπόθεση του εργατικού κινήματος. Δίπλα στα αιτήματα ενάντια στην εκμετάλλευση άνοιξαν μέσα στο εργατικό κίνημα και τα αιτήματα ενάντια στην καταπίεση. Αυτό το προχώρημα έκφρασε η φετινή μεγαλειώδης πανεργατική απεργία στις 8 Μάρτη.   Τώρα όμως η ΝΔ πανηγυρίζει για το 20% διαφοράς με τον ΣΥΡΙΖΑ και ετοιμάζεται για αυτοδυναμία. Τι δρόμο πρέπει να ακολουθήσει η Αριστερά για να αντιστρέψει αυτήν την εικόνα; Τι προτείνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΣΕΚ;    Τη δύναμη και τα προχωρήματα του εργατικού κινήματος, που έκανε τη ΝΔ και την άρχουσα τάξη να ανησυχεί, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ την αντιμετώπισε στην καλύτερη περίπτωση σαν εκλογικό μηχανισμό και στην χειρότερη την αγνόησε και πολλές φορές συγκρούστηκε μαζί της, στα πλαίσια της γεμάτης από συναινέσεις, «υπεύθυνης αντιπολίτευσης» που άσκησε.    Μιλάνε διάφοροι για «συντηρητικοποίηση» της εργατικής τάξης αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Ήταν το εργατικό και νεολαιϊστικο κίνημα που έφερε το 2015 το ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση έχοντας την ελπίδα ότι μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα καθόριζε τις εξελίξεις, θα άλλαζε τα πράγματα ριζικά. Προχώρησε ακόμη περισσότερο αυτή η δύναμη με το 62% που έδωσε στο ΟΧΙ στο Δημοψήφισμα. Και στη συνέχεια πάλεψε ενάντια στο τρίτο μνημόνιο καθ’ όλη την τετραετία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ 2015-19. Αλλά η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ προσαρμοζόταν στις πιέσεις της άρχουσας τάξης και όχι του εργατικού κινήματος.   Χτύπησε μια μεγάλη καμπάνα στις εκλογές του 2019. Και το δίδαγμα του ΣΥΡΙΖΑ από εκείνη τη μεγάλη καμπάνα, ήταν η στροφή ακόμη πιο δεξιά, ακόμη μεγαλύτερη προσαρμογή, ότι πρέπει να αποδεχτεί τις μεγάλες επιλογές της κυρίαρχης τάξης και να μπει στην διεκδίκηση της επόμενης κυβέρνησης με τους όρους που αυτή βάζει. Έτσι φτάσαμε στην «υπεύθυνη αντιπολίτευση» που οδήγησε στην κατρακύλα του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 21ης Μάη.   Πρόκειται για την αποτυχία της στρατηγικής του κοινοβουλευτικού δρόμου. Αυτήν τη στρατηγική την έχει πληρώσει με μεγάλο  κόστος η εργατική τάξη και στο παρελθόν.    Ένα μεγάλο παράδειγμα ήταν οι εκλογές του 1958, που χτύπησαν το μετεμφυλιακό καθεστώς ανεβάζοντας και τότε την Αριστερά σαν αξιωματική αντιπολίτευση με ένα 25%, μέσα από φοβερές μάχες της εργατικής τάξης και της νεολαίας που συνεχίστηκαν την δεκαετία του ‘60. Και εκείνη τη δύναμη, τελικά η ηγεσία του ΚΚΕ και της ΕΔΑ την χαράμισε αναζητώντας συμβιβασμούς με τον Γεώργιο Παπανδρέου, συμβιβασμούς στη συνέχεια με την ΕΡΕ και τον Κανελλόπουλο, συμβιβασμούς με την άρχουσα τάξη, που τελικά προτίμησε τη χούντα. Το κόστος ήταν τεράστιο.    Άλλη μια ευκαιρία πήγε χαμένη το 1989. Μέσα από τους αγώνες της εργατικής τάξης το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε σε κρίση, με την εργατική του βάση και τα συνδικάτα να σπάζουν προς τα Αριστερά το 1985. Η ηγεσία του ενιαίου τότε Συνασπισμού της Αριστεράς, χαράμισε όλες τις δυνατότητες προχωρώντας στη συγκυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία που τελικά κατέληξε σε μια αυτοδύναμη κυβέρνηση του μπαμπά Μητσοτάκη.    Δεν υπάρχει δρόμος κοινοβουλευτικός για την αλλαγή. Αυτή είναι η συζήτηση που πρέπει να κάνουμε παντού και να την οργανώσουμε μέσα στην περίοδο των εκλογών, καταρχήν με τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ και συνολικά της Αριστεράς.    Γι’ αυτό έχει ξεχωριστή σημασία η παρουσία και η παρέμβαση της επαναστατικής αριστεράς. Μέσα σε μια περίοδο όπου η κρίση του καπιταλισμού γίνεται μακρόσυρτη, έχουμε εργατικούς αγώνες και ανοίγει η συζήτηση για την προοπτική.  Η αντικαπιταλιστική αριστερά, μια υπαρκτή δύναμη μέσα στους αγώνες, στη νεολαία, στους εργατικούς χώρους,  συμμετέχει με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις εκλογές και δίνει τη δυνατότητα να καταγράψουμε και να συσπειρώσουμε τα εργατικά προχωρήματα και την προοπτική που βάζουν.    Το κόμμα μας δεν σταματάει πουθενά. Αξιοποιεί την προεκλογική περίοδο, στηρίζοντας τις εργατικές αντιστάσεις, δυναμώνοντας τους δεσμούς μας με την τάξη στους χώρους δουλειάς, τις γειτονιές, τη νεολαία. Κάθε μέρα μετράει για την ενίσχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις 25 Ιούνη, και δεν σταματάμε εκεί. Με όλους όσους παλεύουμε μαζί, πάμε να οργανώσουμε το φεστιβάλ των επαναστατικών ιδεών “Μαρξισμός 2023” στις 7, 8, 9 Ιούλη για να συζητήσουμε πως θα καθορίσουμε τη συνέχεια.   Δημοσιεύθηκε στην Εργατική Αλληλεγγύη, Νο1575 Tags: Εκλογες 6/2023Categories: ΔιαλογοςΑποψειςΗμερομηνία: 08/06/2023 - 13:45

Στις 25 Ιούνη και κάθε μέρα κάνουμε ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Ενάντια στην φτώχεια, την εξαθλίωση, την ακρίβεια

Εκατομμύρια εργαζομένων, συνταξιούχων, ανέργων, νεολαίας έβγαλαν φέτος τον χειμώνα με «pass». Επιβίωσαν δηλαδή με συσσίτια, καθώς τα «pass”, δεν είναι τίποτα άλλο από ηλεκτρονική μορφή συσσιτίων, τα οποία η κυβέρνηση Μητσοτάκη και τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ παρουσιάζουν ως επίτευγμα! Τα επικοινωνιακά σόου, οι ανούσιες αντιπαραθέσεις της ΝΔ με την ανύπαρκτη αντιπολίτευση κρύβουν ότι η κοινωνική πλειοψηφία στην Ελλάδα ζει στην απόλυτη εξαθλίωση με τον μισθό και τη σύνταξη (όταν υπάρχουν) να μη φθάνουν ούτε για τροφή, ρεύμα και βασικά αγαθά και υπηρεσίες που έχουν ιδιωτικοποιηθεί για να κερδοσκοπούν  σε βάρος μας βιομήχανοι, τραπεζίτες, εφοπλιστές και καναλάρχες. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με την παρέμβαση των μελών της μέσα από εργατικά σωματεία και συλλογικότητες αγώνα εδώ και πολλά χρόνια βρίσκεται απέναντι σε αυτή την πολιτική, όποιος κι αν είναι ο κυβερνητικός διαχειριστής, δείχνοντας ποιος είναι ο πραγματικός υπεύθυνος για την φτώχεια μας.  Να μιλήσουμε και να ψηφίσουμε με βάση τις ανάγκες μας! 

-Κανένας βασικός µισθός  κάτω από 1.000 ευρώ καθαρά. Όχι στα επιδόµατα φτώχειας, τα κάθε λογής pass και κουπόνια, αλλά κατοχυρωµένος µισθός και ενιαίες αµοιβές. Να φορολογηθεί το κεφάλαιο και ο συσσωρευμένος πλούτος, να μειωθεί ριζικά η φορολογία των εργαζομένων. 

-Συλλογικές Συµβάσεις Εργασίας παντού. Ελεύθερες συλλογικές διαπραγµατεύσεις και κλαδικές συλλογικές συµβάσεις µε βάση τις σύγχρονες ανάγκες µας, που να καλύπτουν όλους τους εργαζόµενους.

-Σταθερή δουλειά και ενιαίες εργασιακές σχέσεις παντού. Όχι στη µερική και ελαστική απασχόληση και όλες τις «ευέλικτες» µορφές απασχόλησης. Ίσα δικαιώµατα και αµοιβές για όλους, ντόπιους και µετανάστες, γυναίκες και άνδρες, «παλιούς» και «νέους».

-Μείωση του χρόνου εργασίας. Καθολική εφαρµογή των 30 ωρών εργασίας/εβδοµάδα, 6 ώρες/ηµέρα, 5 µέρες/εβδοµάδα.

-Πλήρη Κοινωνική Ασφάλιση για κάθε εργαζόμενο, συνταξιούχο και άνεργο. Ασφάλιση που να καλύπτει πλήρως όλες τις µορφές εργασίας, στην ασθένεια, ιατροφαρµακευτική περίθαλψη και εξετάσεις, την προληπτική και κάθε είδους ιατρική ανάγκη, µε ποιοτικές και αποκλειστικά δηµόσιες υπηρεσίες. Πλήρη σύνταξη με 30 χρόνια δουλειάς χωρίς όριο ηλικίας.

Οι εργαζόμενοι διεκδικούμε και απαιτούμε σήμερα µε βάση τα παραπάνω, για κατακτήσεις, ώστε να έχουμε ολόκληρη και όχι µισή ζωή. Στο δρόμο για µια κοινωνία όπου την οικονομία και την εξουσία θα έχουν στα χέρια τους οι παραγωγοί του πλούτου, η κοινωνική πλειονότητα και όχι η µειοψηφία των καπιταλιστών.

Αυτοί θέλουν τώρα να μας πάρουν και τα σπίτια!  Συνεχίζοντας την πολιτική απελευθέρωσης των πλειστηριασμών που ήδη από το 2015 θεσμοθέτησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αμφισβητούν σήμερα το δικαίωμα στην κατοικία με τους πλειστηριασμούς και τις εξώσεις που επιβάλλουν τα κοράκια κυβέρνησης-τραπεζιτών-ΕΕ σε βάρος του λαού, αφού του έκοψαν μισθούς και συντάξεις.  Ότι δεν έχουμε ακόμα ζήσει σε κατάσταση όπως οι ΗΠΑ, η Ισπανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπου εκατοντάδες χιλιάδες ζουν σε σκηνές και σε γκέτο, οφείλεται στην δράση για χρόνια συλλογικοτήτων σε γειτονιές και την παρέμβαση τους στα δικαστήρια και στα συμβολαιογραφικά γραφεία. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρωταγωνίστησε σε αυτές τις δράσεις και μέλη της αντιμετωπίζουν διώξεις και ποινές. Δεν θα σταματήσουμε όμως! Μαζί με το λαό, θα συνεχίσουμε την πάλη για:

• Θεσμοθέτηση νομοθετικού πλαισίου για την πραγματική προστασία της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας, με την κατοχύρωση του ακατάσχετου της πρώτης λαϊκής κατοικίας.
• Κατάργηση πλειστηριασμών λαϊκής κατοικίας και περιουσίας
• Κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου που αφορά τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, την ποινικοποίηση παρεμπόδισής τους και τις κατασχέσεις.
• Διαγραφή χρεών των λαϊκών στρωμάτων προς τράπεζες, κράτος, δήμους και ταμεία. Κανένα σπίτι, χωράφι στα χέρια τραπεζίτη, fund, κράτους.
• Γενναίο δημόσιο πρόγραμμα κοινωνικής και εργατικής κατοικίας με δεσμεύσεις διαθέσιμων ακινήτων και ανέγερση νέων, με αξιοποίηση όλων των ακινήτων υπουργείων, τραπεζών, εκκλησίας.
• Μέτρα για την άμεση μείωση των ενοικίων κατοικίας των λαϊκών στρωμάτων, που εκτόξευσε το airbnb και η τουριστικοποίηση πολλών περιοχών
• Αξιοποίηση των κενών κατοικιών (χιλιάδες είναι τα άδεια ακίνητα δήμων, εκκλησιών, φορέων του δημοσίου) για τις ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας.
• Εθνικοποίηση των τραπεζών χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο

Ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος, για την προστασία της λαϊκής περιουσίας και την αντιμετώπιση της βίας των πλειστηριασμών και των εξώσεων είναι η αγωνιστική, αντιμετώπιση αυτών των αντιλαϊκών πολιτικών, η συλλογική οργάνωση και αλληλεγγύη. Η συνολική αντιπαράθεση με τις πολιτικές των μνημονιακών και μετα-μνημονιακών δεσμεύσεων, τις πολιτικές κυβερνήσεων ΕΕ και κεφαλαίου. Ο αγώνας για αντικαπιταλιστική ρήξη/έξοδο από την ΕΕ.

Δυναμώνουμε την αριστερά που από την πρώτη στιγμή σήκωσε την αντιπαράθεση ενάντια στην φτωχοποίηση, στους πλειστηριασμούς, στην αντιλαϊκή πολιτική. Δυναμώνουμε την αριστερά που δίνει καθημερινά μάχη για τα ζητήματα ζωής της κοινωνικής πλειονότητας, την αριστερά της σύγκρουσης και της ανατροπής του συστήματος, ψηφίζουμε ΑΝΤΑΡΣΥΑ! Tags: ΤΟΠΙΚΕΣΔΥΤ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣΕκλογες 6/2023Categories: ΑνακοινώσειςΑνακοινωσεις-Δελτια Τυπου: Ανακοινωσεις-Δελτια ΤυπουΗμερομηνία: 08/06/2023 - 09:00

Καθώς οι θητείες των Δημοτικών Αρχών τελειώνουν, βιάζονται να ρίξουν όλα τα ταμειακά διαθέσιμα ή τα «μπόνους» του ΕΣΠΑ και του Ταμείου Ανάκαμψης που έχουν αποσπάσει για να παραδώσουν επιτυχώς τα υπεσχημένα έργα. Η χαρά των εργολάβων! Πεζόδρομοι, επεκτάσεις πεζοδρομίων, οδοστρώματα, αναπλάσεις πλατειών. Ίχνος σήμανσης, ποιος κάνει, για ποιον το κάνει, τι κάνει. Στον ίδιο δρόμο που πριν από έναν μήνα στρώθηκε φρέσκια άσφαλτος, τώρα ένα συνεργείο σκάβει στην άκρη του, μια ασπροκόκκινη πλαστική κορδέλα και μια φωτοτυπία «μην παρκάρετε» είναι η μόνη προειδοποίηση. Ποιος σκάβει; Η ΕΥΔΑΠ, η ΔΕΗ, ο ΔΕΔΔΗΕ, η Cosmote, η Vodafone, η Wind που στρώνουν οπτικές ίνες και υπόσχονται να τη φέρουν στην πόρτα σας; Από ποιον πήρε άδεια να σκάψει, να ξηλώσει οδόστρωμα και πεζοδρόμιο, να αφήσει παρατημένα μπάζα, να προκαλέσει αναστάτωση στην κυκλοφορία; Πού δηλώνει το έργο, τον σκοπό, τον προϋπολογισμό, την πηγή χρηματοδότησής του; Πουθενά!

Ποιος καταργεί «με το έτσι θέλω» τους χώρους ελεγχόμενης στάθμευσης και τους μετατρέπει σε προέκταση του ιδιωτικού εργοταξίου του, την ώρα που οι δημοτικοί υπάλληλοι, λίγα μέτρα πιο κάτω, κόβουν αβέρτα κλήσεις ακόμη και για καθυστέρηση; Από πού αντλούν την εξουσία οι καταληψίες του δημόσιου χώρου να φέρονται ως ιδιοκτήτες της χώρας, των πλατειών, των δρόμων, των πεζοδρομίων, των βουνών, των κάμπων, των ακτών της;

Η απάντηση στα ερωτήματα είναι μία:  το Τοπικό Κράτος Α.Ε. Η χώρα, εδώ και πολλές δεκαετίες, ήταν «πεδίο βολής» των επιχειρηματικών ελίτ. Τώρα το κράτος έκανε το ποιοτικό άλμα. Να τους την εκχωρήσει!

ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

Tags: ΤΟΠΙΚΕΣΤΡΙΚΑΛΩΝCategories: ΑνακοινώσειςΑνακοινωσεις-Δελτια Τυπου: Ανακοινωσεις-Δελτια ΤυπουΗμερομηνία: 07/06/2023 - 21:00

Ανοιχτή Συζήτηση - Εκδήλωση της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Τετάρτη 14 Ιουνίου, 7μμ Πλ.Μερκούρη (Πετράλωνα)   Συνεχίζουμε με δυνατό κίνημα ανατροπής Ομιλήτριες : Μαρία Φωτεινού - Ψυχολόγος
Ελένη Τραινταφυλλοπούλου - Μέλος σωματείου μισθωτών
Τεχνικών Tags: ΤΟΠΙΚΕΣΠΕΤΡΑΛΩΝΩΝ ΚΟΥΚΑΚΙΟΥ Ν.ΚΟΣΜΟΥΕκλογες 6/2023Categories: ΕκδηλώσειςΔρασεις-Εκδηλωσεις: Δρασεις-ΕκδηλωσειςΗμερομηνία: 14/06/2023 - 21:15

ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ΣΤΗ ΠΡΕΒΕΖΑ ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΙΟΥΝΗ 8:30 μμ ΣΤΗ ΠΑΡΑΛΙΑ (μπροστά στα δικαστήρια). ΣΤΙΣ 25 ΙΟΥΝΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ.   • Η απόκρουση και η ανατροπή της πολιτικής της ΝΔ και κάθε αντιδραστικής κυβέρνησης δεν κρίνεται στα έδρανα της Βουλής, αλλά έξω από αυτή από το εργατικό κίνημα και τη νεολαία στους δρόμους. Έτσι κερδήθηκε ότι κερδήθηκε και σήμερα και παλιότερα. Η ενίσχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν είναι ψήφος για να «υπάρχει μια ακόμα φωνή στη βουλή», όπως διεκδικεί η «Πλεύση Ελευθερίας», που επανεμφανίστηκε - στηρίχτηκε από διάφορους κύκλους (ΜΜΕ, επιχειρηματικά συμφέροντα κ.ά.). Σημαίνει δύναμη για νικηφόρους αγώνες. Για τον συντονισμό και την γενίκευσή τους. Είναι πολύτιμη δύναμη για την ανατροπή: • Η Αριστερά γίνεται επικίνδυνη για το σύστημα όταν αμφισβητεί τα «ιερά και τα όσια» του καπιταλισμού, όταν παλεύει στο σήμερα για την ανατροπή της πολιτικής και των σχεδίων του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ που στηρίζουν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Η «ρεαλιστική ανυπακοή» μέσα στα πλαίσια της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ της ηγεσίας του ΜέΡΑ25, είναι πιο πίσω κι απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ του 2012. Η πολιτική του ΚΚΕ που παραπέμπει κάθε φορά τη σύγκρουση στο «μέλλον» της «λαϊκής εξουσίας» και των «ώριμων συνθηκών», όπως το 2015 που γύρισε την πλάτη στο ΟΧΙ του λαού ή όπως φέτος που αρνήθηκε την πάλη για να φύγει η Hellenic Train και να κρατικοποιηθούν οι σιδηρόδρομοι, βάζει φρένο στη δυναμική των αγώνων που αλλάζουν τους συσχετισμούς. Η αντισυστημική οργή είναι εδώ. Μπορεί να γίνει δύναμη ανατροπής με μια δυνατή αντικαπιταλιστική, επαναστατική Αριστερά. Μια αριστερά μαχόμενη, που δεν «μασάει τα λόγια» της. Που βάζει απέναντι τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων, τον ίδιο τον καπιταλισμό και την κρίση του. Που παλεύει να φτάσουν οι αγώνες μέχρι το τέλος!   

Ομιλητής :  Μαυροειδής Παναγιώτης

μέλος του Πανελλαδικού Συντονιστικού Οργάνου (ΠΣΟ) της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.

 

Χαιρετισμό θα απευθύνουν οι:

Βουρεκάς Θεόδωρος υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο επικρατείας

Νάνος Βαγγέλης  υποψήφιος βουλευτής Πρέβεζας

 

Tags: ΤΟΠΙΚΕΣΠΡΕΒΕΖΑΣΕκλογες 6/2023Categories: ΕκδηλώσειςΔρασεις-Εκδηλωσεις: Δρασεις-ΕκδηλωσειςΗμερομηνία: 11/06/2023 - 22:00

Εργαζόμενοι στη Ζώνη, συμβασιούχοι στο Δήμο Κερατσινίου-Δραπετσώνας, υγειονομικοί και άλλοι κλάδοι, με τις απεργίες και τις κινητοποιήσεις τους βάζουν τη δική τους σφραγίδα και στη νέα προεκλογική περίοδο. Οι εργαζόμενοι διεκδικούν και δείχνουν το μοναδικό δρόμο που μπορεί να οδηγήσει στην ανατροπή της αντιλαϊκής επίθεσης που ετοιμάζει η νέα κυβέρνηση.
Πολιτική εκδήλωση με θέμα τους εργατικούς αγώνες, ιδιαίτερα στον Πειραιά, οργανώνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Α' Πειραιά, την Παρασκευή 9 Ιούνη στις 7.30μμ στην πλατεία Κοραή.
Θα μιλήσουν οι:
Μήτσος Αργυροκαστρίτης, συμβασιούχος Δήμου Κερατσινίου
Χρήστος Τέλιος, ΔΣ Σωματείου Ναυπηγοξυλουργών
Θανάσης Διαβολάκης, ΔΣ ΟΙΕΛΕ, δημοτικός σύμβουλος Πειραιά
Σταύρος Μανίκας, ΔΣ Σωματείου ΕΘΕΛ
Θα ακολουθήσει συζήτηση

Tags: ΤΟΠΙΚΕΣΠΕΙΡΑΙΑΕκλογες 6/2023Categories: ΕκδηλώσειςΔρασεις-Εκδηλωσεις: Δρασεις-ΕκδηλωσειςΗμερομηνία: 09/06/2023 - 22:00

Ο Μητσοτάκης αραδιάζει ψευτιές ότι θα τάχα ενισχύσει το ΕΣΥ την ίδια ώρα που η διάλυση της δημόσιας υγείας, η υποστελέχωση και υποβάθμιση του ΕΣΥ στοιχίζουν ανθρώπινες ζωές, όπως αποδείχτηκε και στην Κω και στη Νέα Μάκρη με τον πλέον τραγικό τρόπο. Ο θάνατος της 63χρονης, στη Κω, που κατέληξε σε καρότσα αγροτικού που τη μετέφερε στο νοσοκομείο, καθώς το μοναδικό ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ που υπάρχει διαθέσιμο για ολόκληρο το νησί μετέφερε άλλον ασθενή, η 19χρόνη έγκυος στη Νέα Μάκρη που κατέληξε περιμένοντας για ώρες ασθενοφόρο, δεν είναι «τραγικά συμβάντα» ούτε η "κακιά στιγμή", είναι δύο ακόμα προμελετημένα εγκλήματα!

Το ΕΚΑΒ - όπως και ολόκληρο το ΕΣΥ - είναι υποστελεχωμένο, με ελλείψεις σε οδηγούς και διασώστες, χωρίς ιατρούς, χωρίς επαρκή οχήματα και τεχνική υποστήριξη. Οι ευθύνες βαραίνουν την κυβέρνηση της ΝΔ, που, όπως κάθε προηγούμενη κυβέρνηση (με συμμετοχή ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ακροδεξιάς), ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες της ΕΕ και των μνημονίων, συνεχίζει την πολιτική της υποβάθμισης του ΕΣΥ, της λειτουργίας της δημόσιας υγείας με λογικές κόστους-οφέλους, των ιδιωτικοποίησεων.

Το παράδειγμα της Κω, όπου λειτουργεί μόνο ένα ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ καθώς για τα άλλα δεν υπάρχει πλήρωμα, ενώ το νοσοκομείο και το ΚΥ του νησιού υπολειτουργούν επίσης, είναι χαρακτηριστικό. Τα νοσοκομεία της περιφέρειας, μένουν σκοπίμως υποστελεχωμένα, με την πολιτική των μη προσλήψεων. Οι στοχεύσεις της κυβέρνησης είναι προφανείς, αφού ο ίδιος ο Μητσοτάκης άλλωστε έχει ευθαρσώς δηλώσει ότι «σε κάθε ευρύτερη περιοχή πρέπει να λειτουργεί μόνο ένα νοσοκομείο», το οποίο μεταφράζεται ευθέως στο κλείσιμο πολλών νοσοκομείων της περιφέρειας.    Στην Κω, υπάρχουν ιδιωτικά ασθενοφόρα για την κάλυψη των αναγκών των τουριστών, που, σύμφωνα με μαρτυρίες, δεν αποκρίθηκαν στο κάλεσμα για τη μεταφορά της 63χρονης στο νοσοκομείο! Πίσω από τη βιτρίνα του τουρισμού, βλέπουμε ξανά και ξανά την πλήρη εξαθλίωση των ζωών των εργαζομένων, λαού και νεολαίας!   Μπορεί η κυβέρνηση της ΝΔ, με τη συναίνεση ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, να σπαταλά δισεκατομμύρια για αγορά σύγχρονων πολεμικών αεροπλάνων για να κάνουν "κουμάντο" στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά δεν δίνει ούτε ένα ευρώ για να λύσει το ζήτημα των αεροδιακομιδών, που επιδεινώθηκε εξαιτίας και της ιδιωτικοποίησης των αερομεταφορών. Όσες πολιτικές ηγεσίες και να αλλάξουν στο υπουργείο Υγείας, δεν έχει υπάρξει σοβαρή μέριμνα για αγορά ειδικών ασθενοφόρων - ελικόπτερων, που θα καλύπτουν τις ανάγκες της επικράτειας.

Βάζουμε τις ζωές μας πάνω από τα κέρδη τους! Ως εδώ με την δολοφονική πολιτική της διάλυσης των δημόσιων αγαθών στον βωμό του κέρδους και των ιδιωτικοποιήσεων!

 Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί σε μαχητικό και ανυποχώρητο αγώνα για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν υγεία για όλες και όλους και στο ύψος των σύγχρονων αναγκών. Στηρίζει την απεργία που αποφάσισαν η ΕΙΝΑΠ και η ΕΙΝΗ, την Τετάρτη 14 Ιούνη, και δίνει τις δυνάμεις της για να γίνει η 14 Ιούνη πανελλαδική πανυγειονομική απεργία. Για στελέχωση του ΕΚΑΒ με πληρώματα, οδηγούς, διασώστες και ιατρούς με ειδική εκπαίδευση, για στελέχωση των περιφερειακών νοσοκομείων σε προσωπικό και εξοπλισμό. Για να περάσουν στο δημόσιο οι ιδιωτικές κλινικές και τα ιατρικά «παραμάγαζα», που απομυζούν ασθενείς και ασφαλιστικά Ταμεία.   Categories: ΑνακοινώσειςΑνακοινωσεις-Δελτια Τυπου: Ανακοινωσεις-Δελτια ΤυπουΗμερομηνία: 07/06/2023 - 12:30

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για το Athens Pride και τη μεταφορά του από το Σύνταγμα στην πλατεία Κοτζιά

Με τη μεταφορά των εκδηλώσεων του Pride από το Σύνταγμα στην πλατεία Κοτζιά λόγω του θεόρατου εκλογικού της περιπτέρου, η Νέα Δημοκρατία δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο και στο ζήτημα των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.

Το κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη που μιλούσε για εξωγήινους στον Υμηττό όταν αναφερόταν στο δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό ταυτότητας φύλου, το κόμμα του Λιγνάδη και του Μίχου και των σεξιστικών επιθέσεων εξοστρακίζει το Pride για να μην ενοχλείται το ακροδεξιό, ομοφοβικό ακροατήριο στο οποίο απευθύνεται. Δεν χωρούν δικαιολογίες γιατί δεν ξεστήνεται το πελώριο κατασκεύασμα της Ν.Δ.  για να στεγαστεί μια διοργάνωση που μαζικοποιήθηκε και δυνάμωσε μέσα από τους αγώνες του λοατκι+ κινήματος και των συμπαραστατών του μέσα στην κοινωνία.

Είναι άλλωστε η ίδια κυβέρνηση που έστειλε τα ΜΑΤ στους πολίτες που υπερασπίζοντας τους δημόσιους χώρους στο πεδίο του Άρεως, στα Εξάρχεια, αλλά και στο αυτοοργανωμένο Pride της Θεσσαλονίκης.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμπαραστέκεται στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα και ενώνει τη φωνή της με το αίτημα για μαζικό κεντρικό Pride, φωνή όλων των καταπιεσμένων. Καλεί τα συνδικάτα να το υποστηρίξουν και να το πλαισιώσουν.  Εκεί βρίσκεται η δύναμη για να παλέψουμε σαν εργατική τάξη τον σεξισμό και όχι στις εταιρίες – χορηγούς που απολύουν λοατκι+ εργαζόμενους λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού, ούτε σε πρεσβείες κρατών και δη των ΗΠΑ που πρωταγωνιστούν σε πισωγυρίσματα στα δικαιώματα των λοατκι+ και των γυναικών. 

Το Pride είναι μια κατεξοχήν πολιτική μάχη, έχει τις ρίζες του στην εξέγερση του Stonewall και την έκρηξη των κινημάτων που ακολούθησαν. Η «πολιτική ουδετερότητα» που επικαλούνται οι διοργανωτές του Athens Pride αφαιρεί αυτή τη δυναμική και υποχωρεί απέναντι στις πιέσεις της κυβέρνησης. Η απάντηση βρίσκεται στον αντίποδα αυτής της στάσης: Στους κοινούς αγώνες εργατών και λοατκι+ κινήματος ενάντια στην καταπίεση και ενάντια στην κυβέρνηση που χτυπά με τις πολιτικές της και διασπά την εργατική τάξη με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό, το φύλο και την ταυτότητα φύλου.

Με αυτό το σκεπτικό καλούμε σε μαζική παρουσία το Σάββατο 10 Ιούνη στις εκδηλώσεις του Athens Pride και στήριξη της διαδήλωσης στις 7:00 μμ.

Το Stonewall ήταν η αρχή, εμπρός γι’απελευθέρωση πραγματική!

 

 

Categories: ΑνακοινώσειςΔικαιωματαΑνακοινωσεις-Δελτια Τυπου: Ανακοινωσεις-Δελτια ΤυπουΗμερομηνία: 07/06/2023 - 09:15

ΜΕ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ

ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ ΤΗΣ 25ης ΙΟΥΝΗ

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμμετέχει με 284 υποψήφιους-ες στις βουλευτικές εκλογές στις 25 Ιούνη και στις 59 εκλογικές περιφέρειες και με ψηφοδέλτιο Επικρατείας για να υποστηρίξει το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα στόχων πάλης, να διαδώσει τις θέσεις της και το μήνυμα ότι η κυβέρνηση, όποια και αν είναι, και η πολιτική του κεφαλαίου, της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ ανατρέπονται με μαχητικούς αγώνες και ισχυρή αντικαπιταλιστική αριστερά.

Διεκδικεί την εκλογική στήριξή της για να μπει σφήνα στα σχέδια του κεφαλαίου, να υπερβεί τους οικονομικούς φραγμούς και τα αντιδημοκρατικά όρια που θέτει και το νέο καλπονοθευτικό σύστημα, να σπάσει τη φίμωση των κυρίαρχων ΜΜΕ. 

Στους συνδυασμούς της περιλαμβάνονται 44% γυναίκες και 56% άνδρες με προσθήκη νέων υποψήφιων και με στήριξη από όσες και όσους δεν μπορέσαμε να περιλάβουμε πάλι στα νέα ψηφοδέλτια, λόγω των ακριβών παραβόλων.

Τα ψηφοδέλτιά , όπως και στις προηγούμενες εκλογές, απαρτίζονται από εκατοντάδες αγωνίστριες και αγωνιστές, εργάτες και εργάτριες, αγρότες, φοιτητές και φοιτήτριες, νέους και νέες, εργαζομένους στην επισφάλεια, αυτοαπασχολούμενους και συνταξιούχους. Ανθρώπους των γραμμάτων, της επιστήμης και της τέχνης, ερευνητές. Ανένταχτους και μέλη των οργανώσεων του Μετώπου. Εκλεγμένους συνδικαλιστές σε εργατικά σωματεία και δευτεροβάθμια όργανα με ταξικά σχήματα, δημοτικούς και περιφερειακούς συμβούλους από αριστερές ριζοσπαστικές, αντικαπιταλιστικές κινήσεις περιφερειών και πόλεων. Ενεργούς/ές στο εργατικό, φοιτητικό, νεολαιίστικο, αντιπολεμικό, αντιφασιστικό, αντιρατσιστικό, οικολογικό, γυναικείο και λοατκι+, συνταξιουχικό κίνημα και το κίνημα για τα δικαιώματα των ΑμεΑ. Μέλη από το γονεϊκό κίνημα, το κίνημα για τις δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα Μέλη τοπικών συλλογικοτήτων, εργατικών λεσχών, λαϊκών συνελεύσεων, επιτροπών αγώνα για την προστασία του περιβάλλοντος και των δημόσιων χώρων, πρωτοβουλιών ενάντια στους πλειστηριασμούς και τις εξώσεις.

Ταυτόχρονα, αποτυπώνουν την πολιτική δράση, την ιστορία και τις δυνατότητες ευρύτερης συσπείρωσης και στήριξης του μετώπου της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής, κομμουνιστικής Αριστεράς και της ριζοσπαστικής οικολογίας.. Με τη συμμετοχή αγωνιστών όλων των γενιών των μεγάλων αγώνων του λαού και της  αριστεράς, από τη γενιά των Ιουλιανών και της κατάληψης του Πολυτεχνείου μέχρι σήμερα.

Στα ψηφοδέλτια αυτά συμμετέχουν:

 

ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ

ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡIOΣ εργαζόμενος στον επισιτισμό, εκλεγμένο μέλος με τη "Λάντζα" στο  Δ.Σ. Συνδικάτου Επισιτισμού-Τουρισμού Αττικής, φοιτητής Φυσικού Αθήνας, μέλος ΕΑΑΚ, αθλητής μαχητικών αθλημάτων

ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ  ηλεκτρολόγος μηχανολόγος, μέλος "Marx 21" Βερολίνο

ΒΑΦΕΙΑΔΟΥ ΕΛΕΝΗ αρχιτεκτόνισσα, μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Αττικής (ΣΑΔΑΣ), μέλος αντιπροσωπείας ΤΕΕ, στέλεχος του ΕΚΚΕ

ΒΟΥΡΕΚΑΣ    ΘΕΟΔΩΡΟΣ,  συνταξιούχος εκπαιδευτικός, συνδικαλιστής του εκπαιδευτικού κινήματος (πρ. μέλος Δ.Σ. ΟΛΜΕ, πρόεδρος Α' ΕΛΜΕ Αθήνας)

ΓΚΑΡΓΚΑΝΑΣ ΠΑΝΟΣ, διευθυντής εφημερίδας «Εργατική Αλληλεγγύη»

ΚΑΠΙΤΣΙΝΗΣ ΝΙΚΟΣ, επίκουρος καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, μέλος του σωματείου εργαζομένων στα δανέζικα πανεπιστήμια DM

ΚΟΡΔΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ μηχανικός γεωπληροφορικής, επιστημονικός συνεργάτης του Fraunhofer  Institute, κάτοικος Βερολίνου

ΚΟYΚΑΛΑΝΙ ΒΑΣΙΛΗΣ ηθοποιός, μέλος Ανατρεπτικής Συσπείρωσης Ηθοποιών

ΜΟΝΑΚΗ ΡΟΔΟΥΛΑ (ΡΟΖΥ)  ηθοποιός, αγωνίστρια στον χώρο των καλλιτεχνών, μέλος του ΣΕΗ

ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (ΚΩΣΤΑΣ) δικηγόρος πολ. αγωγής στη δίκη της Χ.Α., πρ. μέλος του Δ.Σ. του ΔΣΑ

ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ υπ. διδάκτορας βιοπληροφορικής, κάτοικος Παρισιού

ΠΥΛΑΡΙΝΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΑ  μέλος Κεντρικής Επιτροπής του ΣΕΚ

ΣΚΟΥΦΟΓΛΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ γιατρός, επαναπροσληφθείς μετά από πολιτική δίωξη από τον Ευαγγελισμό, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος

ΣΤΥΛΛΟΥ ΜΑΡΙΑ-ΕΡΣΗ υπεύθυνη έκδοσης περιοδικού «Σοσιαλισμός από τα Κάτω»

ΤΣΟΛΑΚ ΑΛΗ ΜΟΥΣΤΑΦΑ δημοσιογράφος- μεταφραστής- ποιητής, αγωνιστής της μειονότητας στη Ροδόπη

ΧΑΓΙΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ αγωνιστής του κομμουνιστικού κινήματος και του αντιδικτατορικού αγώνα, μέλος Π.Ε. του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, μηχανικός

Δείτε τις/τους υποψήφιες/ους πανελλαδικά:

 

ΑΤΤΙΚΗ

Α΄ Αθήνας 

ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ συνταξιούχος,  πρ. συνδικαλιστής  εργαζόμενων δήμων ( Ε.Ε. ΠΟΕ-ΟΤΑ και Ε.Ε ΑΔΕΔΥ ) & πρ. περιφερειακός σύμβουλος Αττικής  

ΑΡΓΥΡΗ ΝΙΚΗ  μέλος ΠΣΟ ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Συντονισμός Εργατικής Αντίστασης

ΖΙΟΒΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ηθοποιός, ποιητής, πρ. μέλος Δ.Σ. Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών

ΖΩΤΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ δικηγόρος Πολιτική Αγωγή της οικογένειας Λουκμάν και πολλών θυμάτων ρατσιστικής βίας

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΕΤΡΟΣ  δημοτικός σύμβουλος Ανταρσία στις Γειτονιές της Αθήνας

ΛΙΝΑΡΔΑΤΟΣ ΦΟΙΒΟΣ μέλος Κ.Σ. νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση, απόφοιτος ΣΕΜΦΕ, εργαζόμενος στην ιδιωτική εκπαίδευση

ΛΥΣΙΚΑΤΟΥ ΖΑΝΝΕΤΑ γιατρός, μέλος Γ.Σ. ΠΟΕΔΗΝ

ΜΑΡΤΖΟΥΚΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ  ηθοποιός, μέλος Δ.Σ. Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών

ΜΕΓΑΛΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΣ  ψυχίατρος, πρωτοστάτης στην  Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση και την Αποασυλοποίηση των Ψυχικά πασχόντων με πλούσια επιστημονική αρθρογραφία, μέλος της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής στην Αθήνα

ΜΕΝΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ (ΚΙΚΗ) εργαζόμενη στο Προσφυγικό, μέλος της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής στην Αθήνα

ΜΗΝΑΚΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ επιμελητής εκδόσεων, μέλος συντακτικής επιτροπής Τετραδίων Μαρξισμού

ΠΑΛΛΙΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ  σχεδιάστρια ηλεκτρονικών εφαρμογών, μέλος Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών

ΠΑΠΑΧΡΙΣΤΟΥΔΗ ΣΤΑΜΑΤΟΥΛΑ (ΜΑΤΙΝΑ) δημοσιογράφος, μέλος Λαϊκής συνέλευσης Κολωνού - Σεπολίων, Πρωτοβουλίας αγώνα για Πάρκο Ακαδημίας Πλάτωνος

ΣΗΦΑΚΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ μέλος ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΕΝΗ πολιτικός μηχανικός, μέλος Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, μέλος Συντακτικής Επιτροπής Τετραδίων Μαρξισμού

ΤΣΩΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ προγραμματιστής, μέλος Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών

ΦΩΤΕΙΝΟΥ ΜΑΡΙΑ ψυχολόγος

 

Β1 Βόρειου Τομέα 

ΔΕΛΑΣΤΙΚ ΕΚΤΩΡ-ΞΑΒΙΕ ερευνητής

ΔΕΣΥΛΛΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ συνταξιούχος γεωπόνος, πρ. ευρωβουλευτής, μέλος Π.Ε. του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση

ΔΙΚΑΙΟΣ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ μηχανολόγος μηχανικός στη βιομηχανία

ΘΑΝΑΣΟΥΛΑ ΦΩΤΕΙΝΗ  μηχανικός, εργαζόμενη σε τεχνικό γραφείο, μέλος του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, μέλος του Project Αναιρέσεις

ΘΑΝΟΥ ΕΙΡΗΝΗ Ερευνήτρια-Βιολόγος, πρόεδρος ΣΕΡΕΤΕ

ΙΩΑΚΕΙΜΟΓΛΟΥ ΗΛΙΑΣ  οικονομικός αναλυτής, μελετητής της αγοράς εργασίας, μηχανικός ΕΜΠ, μέλος συντακτικής επιτροπής του περιοδικού «Θέσεις» από το 1983

ΚΑΡΙΩΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ συνθέτης μαέστρος

ΚΟΝΤΟΜΗΤΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΑ (ΝΑΣΙΑ) ιδ. εκπαιδευτικός

ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ πολιτική μηχανικός, μέλος των Proud Seniors

ΛΟΪΖΟΣ ΗΛΙΑΣ  περιφερειακός σύμβουλος "Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική", πρ. πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων Δήμου Ηρακλείου Αττικής

ΜΑΡΤΙΝΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ σπουδάστρια Δραματικής Σχολής, αγωνίστρια στις καταλήψεις των καλλιτεχνών

ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ιδιωτικός υπάλληλος, ΚΕΕΡΦΑ Νέας Ιωνίας

ΜΠΟΥΓΟΥ ΜΑΡΙΑ  μέλος Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, μέλος της συλλογικότητας ATTACK ενάντια σε επισφάλεια και ανεργία

ΠΙΤΤΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ δημοσιογράφος Εργατική Αλληλεγγύη

ΡΑΓΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ χημικός, μέλος ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ πολιτικός μηχανικός, πρ. δημοτικός σύμβουλος Αμαρουσίου

ΤΖΑΜΟΥΡΑΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ μηχανολόγος μηχανικός, μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του ΤΕΕ

ΦΡΑΓΚΟΥ ΑΦΡΟΔΙΤΗ  πρ. δημοτική σύμβουλος Αμαρουσίου,  συγγραφέας του βιβλίου «Η πάλη για την τρανς απελευθέρωση»

ΧΑΪΝΤΑΡ-ΑΧΜΑΝΤ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ-ΝΕΜΕΡ  ψυχίατρος, νοσοκομείο Δαφνί, Συντονιστικό Νοσοκομείων

ΧΡΗΣΤΙΔΟΥ ΧΡΗΣΤΙΝΑ μηχανικός, ταμίας ΔΣ του Συλλόγου Εργαζομένων της ΜΟΔ ΑΕ - με δραστηριοποίηση στο γονεϊκό κίνημα

 

Β2 Δυτικού Τομέα 

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ υπεύθυνος Συντονισμού Εργατικής Αντίστασης

ΑΣΛΑΝΙΔΗ ΠΑΡΘΕΝΑ (ΘΕΝΙΑ) γιατρός, Αττικό Νοσοκομείο, Συντονιστικό Νοσοκομείων

ΒΑΦΕΙΑΔΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑ  αρχιτεκτόνισσα μηχανικός, μέλος ΣΑΔΑΣ, μέλος ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δημοτική σύμβουλος Δήμου Περιστερίου

ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ πολιτικός μηχανικός

ΔΡΑΓΑΝΙΓΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ηλεκτρολόγος μηχανικός εργαζόμενος στη ΜΟΔ, μέλος Π.Ε. ΝΑΡ και ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

ΖΟΥΡΜΠΑΚΗ ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ γιατρός παθολόγος

ΘΑΝΑΣΟΥΛΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ συνταξιούχος τραπεζοϋπάλληλος

ΜΑΜΟΥΝΑΣ-ΠΙΚΟΥΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ηλεκτροτεχνίτης, μέλος  του συνδικάτου ηλεκτρολόγων Αθήνας

ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ιστορικός, εκπαιδευτικός, μέλος της ΠΕ και της Επιτροπής Διεθνών του ΝΑΡ, μέλος της ΛΣ Κολωνού, Σεπολίων, Ακ. Πλάτωνα

ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ ΕΛΕΝΗ καθηγήτρια ξένων γλωσσών

ΜΠΙΝΙΩΡΗ ΑΣΠΑΣΙΑ  ψυχολόγος-θεραπεύτρια, μέλος ΠΣΟ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

ΜΠΟΥΡΙΤΗ ΓΑΡΥΦΑΛΛΙΑ (ΛΙΛΙΑΝ) ψυχολόγος, μέλος ΠΣΟ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

ΝΙΚΑ ΓΕΩΡΓΙΑ  ιδιωτική υπάλληλος, δημοτική σύμβουλος Αγίων Αναργύρων - Καματερού

ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΙΩΑΝΝΑ μέλος Αγωνιστικής Προοπτικής Συνταξιούχων ΕΤΕ, εκλεγμένη σύνεδρος ΟΣΤΟΕ

ΣΙΔΕΡΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ψυκτικός, πρ. αντιπρόεδρος του Δ.Σ. της Ένωσης Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων Περιστερίου

 

Β3 Νότιου Τομέα 

AΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ συνταξιούχος εκπαιδευτικός, μέλος ΠΕΣΕΚ & κινημάτων αλληλεγγύης, πρ. μέλος ΕΕ ΑΔΕΔΥ, Δ.Σ. ΟΛΜΕ, πρ. πρόεδρος Ε' ΕΛΜΕ Αθήνας

ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ  γιατρός, μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Γεννηματά, Γ.Σ. ΑΔΕΔΥ

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ  αγρονόμος & τοπογράφος μηχανικός Ε.Μ.Π., πολεοδόμος, διδάκτωρ Πολιτικών Επιστημών, μέλος της Αριστερής Συσπείρωσης Τοπογράφων του ΠΣΔΑΤΜ και της Πολιτικής – Πολιτιστικής Λέσχης Αμπάριζα, μέλος ΠΣΟ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

ΓΚΕΜΙΤΖΟΓΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ  ιδ. υπάλληλος, δημοτική σύμβουλος Καλλιθέας με την κίνηση "Μία πόλη στο δρόμο"

ΔΕΣΗ-ΛΟΥΚΑ ΧΡΙΣΤΙΝΗ αρχιτεκτόνισσα εργαζόμενη σε εργοτάξιο, γραμματέας Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών

ΕΛΑΦΡΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ δημοσιογράφος, συντακτική επιτροπή εφημερίδας Πριν, μέλος Αντιπολεμικού Διεθνιστικού Συντονισμού

ΖΕΡΒΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ιδ. υπάλληλος, μέλος Εργατικής Λέσχης Ν. Σμύρνης

ΚΑΝΤΖΙΟΥ ΜΑΡΙΑ  ηλεκτρολόγος μηχανικός, μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Εργαζομένων στον ΟΠΑΠ

ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ ΜΗΝΑΣ  ειδικευόμενος γιατρός, δημοτικός σύμβουλος με το "Κίνημα στην πόλη του Ζωγράφου"

ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ βιομηχανικός εργάτης, πρ. μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Λογιστών Πειραιά, μέλος Κοινότητας Αντιφασιστών/στριών

ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ οδοντίατρος μέλος της Λέσχης εργαζόμενων και νεολαίας Ελληνικού-Αργυρούπολης και της κίνησης πόλης «Εκτός Πλάνου Ελληνικού-Αργυρούπολης»

ΜΟΣΧΟΝΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ τεχνολόγος ακτινολόγος, μέλος Δ.Σ. Σωματείου Ιδιωτικής Υγείας Αθήνας

ΜΠΙΚΑΚΗ ΜΑΡΙΑ  συνταξ. τραπεζοϋπάλληλος, εκλεγμένη σύνεδρος ΟΣΤΟΕ, δημ. σύμβουλος με την Αριστερή Παρέμβαση Βύρωνα, μέλος συντονιστικού ΚΕΔΔΑ

ΜΠΟΛΑΡΗΣ ΛΕΑΝΔΡΟΣ  συγγραφέας, μέλος ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ (ΜΑΝΟΣ) δημοσιογράφος Εργατική Αλληλεγγύη

ΝΤΡΕΝΟΓΙΑΝΝΗ ΑΝΤΩΝΙΑ  μαθηματικός, μέλος ΣΕΦΚ-κλαδικού σωματείου στην ιδιωτική εκπαίδευση

ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΟΥ ΦΑΝΗ εκπαιδευτικός στην ιδιωτική εκπαίδευση, μέλος ΣΙΕΛ-ΟΙΕΛΕ

ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΛΗ  μέλος ΠΣΟ ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Πρωτοβουλία στη Φυλακή οι δολοφόνοι της Zackie - Oh

ΣΕΒΑΣΤΑΚΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ άνεργη, ΚΕΕΡΦΑ Νοτίων

ΤΣΙΛΩΝΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ  πρόεδρος Συλλόγου Συνταξιούχων Εμπορικής Τράπεζας

ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ ΜΗΝΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ εργαζόμενος στη βιομηχανία

ΨΑΛΤΑΚΟΥ ΜΑΡΙΑ (ΜΑΡΙΖΑ) γιατρός, Κίνηση Απεργιακή 8 Μάρτη

 

Ανατολική Αττική 

ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ ΜΑΡΚΟΣ  ηλεκτρολόγος μηχανικός

ΗΛΙΑΣ ΟΡΕΣΤΗΣ Πρωτοβουλία Ενάντια στην Περιβαλλοντική Καταστροφή και την Κλιματική Αλλαγή

ΚΑΡΑΪΣΚΟΥ (ΦΙΛΙΠΠΟΤΗ) ΒΑΣΙΛΙΚΗ (ΚΙΚΗ) ελεύθερος επαγγελματίας, μέλος του κινήματος για τα δικαιώματα των γυναικών

ΚΑΡΓΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ καθηγητής Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθήνας, γεωπόνος, μέλος ΠΣΟ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

ΚΑΤΣΟΥΛΑΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ δρ. μηχανολόγος μηχανικός, αναπληρωτής καθηγητής ΑΕΝ Ασπροπύργου – μέλος ΠΕΕΔΝΕ (Πανελλήνια Ένωση Εκπαιδευτικών Δημόσιας Ναυτικής Εκπαίδευσης)

ΚΟΙΛΑΚΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ (ΣΥΛΒΙΑ) πολιτικός μηχανικός, μέλος Δ.Σ. του ΕΚΑ, μέλος ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μέλος της Ταξικής Κίνησης για την Εργατική Χειραφέτηση

ΚΟΥΡΛΑ ΜΙΧΑΕΛΑ  βιολόγος, μέλος Πανελλαδικού Σωματείου Εργαζόμενων στην έρευνα και την τριτοβάθμια εκπαίδευση (ΣΕΡΕΤΕ)

ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ μεταλλειολόγος μηχανικός, μέλος ΠΕ ΝΑΡ και ΠΣΟ  ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μέλος συντακτικής επιτροπής Τετραδίων Μαρξισμού

ΜΑΥΡΟΥΔΕΑΣ ΣΤΑΥΡΟΣ  καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, πρόεδρος της Επιστημονικής Εταιρείας Πολιτικής Οικονομίας

ΠΑΪΖΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ νέος εργαζόμενος στο χώρο του πολιτισμού

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ (ΣΑΚΗΣ) γεν. γραμματέας Σωματείου Εργαζόμενων στην «Κτιριακές Υποδομές» Α.Ε.

ΠΑΠΠΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ-ΜΑΡΙΑ  εργάτρια φαρμακοβιομηχανίας

ΠΕΡΑΚΗ ΙΩΑΝΝΑ εκπαιδευτικός

ΤΟΥΛΓΑΡΙΔΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ νέα εργαζόμενη, ψυχολόγος

 

Δυτική Αττική 

ΓΚΙΟΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ αγρότης, οινοπαραγωγός

ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ (ΒΑΛΙΑ) πολιτικός μηχανικός, μέλος Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών

ΖΟΥΠΑ ΣΤΥΛΙΑΝΗ (ΣΤΕΛΛΑ) διορθώτρια εκδόσεων, μέλος Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου, Χάρτου, Ψηφιακών Μέσων Αττικής

ΚΑΤΑΡΑΧΙΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ιδιωτικός υπάλληλος, συντονιστικό ΚΕΕΡΦΑ

 

Α΄ Πειραιά 

ΑΔΡΙΑΝΟΥ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ-ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ  θεατρολόγος

ΑΛΦΙΕΡΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ιδιωτικός υπάλληλος

ΔΕΛΑΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ ΓΑΡΥΦΑΛΛΙΑ (ΦΥΛΛΙΑ) ηθοποιός, φυσικός εργαζόμενη στην ιδ. εκπαίδευση

ΔΙΑΒΟΛΑΚΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ δημοτικός σύμβουλος Πειραιά Ανταρσία στο Λιμάνι, μέλος Δ.Σ. ΟΙΕΛΕ

ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΤΗ ΠΗΝΕΛΟΠΗ φοιτήτρια Βιολογικού

ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ (ΠΑΝΤΕΛΗΣ) μέλος Κ.Ε. του ΣΕΚ

 

Β΄ Πειραιά 

ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΙΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ-ΛΕΩΝΙΔΑΣ συμβασιούχος Δήμου Κερατσινίου

ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ εκπαιδευτικός

ΘΩΪΔΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ δημοτική σύμβουλος Ανταρσία στην Κοκκινιά

ΚΑΡΤΕΡΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ  μουσικός, ιδιωτικός εκπαιδευτικός

ΚΑΤΡΑΔΗ ΕΛΕΝΗ εργαζόμενη στις τηλεπικοινωνίες, μέλος Radical IT στο ΣΕΤΗΠ

ΚΟΥΤΣΟΥΔΑΚΗ ΠΗΝΕΛΟΠΗ νευρολόγος

ΜΑΝΙΚΑΣ ΣΤΑΥΡΟΣ  εργαζόμενος στα λεωφορεία, μέλος Δ.Σ. εργαζομένων στην ΕΘΕΛ, πρ. μέλος του Δ.Σ. του ΕΚΑ

ΝΟΜΙΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ πολιτικός μηχανικός, μέλος Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών

ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ-ΝΤΑΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ οικονομολόγος, πρ. μέλος Δ.Σ. Ε.Λ.Ε.Π.Α.

 

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ

 

ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ 

ΒΡΑΧΑ ΜΑΡΙΑ  βοηθός λογιστή

ΚΟΚΚΙΝΟΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΛΥΔΕΥΚΗΣ οικοδόμος, πρ. μέλος Δ.Σ.  Ε.Κ. Αγρινίου και Δ.Σ. Ένωσης Οικοδόμων ν. Αιτωλοακαρνανίας

ΜΠΑΘΑ ΛΕΜΟΝΙΑ  νοσηλεύτρια

ΤΣΩΛΗ ΕΛΕΝΗ–ΑΝΝΑ  ιδιωτική υπάλληλος

ΤΣΙΑΚΑΝΙΚΑΣ ΣΟΦΟΚΛΗΣ φαρμακοϋπάλληλος

 

ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ 

ΒΕΡΔΕ ΕΛΕΝΗ  δημοσιογράφος «Εργατική Αλληλεγγύη»

ΜΠΟΥΓΙΟΥΚΟΣ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ επίκουρος καθηγητής βιοπληροφορικής πανεπιστημίου Παρισιού

ΝΕΖΟΥ ΓΑΡΥΦΑΛΙΑ (ΛΙΝΑ) συνδικαλίστρια εργαζόμενη στον κλάδο γάλα-τρόφιμα-ποτά

 

ΑΡΚΑΔΙΑΣ 

ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ εργαζόμενη στον τουρισμό, μέλος της «Λάντζα»

ΚΑΣΣΕΛΟΥΡΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ  οφθαλμίατρος

ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ  οικονομολόγος-λογιστής

 

ΑΡΤΑΣ 

ΒΡΑΤΣΙΣΤΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ  μισθωτός γεωτεχνικός, εκλεγμένος αντιπρόσωπος στη «συνέλευση αντιπροσώπων του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος», μέλος της περιφερειακής κίνησης Αριστερή Παρέμβαση στην Ήπειρο (ΑΡ.Π.Η)

ΚΑΝΕΛΛΟΥ ΑΡΕΤΗ χημικός, μεταπτυχιακή φοιτήτρια, εμποροϋπάλληλος.

 

ΑΧΑΪΑΣ 

ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ  μέλος «Συντονισμού Εργατικής Αντίστασης Πάτρας»

ΗΛΙΑΔΗ ΔΕΣΠΟΙΝΑ  άνεργη

ΘΕΟΧΑΡΟΠΟΥΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ  φιλόλογος, πρόεδρος ΣΕΦΚ-Κλαδικού Σωματείου στην Ιδ. Εκπαίδευση

ΚΑΝΙΣΤΡΑ ΙΩΑΝΝΑ  μηχανολόγος μηχανικός, μέλος Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών , μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων

ΚΑΡΑΜΠΕΛΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ αρχιτεκτόνισσα μηχανικός

ΚΟΣΙΝΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ βιολόγος, υπ. διδάκτωρ Παν. Πατρών, περιφερειακός σύμβουλος με την Αριστερή Παρέμβαση στη Δυτική Ελλάδα

ΜΑΣΟΥΡΑΣ ΙΑΣΩΝ  φυσικός, ιδ. Εκπαιδευτικός, πρόεδρος ΣΙΕΛ Αχαΐας

ΜΠΕΛΙΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ  συμβασιούχος υγειονομικός νοσοκομείου Ρίο

ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ  τεχνολόγος γεωπόνος

ΠΕΛΕΚΟΥΔΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ  εργαζόμενος καθηγητής στα φροντιστήρια - υπ. διδάκτορας Κοινωνικής Πολιτικής

ΧΟΝΔΡΟΓΙΑΝΝΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ  βιολόγος-ερευνητής, διδάκτωρ Παν. Πατρών

 

ΒΟΙΩΤΙΑΣ 

ΚΟΛΛΙΑΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ  οικοδόμος, μέλος σωματείου οικοδόμων επ. Θήβας

 

ΓΡΕΒΕΝΩΝ 

ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ χημικός μηχανικός

 

ΔΡΑΜΑΣ 

ΜΑΝΤΖΙΚΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ιδ. υπάλληλος

ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ ΖΩΗ-ΜΑΡΙΑ  εργαζόμενη σε τηλεφωνικό κέντρο

 

ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ 

ΚΑΘΟΠΟΥΛΟΥ ΧΡΥΣΑΝΘΗ-ΑΛΚΗΣΤΗ νοσηλεύτρια

ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ ΛΑΜΠΡΟΣ  μέλος Δ.Σ. Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Λογιστών, Δ.Σ. Ένωσης Λογιστών Ελεγκτών Περιφέρειας Αττικής, ιδιωτικός υπάλληλος - λογιστής

 

ΕΒΡΟΥ 

ΗΛΙΑΚΗ ΑΓΑΠΗ  νέα γιατρός

ΚΑΡΠΟΥΖΕΛΗΣ ΝΙΚΟΣ εργαζόμενος σε επισιτισμό τουρισμό

ΜΠΟΤΣΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ  εργάτης πρ. μέλος Δ.Σ. Εργατικού Κέντρου Έβρου

 

ΕΥΒΟΙΑΣ  

ΜΠΕΝΖΕΛΟΥΝ-ΑΡΑΜΠΙ ΣΟΦΙΑ  ιδιωτική υπάλληλος

ΜΠΟΥΣΟΥΛΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ  αυτοαπασχολούμενος, μέλος τοπικών κινημάτων

ΤΡΑΧΑΝΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ προγραμματιστής, μέλος  του ΣΕΤΗΠ (Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών-Πληροφορικής Αττικής) και Radical IT

 

ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ 

ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΥΣΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ  λογιστής φοροτέχνης

 

ΖΑΚΥΝΘΟΥ 

ΛΑΧΑΝΙΩΤΗ ΑΝΤΩΝΙΑ φαρμακοϋπάλληλος, πρ. περιφερειακός σύμβουλος Ανταρσία στα Ιόνια

 

ΗΛΕΙΑΣ 

ΜΑΥΡΟΕΙΔΗ ΔΗΜΗΤΡΑ ερευνήτρια, μέλος LABOUR και ΣΕΡΕΤΕ (Πανελλαδικό Σωματείο Εργαζομένων στην Έρευνα)

ΜΠΑΧΟΥΡΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ  διορθώτρια εκδόσεων

ΣΑΜΑΡΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ  ελ. επαγγελματίας, αγωνιστής αντιφασιστικού κινήματος

 

ΗΜΑΘΙΑΣ 

ΜΑΤΙΚΑΣ ΛΑΜΠΡΟΣ βιομηχανικός εργάτης

 

ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ 

ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑ  μηχανικός μέλος Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών

ΒΑΛΑΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ  οδοντίατρος

ΒΛΑΧΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ  βιομηχανικός εργάτης

ΖΟΥΓΑΝΕΛΗ ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ άνεργη φυσικός

ΚΑΥΚΑΛΑΣ ΙΩΣΗΦ (ΣΗΦΗΣ) συνταξιούχος τοπογράφος  μηχανικός

ΚΤΙΣΤΑΚΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ φυσικός μέλος Συλλόγου Ερευνητών-τριών και εργαζομένων στην Έρευνα στο Ηράκλειο

ΜΑΚΡΥΔΑΚΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ αγρότης, αγωνιστής του αντιδικτατορικού αγώνα και του αγροτικού κινήματος

ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ εργάτης

ΣΟΦΟΥΛΑΚΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ μηχανικός, μέλος Δ.Σ. σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Ηρακλείου

ΦΙΛΙΠΠΙΔΗ ΜΑΡΙΑ φοιτήτρια αρχιτεκτονικής Πολυτεχνείου Κρήτης

 

ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ 

ΚΟΥΡΤΗ ΙΟΥΛΙΑ  συντ. εκπαιδευτικός, πρώην μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Θεσπρωτίας

ΛΙΑΜΠΟΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ οικοδόμος, πρ. μέλος Δ.Σ. Συνδικάτου Οικοδόμων Θεσπρωτίας, μέλος Πρωτοβουλίας ενάντια στις Εξορύξεις στη Θεσπρωτία

ΣΟΥΡΛΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ φυσικός, υπ. διδάκτορας, μέλος Πρωτοβουλίας ενάντια στις εξορύξεις στη Θεσπρωτία

 

Α΄ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 

ΑΒΡΑΜΙΔΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ νοσηλεύτρια ΨΝΘ, μέλος της Κίνησης για μια Απεργιακή 8 Μάρτη

ΑΓΑΠΗΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  πρ. περιφερειακός σύμβουλος Κεντρικής Μακεδονίας, πρόεδρος ένωσης συνταξιούχων εκπαιδευτικών Θεσσαλονίκης

ΔΩΔΟΥ ΛΗΔΑ-ΜΑΡΙΑ  περιφερειακή σύμβουλος Κεντρικής Μακεδονίας, ερευνήτρια

ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ  συνταξιούχος, πρώην πρόεδρος Σωματείου Ιματισμού Θεσσαλονίκης, εργαζόμενη στην κλωστοϋφαντουργία

ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗ ΧΡΥΣΟΥΛΑ προγραμματίστρια

ΚΑΛΟΥΔΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ φοιτητής, μέλος του Φοιτητικού Συλλόγου Ηλεκτρολόγων Μηχανικών  Υπολογιστών Α.Π.Θ.

ΚΟΛΟΤΣΙΟΣ ΘΑΝΑΣΗΣ μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Μηχανολόγων-Ηλεκτρολόγων Β. Ελλάδας

ΚΟΜΝΙΑΝΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ-ΒΑΣΙΛΕΙΑ  συγκοινωνιολόγος, πρώην μέλος Δ.Σ. Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Μακεδονίας

ΚΟΥΙΡΟΥΚΙΔΗΣ        ΝΙΚΟΛΑΟΣ οικονομολόγος

ΚΡΙΤΣΑΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ, συνταξιούχος οικοδόμος, μέλος Δ.Σ. Σωματείου Συνταξιούχων "Η Συσπείρωση"

ΛΑΘΗΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ συνταξιούχος εκπαιδευτικός, πρ. δημ. σύμβουλος Συκεών-Νεάπολης

ΜΠΑΛΤΟΥΚΑ ΒΑΓΙΑ  ψυχολόγος

ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ  ελ. επαγγελματίας, πρ. δημοτικός σύμβουλος δήμου Θεσσαλονίκης

ΠΛΕΥΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ  πολιτικός μηχανικός, μέλος Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών

ΣΙΑΦΑΚΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ  οπερατέρ, τεχνικός κινηματογράφου

 

Β΄ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ άνεργη

ΒΛΑΧΟΜΗΤΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ συνταξιούχος ηλεκτρολόγος, δημοτικός σύμβουλος δήμου Θέρμης, μέλος Δ.Σ. Σωματείου Συνταξιούχων Θεσσαλονίκης  «Η Συσπείρωση»

ΕΥΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ ΕΥΔΟΞΙΑ (ΕΥΗ) εργαζόμενη στην ιδιωτική εκπαίδευση

ΖΑΓΑΝΙΔΗΣ  ΜΕΝΕΛΑΟΣ άνεργος

ΛΑΘΗΡΑ ΖΩΗ  χειρούργος οδοντίατρος, μέλος Οδοντιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης

ΜΠΟΛΗΣ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ιδιωτικός υπάλληλος

ΣΤΑΜΑΤΗ ΕΥΔΟΚΙΑ  ιδιωτική υπάλληλος

ΨΑΛΤΗΣ ΣΑΒΒΑΣ συνταξιούχος, μέλος Πανελλήνιου Συνδέσμου Τυφλών (παράρτημα Κεντρικής Μακεδονίας)

 

ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ 

ΑΡΓΥΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ πρώην εργαζόμενος στη ΔΩΔΩΝΗ, συγγραφέας, μέλος Σωματείου Α.Μ.Ε.Α. Ιωαννίνων

ΒΛΑΧΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ  μηχανολόγος μηχανικός

ΓΚΙΚΑ ΛΟΥΪΖΑ  γιατρός, μέλος Δ.Σ. Ένωσης Ιατρών Νοσοκομείων Ηπείρου- Λευκάδας

ΓΚΟΥΡΑ ΦΩΤΕΙΝΗ τελειόφοιτη Οικονομικού Τμήματος Παν/μίου Ιωαννίνων

ΖΗΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ συνταξιούχος Παν/μίου Ιωαννίνων, πρ. περιφερειακός σύμβουλος με την Αριστερή Παρέμβαση Ηπείρου

ΗΛΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ γραμματέας Σωματείου Μετάλλου ν. Ιωαννίνων, αντιπρόσωπος στο Ε.Κ.Ι.

ΣΥΝΔΡΕΒΕΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (ΒΟΥΛΑ) πρ. πρόεδρος Σωματείου Εμποροϋπαλλήλων- Ιδ. Υπαλλήλων ν. Ιωαννίνων, πρώην μέλος Δ.Σ. Ε.Κ.Ι.

 

ΚΑΒΑΛΑΣ 

ΠΙΤΤΑΣ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ μέλος ΠΣΟ ΑΝΤΑΡΣΥΑ, υπεύθυνος εκδόσεων Μαρξιστικού Βιβλιοπωλείου

ΨΩΜΙΑΔΗ ΜΑΡΙΑ νέα εργαζόμενη μισθωτή αρχιτεκτόνισσα

 

ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ 

ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΚΛΕΑΝΘΗΣ   πολιτικός μηχανικός, μέλος Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών

ΜΠΟΥΝΤΟΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ  ιδιωτικός υπάλληλος

ΝΤΟΒΟΛΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ καλλιτέχνης

 

ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ 

ΓΙΑΝΝΟΒΙΤΣ ΣΕΒΑΣΤΗ συνταξιούχος

 

ΚΕΡΚΥΡΑΣ 

ΚΡΑΣΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ πολιτικός μηχανικός

ΤΣΙΡΩΝΗ ΕΥΣΕΒΕΙΑ (ΣΕΒΙ) ιδ. υπάλληλος

 

ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ 

ΓΑΪΤΑΝΙΔΟΥ ΕΥΑΝΘΙΑ  οικονομολόγος στην Κεφαλλονιά, αγωνίστρια του αντιδικτατορικού κινήματος

ΜΙΧΑΛΑΤΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ελεύθερος επαγγελματίας στην Κεφαλλονιά

 

ΚΙΛΚΙΣ  

ΑΝΔΡΕΑΔΟΥ ΗΛΕΚΤΡΑ  μέλος Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Μακεδονίας

ΜΑΡΟΥΛΑΣΟΒ ΛΕΩΝΙΔΑΣ ιδιωτικός εκπαιδευτικός

 

ΚΟΖΑΝΗΣ 

ΑΣΠΡΑΓΚΑΘΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ μέλος Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών

ΓΑΡΟΥΦΑΛΙΔΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑ γραφίστρια

ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ  πολιτικός μηχανικός

 

ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ 

ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ  μηχανικός, μέλος ΠΣΟ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

 

ΚΥΚΛΑΔΩΝ 

ΒΑΣΙΛΑ ΑΓΓΕΛΙΚΗ  μισθωτός μηχανικός

ΒΟΥΤΣΙΝΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ μαθηματικός, μέλος Δ.Σ. ΣΕΦΚ

ΚΑΜΠΡΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ  αρχιτέκτονας

ΠΛΑΚΙΩΤΗ ΧΡΥΣΟΥΛΑ μηχανικός μέλος του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών

 

ΛΑΚΩΝΙΑΣ 

ΚΟΙΛΑΚΟΣ ΠΕΤΡΟΣ ιδιωτικός υπάλληλος

ΝΙΚΗΤΑΚΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ πολιτικός μηχανικός, μέλος Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών

 

ΛΑΡΙΣΗΣ 

ΜΠΟΛΟΒΙΝΑ ΜΑΡΙΑ-ΛΑΜΠΡΙΝΗ  κοινωνική λειτουργός, μέλος Δ.Σ. Σωματείου Νοσοκομείου Δρομοκαΐτειου

ΣΙΟΥΛΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ  πολιτικός μηχανικός, μέλος αντιπροσωπείας ΤΕΕ,

ΤΑΛΑΧΟΥΠΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ οικοδόμος μέλος Δ.Σ. Σωματείου Οικοδόμων

ΤΣΙΑΜΟΥΡΑ ΙΩΑΝΝΑ αρχιτεκτόνισσα μηχανικός, μέλος Δ.Σ. Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών

ΧΑΡΧΑΡΙΔΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ αρχιτεκτόνισσα μηχανικός, μέλος Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών

 

ΛΑΣΙΘΙΟΥ 

ΚΕΡΟΥΛΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ  εργάτης κατασκευαστικής εταιρείας

ΤΖΙΚΑ ΕΛΕΝΗ  φυσικός

ΣΩΚΑΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ εργαζόμενος στον τουρισμό

 

ΛΕΣΒΟΥ

ΖΑΡΑΔΟΥΚΑ ΕΛΠΙΔΑ  δημοσιογράφος

ΜΑΝΑΒΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ  περιφερειακός Σύμβουλος Βορείου Αιγαίου του συνδυασμού “Ανταρσία στο Αιγαίο – Αντικαπιταλιστική Αριστερά”, δημοσιογράφος–ελαιοπαραγωγός, εκλεγμένος αντιπρόσωπος στην ΠΟΕΣΥ

 

ΛΕΥΚΑΔΑΣ 

ΒΡΕΤΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ περιβαλλοντολόγος, ελ. επαγγελματίας, πρ. μέλος ΕΑΑΚ, ενεργή στις συλλογικότητες αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και υπεράσπισης εργατικών δικαιωμάτων

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΑΝΑΡΓΥΡΟΣ ξενοδοχοϋπάλληλος, μέλος του Σωματείου εργαζομένων στον επισιτισμό Άρτας και του κινήματος ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων

ΧΑΝΤΖΙΑΡΑ ΜΑΡΙΑ αυτοαπασχολούμενη, μέλος συλλογικοτήτων: -Για την Υπεράσπιση του Κάστρου και -Ενάντια στην εξόρυξη υδρογονανθράκων

 

 

ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ 

ΓΕΡΟΓΙΑΚΟΜΟΥ ΑΡΓΥΡΩ (ΡΟΥΛΑ) συνταξιούχος

ΕΥΑΓΓΕΛΑΚΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ιδιωτικός υπάλληλος

ΚΑΤΣΙΑΜΠΟΥΡΑ ΑΣΠΑΣΙΑ (ΣΟΥΛΑ) συνταξιούχος καθηγήτρια περιφερειακή σύμβουλος με την Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία

ΣΤΕΦΑΝΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ αρχιτέκτονας

ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΑΡΙΑ φιλόλογος, ιδιωτική υπάλληλος

 

ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ 

ΓΕΩΡΓΙΤΣΟΠΟΥΛΟΥ ΕΥΣΤΑΘΙΑ (ΕΦΗ)  νοσηλεύτρια στον ιδιωτικό τομέα

ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗ ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ (ΧΑΡΑ) συνταξιούχος καπνεργάτρια, αγωνίστρια στο τοπικό & εργατικό κίνημα για τη δημιουργία επιχειρησιακών σωματείων στα εργοστάσια

ΚΑΤΣΑΡΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ  γεωπόνος, πρόεδρος Πανελλήνιου Συλλόγου Εργαζομένων ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ, περιφερειακός σύμβουλος Πελοποννήσου με την Ανταρσία στο Μωριά

ΚΟΣΜΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  συνταξιούχος δημόσιος υπάλληλος

ΝΙΚΟΥ ΔΟΝΑΤΟΣ κηποτέχνης, μέλος Αντιφασιστικής Κίνησης Καλαμάτας

ΦΕΣΣΑ ΧΡΥΣΟΥΛΑ γιατρός

 

ΞΑΝΘΗΣ 

ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ  συνταξιούχος εκπαιδευτικός

 

ΠΕΛΛΑΣ 

ΚΑΤΛΑΜΟΥΣΗ ΙΩΑΝΝΑ εργαζόμενη στην ιδιωτική εκπαίδευση

ΛΟΥΣΙΩΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ φαρμακοποιός, αντιπρόσωπος του συνεταιρισμού φαρμακοποιών Ημαθίας-Πέλλας στον ΠΑΝΣΥΦΑ.

 

ΠΙΕΡΙΑΣ 

ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ προγραμματιστής

 

ΠΡΕΒΕΖΑΣ 

ΓΚΟΥΓΙΑΝΟΥ- ΖΙΑΚΑ ΠΕΛΑΓΙΑ κοινωνική λειτουργός, μέλος του Συλλόγου Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδος (Σ.Κ.Λ.Ε), αγωνίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα

ΝΑΝΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ  γεωπόνος–ιδιωτικός υπάλληλος μέλος Δ.Σ. Εργατικού Κέντρου, πρόεδρος του Σωματείου Μισθωτών Γεωτεχνικών Β/Δ Ελλάδας και μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του παραρτήματος Ηπείρου-Νήσων του ΓΕΩΤΕΕ.

 

ΡΕΘΥΜΝΟΥ   

ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΜΙΧΑΗΛ εργαζόμενος στον επισιτισμό, Δίκτυο "Καμαριέρα"

ΣΑΒΒΑΚΗ ΕΥΓΕΝΙΑ πολιτικός μηχανικός, μέλος Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών

 

ΡΟΔΟΠΗΣ 

ΤΖΙΑΡΑΣ ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ εργαζόμενος στη φαρμακοβιομηχανία

 

ΣΑΜΟΥ 

ΚΛΟΥΚΙΩΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ  ελαιοτριβέας – ελαιοπαραγωγός

ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΑΡΓΥΡΩ ιδ. υπάλληλος, μέλος ΚΕΕΡΦΑ

 

ΣΕΡΡΩΝ  

ΚΑΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ  αγρότης

ΜΗΝΑΚΑΚΗ ΝΕΦΕΛΗ συνδικαλίστρια γιατρός

 

ΤΡΙΚΑΛΩΝ 

ΑΝΤΑΡΑΣ ΛΑΜΠΡΟΣ αρχιτέκτονας, μέλος της Αριστερής Κίνησης Εργαζόμενων Αρχιτεκτόνων

ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΥ ΜΥΡΣΙΝΗ γραφίστρια, μέλος του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών

ΠΡΕΚΑΤΕΣ ΧΡΗΣΤΟΣ  οφθαλμίατρος, μέλος της Αριστερής Παρέμβασης Θεσσαλίας, πρ. μέλος Δ.Σ. της Ε.Ι.Ν.Α.Π. και Γ.Σ. της Ο.Ε.Ν.Γ.Ε., μέλος της Αριστερής Ριζοσπαστικής Συνεργασίας Ιατρών

ΤΑΧΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ (ΕΥΗ)  εκπαιδευτικός ιδιωτικής εκπαίδευσης, ιδρυτικό μέλος της Ε.Α.Α.Κ. στη Θεσσαλονίκη, μέλος Λέσχης Εργασίας, Αλληλεγγύης και Πολιτισμού Τρικάλων

 

ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ 

ΔΑΡΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ελεύθερος επαγγελματίας

ΖΟΥΜΠΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ  πολιτικός μηχανικός, πρ. περιφερειακός σύμβουλος Στερεάς με την Αριστερή Παρέμβαση στη Στερεά

ΜΕΛΕΤΗ ΧΡΥΣΑΝΘΗ οδοντοτεχνίτρια

ΜΕΛΛΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ μέλος του Δ.Σ. Συλλόγου Γεωπόνων Φθιώτιδας

ΤΖΙΟΥΒΑΡΑ ΟΛΥΜΠΙΑ-ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ερευνήτρια, μέλος ΣΕΡΕΤΕ

 

ΦΛΩΡΙΝΗΣ 

ΤΖΩΤΖΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ηλεκτρολόγος μηχανικός

 

ΦΩΚΙΔΑΣ 

ΜΕΞΗΣ ΛΟΥΚΑΣ  γεωπόνος

 

ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ 

ΒΛΑΧΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ κτηνοτρόφος, μέλος του κινήματος ενάντια στις εξορύξεις χρυσού

ΣΟΥΝΔΟΥΛΟΥΝΑΚΗ ΙΩΑΝΝΑ λογίστρια

 

ΧΑΝΙΩΝ 

ΒΑΓΙΩΝΑΚΗ ΜΕΡΟΠΗ  δικηγόρος, περιφερειακή σύμβουλος Κρήτης με την Ανυπόταχτη Κρήτη

ΚΑΛΙΤΣΟΥΝΑΚΗ ΜΑΡΙΑ  συνδικαλίστρια, Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων Χανίων

ΚΡΙΑΡΑ ΒΑΣΩ πολιτικός μηχανικός, μέλος Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών

ΠΡΕΚΑΤΣΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ γεωπόνος

ΦΙΩΤΑΚΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ τεχνικός, συντονιστικό ΚΕΕΡΦΑ

 

ΧΙΟΥ 

ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ ΖΑΝΝΗΣ  μισθωτός μηχανολόγος-μηχανικός

 

Tags: Εκλογες 6/2023Categories: ΑνακοινώσειςΑνακοινωσεις-Δελτια Τυπου: Ανακοινωσεις-Δελτια ΤυπουΗμερομηνία: 06/06/2023 - 21:00

Κάντε ησυχία: Ενώ τα κέρδη του κεφαλαίου απογειώνονται, η συζήτηση για φορολογία είναι... επικίνδυνη

170% αύξηση κερδών 30 εισηγμένων στο χρηματιστήριο το πρώτο τρίμηνο 2023

Ίσως δεν υπάρχει μεγαλύτερο πολιτικό σκάνδαλο σήμερα στην Ελλάδα της φορολεηλασίας των εργαζομένων, από το να ζητήσει κάποιος δραστική αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου, μεγάλη φορολόγηση επί των κερδών. Πολύ περισσότερο να συ-ζητήσει πλήγμα στα ίδια τα κέρδη, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά το αποτέλεσμα των μικρών μισθών, της εντατικοποίησης της εργασίας και των ανύπαρκτων μέτρων ασφαλείας, που οδηγούν σε εργοδοτικά εγκλήματα, όπως πρόσφατα στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη.

Ακόμα κι όταν τόλμησαν εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ να μιλήσουν για κάποια απειροελάχιστη φορολόγηση στις εισηγμένες στο χρηματιστήριο εταιρείες, δέχθηκαν μπαράζ επιθέσεων από συστημικά ΜΜΕ και τον συρφετό της ΝΔ, με αποτέλεσμα να οδηγηθούν σε άτακτη αναδίπλωση πως εννοούν μόνο στα μερίσματα και στα υπερκέρδη, και μόνο για συγκεκριμένες εταιρείες (π.χ. ενέργειας).

Αποκορύφωμα, η θλιβερή πρόταση Τσίπρα να πάνε μαζί με τον Μητσοτάκη στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους για να κοστολογηθούν τα προγράμματα ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, για να διακριβωθεί εάν αυτά είναι εντός της δημοσιονομικής σταθερότητας της ΕΕ και της κερδοφορίας του κεφαλαίου!

Με τέτοια ψοφοδεή «αντιπολίτευση» η ΝΔ μπορεί να εμφανίζεται ως ο πιο αυθεντικός και σταθερός εκφραστής της αντιλαϊκής πολιτικής του κεφαλαίου.

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, ήρθε η (προαιρετική) δημοσίευση των κερδών του πρώτου τριμήνου του 2023 30 εισηγμένων στο χρηματιστήριο εταιρειών (από τις 151) που δείχνει πως το κερδοσκοπικό πάρτι του 2022 (300% αύξηση σε σχέση με το 2021) συνεχίζεται: Το πρώτο τρίμηνο φέτος η συνολική κερδοφορία των 30 εισηγμένων εκτινάχθηκε ακόμα 169,1% σε σχέση με το φουσκωμένο 2022 και ανήλθε σε 1,064 δισ. ευρώ έναντι 395,4 εκατ. ευρώ που ήταν η αντίστοιχη περσινή κερδοφορία τους!

Η «κρεατομηχανή» των κερδών δουλεύει εξαιρετικά για τις ισχυρές εταιρείες του ελληνικού καπιταλισμού και το πολιτικό σύστημα δεν τολμά να μιλήσει για τα κέρδη τους, ενώ η ρεφορμιστική Αριστερά ψελλίζει μόνο διεκδικήσεις επιβίωσης…

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί σε μαχητικούς αγώνες για κρατικοποιήσεις χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο σε όλες τις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, στα σούπερ μάρκετ και στις τράπεζες, για μείωση της φορολογίας στους εργαζόμενους με μεγάλη αύξηση του αφορολόγητου ορίου, κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη καθημερινότητας και μείωση στα υπόλοιπα (2,8 δισ. είναι μόνο ο ΦΠΑ στα τρόφιμα, και ο ισχυρισμός πως η μείωσή του δεν θα περάσει στο ράφι είναι απόδειξη της αισχροκέρδειας του συστήματος, που μπορεί να απαντήσει η κρατικοποίηση κι ο εργατικός έλεγχος), κατάργηση των ειδικών φόρων στα καύσιμα, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και εφαρμογή φόρου μεγάλης ακίνητης περιουσίας, για δραστική φορολογία στο κεφάλαιο, στα κέρδη του και τον συγκεντρωμένο πλούτο, με κατάργηση όλων των φοροαπαλλαγών για τις μεγάλες επιχειρήσεις (πρώτα από όλα για τους εφοπλιστές), καθώς και κλείσιμο των «παραθύρων» με τις offshore, τους φορολογικούς παραδείσους κλπ.

 

Για να πάψουν να πληρώνουν φόρους κυρίως οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα και να φοροδιαφεύγει συστηματικά το κεφάλαιο.

Για να πάρουν οι εργαζόμενοι τα κέρδη των καπιταλιστών, τον κλεμμένο πλούτο που οι εργαζόμενοι παράγουν. Για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και τα μεροκάματα με Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, για να ζούμε αξιοπρεπώς από τη δουλειά μας, για να χάσει κέρδη το κεφάλαιο, στην προοπτική της πλήρους κατάργησης της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης.

Categories: ΑνακοινώσειςΑνακοινωσεις-Δελτια Τυπου: Ανακοινωσεις-Δελτια ΤυπουΗμερομηνία: 06/06/2023 - 17:30

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ : ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΛΙΟΣΗ

1) Το φάντασμα της συντηρητικοποίησης της κοινωνίας πλανάται σε πολλές μετεκλογικές αναλύσεις, που φιλοξενούνται ευχάριστα στα μέσα όσων κολακεύονται να αναδείξουν τα λάθη του λαού για να κρύψουν τα δικά τους. Και μαζί με διάφορες εκτονωτικές πικρίες συμβάλλουν να καταλήγουν σε γνωστά φθέγματα όπως ότι «δεν είμαστε λαός», «οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν» (που επανήλθε προσφάτως με την σχετική αφισοκόλληση), που εκπέμπουν απαξιωτικά μηνύματα για το λαό και αποδοκιμαστικά για όποιον προσπαθεί να αλλάξει τα πράγματα.

2) Η εκτίμησή μου για τον Βασίλη Λιόση είναι απεριόριστη. Πρόκειται για έναν από τους κορυφαίους αριστερούς διανοούμενους και ιστορικούς των χρόνων μας με ιδιαίτερη συνεισφορά στην ιστορία της ανόδου του ναζισμού, όπως αποτυπώνεται τόσο από το βιβλίο του «Ναζισμός : Τα αίτια γέννησης και γιγάντωσης του» (Εκδόσεις ΚΨΜ 2022), όσο και από το πρόσφατο ένθετο που κυκλοφόρησε με την ΕφΣυντ στις 28.4.2023, με τίτλο «Ναζισμός και κοινωνικές τάξεις». Και κυρίως γιατί τη συνεπή πολιτική στάση του τη συνδυάζει με την κοινωνική (κρατήστε αυτούς τους ορισμούς) και τις αρχές με τις οποίες εκπληρώνει τα καθήκοντά του ως εκπαιδευτικός. Όλα αυτά τα πλήρωσε πρόσφατα με την απόλυσή του από το ιδιωτικό σχολείο που εργαζόταν, αλλά δεν πτοήθηκε και δεν σταμάτησε. Ωστόσο, ο διάλογος και η αντιπαράθεση είναι αναγκαία όταν υπάρχουν διαφορετικές αντιλήψεις, χωρίς αυτός να μειώνει την παραπάνω εκτίμηση.

3) Στις 27.5.2023, ο Βασίλης ανήρτησε στην ιστοσελίδα «ΠΑΝΤΙΕΡΑ» ένα κείμενο του με τον τίτλο «Μήπως τελικά δεν υπάρχει συντηρητικοποίηση και της ελληνικής κοινωνίας; (σχετικά με έναν αντίλογο)». Το κείμενο αυτό αποτελεί απάντηση σε άρθρο του (επίσης εκτιμητέου οικονομολόγου και διανοούμενου της αριστεράς, που πρόσφατα κόσμησε το ψηφοδέλτιο της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α) Ηλία Ιωακείμογλου που αναρτήθηκε στην ίδια ιστοσελίδα και σε άλλες, πριν λίγες ημέρες, με τον τίτλο «Τα εκλογικά αποτελέσματα δεν σηματοδοτούν συντηρητική στροφή της ελληνικής κοινωνίας». Ο Βασίλης το εξέλαβε ως απάντηση σε προηγούμενο δικό του κείμενο στην ΕφΣυντ με τον τίτλο «Πόσο βαθιά έχει προχωρήσει η συντηρητικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας;» λίγες μέρες πριν. Ένα άρθρο – «σεφτέ» στην συντηρητικολογία που ακολούθησε και δεν λέει να κοπάσει. Η ΕφΣυντ βέβαια έχει τους λόγους της : Η ανάδειξη των ευθυνών της «συντηρητικοποιημένης κοινωνίας συσκοτίζει τις ευθύνες του αγαπημένου της ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Ο Βασίλης δεν έχει κανέναν τέτοιο λόγο, γράφει αυτό που πιστεύει, αλλά κάνει λάθος.

Η συζήτηση ωστόσο δεν αφορά μόνο τους δύο αρθρογράφους ή και εμένα, που οι απόψεις μου συμπίπτουν περισσότερο με εκείνες του Ηλία, παρά με του Βασίλη, αλλά αφορά το σύνολο τουλάχιστον της σκεπτόμενης αριστεράς, ιδίως σε μία συγκυρία που τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα έχουν γεννήσει σοβαρούς και εύλογους προβληματισμούς. Από την απάντηση στο ερώτημα αν υπάρχει ή όχι συντηρητικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας εξαρτάται το κατά πόσον ο προσανατολισμός του κινήματος θα είναι προϊόν μιας αναντίστοιχης στην πραγματικότητα αισιοδοξίας ή αντίθετα μιας αναντίστοιχης στην πραγματικότητα ηττοπάθειας. Και τα δύο τα έχουμε πληρώσει ακριβά σε παρελθόντες χρόνους και είμαστε υποχρεωμένοι να αναζητήσουμε την αλήθεια. Οι θέσεις και απόψεις που εκφράζει ο Βασίλης είναι ολότελα εσφαλμένες, τόσο επί της ουσίας, όσο και επί της μεθοδολογίας τους. Ας δούμε το γιατί.

4) Στην προσπάθεια να θέσει κανόνες στην συζήτηση που ο ίδιος ο Βασίλης ανοίγει (και η οποία επεκτείνεται πολύ πέραν των ορίων των ζητημάτων που θίγει ο Ηλίας Ιωακείμογλου), ο Βασίλης θέτει τα ερωτήματα : α) αν οι εκλογές είναι το μοναδικό μέτρο συντηρητικοποίησης της κοινωνίας, β) Τι συνιστά συντηρητική στροφή, γ) γιατί μας ενδιαφέρει ο εντοπισμός της.

Όλως περιέργως, το δεύτερο ερώτημα που είναι το πλέον θεμελιώδες για τη συζήτηση δεν απαντιέται καθόλου και απ’ ό,τι φαίνεται όχι για τεχνικούς λόγους, δεδομένου ότι σε όλη τη διαδρομή του κειμένου, έστω και διάχυτα, δεν συναντάται κάποια θέση που να συνιστά απάντηση στο ερώτημα αυτό. Όσον αφορά το τρίτο, η απάντησή του είναι αυτονόητη, ενώ όσον αφορά το πρώτο η απάντηση του Βασίλη είναι αντιφατική. Διατυπώνει επί λέξει : «Η συντηρητική στροφή μιας κοινωνίας δεν απορρέει μόνο από τα εκλογικά αποτελέσματα» (σωστό). Τα εκλογικά αποτελέσματα έρχονται να δώσουν απάντηση στο τι έχει συμβεί στην κοινωνία τα προηγούμενα χρόνια. Είναι μια πραγματική αναμφισβήτητη δημοσκόπηση που καταγράφει κοινωνικές τάσεις, είναι το καταστάλλαγμα μιας ολόκληρης πρότερης πορείας που, παρά τις αντίρροπες τάσεις και αντιφάσεις, συνήθως βγάζει κάποιο νόημα.

Πέρα από τις αοριστίες των απαντήσεων, η αντίφαση είναι εμφανής. Από την μια πλευρά η συντηρητική στροφή μιας κοινωνίας δεν απορρέει μόνο από τα εκλογικά αποτελέσματα (χωρίς να λέει όμως από τι άλλο απορρέει και να παραθέτει συγκεκριμένα δείγματα), από την άλλη τα εκλογικά αποτελέσματα (όχι και κάτι άλλο σε συνεκτίμηση με αυτά) έρχονται να δώσουν απάντηση στο τι έχει συμβεί στην κοινωνία τα προηγούμενα χρόνια.

5) Έχουν όμως ακόμα μεγαλύτερη σημασία τα ερωτήματα τα οποία ο Βασίλης δεν θέτει για την κανονάρχιση της συζήτησης και τα οποία είναι τα εξής :

α) Τι συνιστά κοινωνική συμπεριφορά, ώστε στα πλαίσια αυτής να αναζητήσουμε τη συντηρητικοποίηση ή την «συντηρητική στροφή» ;

β) Τι συνιστά πολιτική συμπεριφορά, ώστε να την οριοθετήσουμε σχετικά με την κοινωνική συμπεριφορά ;

γ) Τι συνιστά εκλογική συμπεριφορά ώστε να την οριοθετήσουμε σχετικά με την κοινωνική και την πολιτική συμπεριφορά ;

Σκοπός των ερωτημάτων είναι εκτός από την οριοθέτηση να κατανείμουμε σε καθεμία την αναζητούμενη συντηρητικοποίηση και την αλληλεπίδρασή τους.

 Είναι προφανές ότι η κοινωνική συμπεριφορά αποτελεί δραστηριότητα πολύ ευρύτερη της πολιτικής συμπεριφοράς και η τελευταία επίσης πολύ ευρύτερη δραστηριότητα από εκείνην της εκλογικής, δεδομένου ότι η μεν κοινωνική συμπεριφορά εκτείνεται στην δραστηριότητα σε όλες τις μορφές των κοινωνικών σχέσεων της βάσης και του εποικοδομήματος, η δε πολιτική συμπεριφορά στις σχέσεις του εποικοδομήματος. Και ο δύο εκτείνονται χρονικά σε όλη την τετραετία και όχι μόνο στην προεκλογική περίοδο, ενώ η εκλογική συμπεριφορά δεν είναι παρά μία έκφανση της πολιτικής συμπεριφοράς, που μπορεί να βρίσκεται και σε αντίφαση με την υπόλοιπη πολιτική συμπεριφορά ή και με την κοινωνική συμπεριφορά. Ιδίως αν ληφθεί υπ όψη και το ότι η ψήφος δεν σημαίνει κατ ανάγκη πολιτικοϊδεολογική ταύτιση, η οποία και αν ακόμα τεκμαίρεται, το τεκμήριο είναι μαχητό και συνεκτιμάται με τη συνολικότερη πολιτική και κοινωνική συμπεριφορά του υποκειμένου. Σε κάθε περίπτωση ουδείς θα διαφωνήσει ότι πέρα από την ψήφο ταύτισης υπάρχει και η ψήφος διαχείρισης, η περιστασιακή ψήφος, η ψήφος αυτών που συνήθως καταγράφονται ως αναποφάσιστοι. Και είναι λάθος και η ταύτιση των υποκειμένων τους και η μονομερής (και ελλιπής και σε αυτό ακόμα όπως παρακάτω θα φανεί) χρήση του εκλογικού δείγματος για συναγωγή ευρύτερων του εκλογικού αποτελέσματος συμπερασμάτων.

Και βέβαια συντηρητική στροφή συνιστά, ανάλογα με τον επιθετικό της προσδιορισμό ο κοινωνικός η πολιτικός προσανατολισμός από αντισυστημικές η ριζοσπαστικές η προοδευτικές σε συστημικές και καθεστωτικές επιλογές, στερεότυπα, τρόπους ζωής, ιδεολογήματα και κοινωνικές και πολιτικές συμπεριφορές.

6) Εάν λοιπόν δεν γίνεται η οριοθέτηση των εννοιών αυτών και η αποκατάσταση του εύρους καθεμιάς, ο κίνδυνος υπερτίμησης της εκλογικής συμπεριφοράς είναι προφανής και μαρξιστικά προφανώς ασύμβατος αφού εν τέλει η εκλογική συμπεριφορά καθίσταται μόνο η κύριο ερμηνευτικό κριτήριο μιας συνολικής και μακροπρόθεσμης κοινωνικής τάσης. Με άλλα λόγια, κριτήριο της κοινωνικής ή ακόμα και πολιτικής συντηρητικοποίησης δεν είναι σε καμία περίπτωση μόνο η ψήφος, ούτε βεβαίως και μόνο η συνδυαστικά με την ψήφο οι δημοσκοπήσεις, ιδίως για έναν αριστερό αναλυτή, που πάντοτε πρέπει να βλέπει κριτικά και από θέση αρχής τον θεσμό των δημοσκοπήσεων, τον ιδεολογικό τους ρόλο, αλλά και τον πολιτικό τους προορισμό, που είναι η χειραγώγηση της πολιτικής, κοινωνικής και εκλογικής συμπεριφοράς του λαού, και όχι απλώς η καταγραφή της, η οποία γίνεται εκ των υστέρων και αφού πρώτα έχει διαμορφωθεί από τους ίδιους.

Κυρίως όμως, πεδίο άντλησης δείγματος κοινωνικής συμπεριφοράς είναι η ίδια η κοινωνική και πολιτική ζωή και ιδίως ο βαθμός συμμετοχής σε συλλογικούς αγώνες, η ριζοσπαστικοποίηση, το είδος των αιτημάτων τους, ο προσανατολισμός, οι μορφές πάλης, ο χαρακτήρας και το επίπεδο σύγκρουσης στο οποίο φτάνουν. Εδώ λοιπόν τίθεται το πρώτο ερώτημα επί της ουσίας :

Παρατηρήθηκαν στην τετραετία 2019-2023 κοινωνικές συμπεριφορές που καταδεικνύουν συντηρητικοποίηση, δηλαδή «συντηρητική στροφή», όπως ιδεολογικοπολιτικές μετατοπίσεις προς την ακροδεξιά, επιθετικότητα, ρατσισμός, υποστήριξη ακραίων κοινωνικών η εθνικιστικών αιτημάτων κλπ ;

Είχαμε στην Ελλάδα την τετραετία που πέρασε κινήματα ακροδεξιά, ρατσιστικά ή τύπου All rights, Tea Party (που και εκεί δεν πρέπει να παραβλέπονται τα κινήματα ενάντια στην αστυνομοκρατία και τον ρατσισμό όπως το black lives matter) ή φαινόμενα όπως Όρμπαν και Τραμπ ;

Η απάντηση είναι όχι.

Ούτε κίνημα ενάντια στη Συμφωνία των Πρεσπών έγινε, ούτε κίνημα ενάντια στην επικείμενη «Συμφωνία των Πρεσπών του Αιγαίου» που καταγγέλλεται δημαγωγικά από δεξιές γραφές, ούτε κίνημα υπέρ του νόμου της συνεπιμέλειας, ούτε κίνημα δίωξης των προσφύγων (με εξαίρεση τοπικές κινητοποιήσεις που περισσότερο αναδείκνυαν την έλλειψη οργάνωσης της προσφυγικής διαχείρισης, παρά τον ρατσισμό και την ξενοφοβία), ούτε πολλά άλλα. Εκτός από μία έξαρση και ένταση δραστηριότητας μιας κατηγορίας αντιεμβολιαστών και των «Θεματοφυλάκων του Συντάγματος» την περίοδο της πανδημίας, δεν υπάρχουν αξιόλογες άλλες κοινωνικές αντιδράσεις μετατοπισμένες προς την κατεύθυνση αυτή.

Αλλά ας κάνουμε και ελάχιστες έστω από τις απαραίτητες συγκρίσεις. Για παράδειγμα :

Και όμως ήταν έστω και αυτό πιο δυναμικό, μαζικό και ευρύ από το κίνημα των πλατειών ενάντια στην αστυνομοκρατία μετά τα γεγονότα της Ν. Σμύρνης ;

Ηταν οποιοδήποτε από τα παραπάνω πιο δυναμικό, μαζικό και ευρύ ακόμα και από το κίνημα συμπαράστασης στην απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα ;

Ηταν πιο δυναμικό, ευρύ και μαζικό από τις κινητοποιήσεις που έσπαγαν τις απαγορεύσεις της πανδημίας παρά το κόστος σε συλλήψεις, συκοφάντηση, πρόστιμα και δίκες ;

Ηταν πιο δυναμικό, ευρύ και μαζικό από τις κινητοποιήσεις των φοιτητών ενάντια στην Πανεπιστημιακή αστυνομία παρά το ανελέητο ξύλο ;

Και ποια πρόοδο και εξέλιξη είχε σε επίπεδο πολιτικής έκφρασης παρότι οι δημοσκόποι της εποχής ανέβαζαν το κόμμα των «αντιεμβολιαστών» ακόμα και σε διψήφια ποσοστά ;

Που εκφράστηκε τελικά στις κάλπες και κυρίως στην κοινωνία αυτή η συντηρητική στροφή ;

Αλλά και όλες οι ακροδεξιές κραυγές που παρουσιάστηκαν δεν ανέδειξαν δυναμική, ούτε βρήκαν προεκλογική έκφανση σε οποιονδήποτε από τους σχηματισμούς της ακροδεξιάς, παρά το γεγονός ότι συμμετείχαν 15 ακροδεξιοί συνδυασμοί στις κάλπες και κανένας από αυτούς δεν κατόρθωσε να μπει στην Βουλή, εκτός από την Ελληνική Λύση, ή να πάρει σημαντικά ποσοστά, κυρίως όμως δεν υπάρχει κάποια η οποία να εκφράζει μια τέτοιου είδους πολιτική τάση της κοινωνίας, που να δικαιολογεί την άποψη για συντηρητικοποίηση.

7) Ειδικά όσον αφορά την ακροδεξιά και τη Χ.Α. ο Βασίλης διατυπώνει την φράση «Και επιτέλους το ότι η ακροδεξιά στην Ελλάδα μάζεψε το 9% των ψηφοφόρων δεν μας λέει τίποτα ; Αν δεν ακούμε και αυτό το καμπανάκι, τότε πραγματικά ποιο καμπανάκι θα ακούσουμε; Αντιλαμβανόμαστε ότι συγκροτείται ένας πολιτικός στρατός που ανά πάσα στιγμή μπορεί να παίξει τον ρόλο ενός ισχυρού αντεπαναστατικού μπλοκ και να τσακίζει κάθε λαϊκή αντίδραση ; Η πρόσφατη εμπειρία με την Χρυσή Αυγή δεν μας ανησυχεί, ούτε το γεγονός ότι το κόμμα «ΝΙΚΗ», ένα μόρφωμα της Εκκλησίας που προβάλλει με σκοταδιστικές θέσεις κόντεψε να μπει στη Βουλής…..»

Ασφαλώς μας λέει πολλά το ότι η ακροδεξιά στην Ελλάδα μάζεψε το 9% των ψηφοφόρων, αλλά η συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης οφείλει να λάβει υπόψη της όσα θα αναφερθούν παρακάτω.

α) Το ποσοστό της ακροδεξιάς στις εκλογές της 21.5.2023 πράγματι κυμάνθηκε γύρω στο 9% και, μαζί με τα ποσοστά της Ν.Δ., φτάνει αθροιστικά το 50%. Αυτό ασφαλώς αποτελεί ανησυχητικό δείκτη, με την διαφορά ότι η εξίσωσή του είτε με την ακροδεξιά του Όρμπαν και του Τραμπ είτε με την ακροδεξιά της Χρυσής Αυγής αποτελεί επικίνδυνη υπεραπλούστευση, κατάργηση κάθε εξελικτικής σκέψης, άλματα δεκαετιών και ωκεανών και υποτίμηση των κατακτήσεων του κινήματος στην Ελλάδα, η οποία σπέρνει την ηττοπάθεια κατ’ αποτέλεσμα, εάν περάσει απαρατήρητη :

Παρά το ανοδικό ποσοστό των δυνάμεων της Ακροδεξιάς που καταγράφηκε στις 21.5.2023, η Ελλάδα, μαζί με την Πορτογαλία, αποτελούν τις μοναδικές χώρες της Ευρώπης που τα εκλογικά ποσοστά της ακροδεξιάς παραμένουν μονοψήφια, όταν σε άλλες χώρες ακροδεξιά κόμματα είτε κυβερνούν, είτε είναι έτοιμα να κυβερνήσουν. Ενώ σε άλλες χώρες είναι τα κόμματα της Αριστεράς (και δεν μιλάμε για εξωκοινοβουλευτική, αλλά για εντελώς ρεφορμιστική αριστερά) τα οποία περιθωριοποιούνται ή κρύβονται μέσα σε ευρύτερα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, στην Ελλάδα ακόμα και η εξωκοινοβουλευτική αριστερά παραμένει πολιτικά αυτόνομη και διεκδικεί ακόμα και την εκλογική της παρουσία στην μεγάλη εικόνα του χάρτη, ενώ έχει κατακτήσει προ πολλού την κοινωνική, την πολιτική και συνδικαλιστική της παρουσία. Αντίθετα, είναι η ακροδεξιά στην Ελλάδα που κρύβεται και που εν πολλοίς αναγκάζεται να φιλοξενείται και να ενσωματώνεται στη Νέα Δημοκρατία, αποτυγχάνοντας για άλλη μια φορά να αποκτήσει μια σοβαρή πολιτικοϊδεολογικά συνεπή εκλογική έκφραση που να δικαιολογεί τους φόβους αυτούς.

Αδικο δεν είναι να το παραβλέπουμε και να πετάμε στα σκουπίδια ότι έχει κατακτήσει με αγώνα και αίμα το κίνημα σε αυτόν τον τόπο ;

Λάθος δεν είναι να ταυτίζουμε καταστάσεις που δεν ταυτίζονται και ίσως ούτε καν μοιάζουν παραλείποντας τη συγκεκριμένη ανάλυσης της συγκεκριμένης κατάστασης ;

β) Ο πολιτικός στρατός που πήγε να παίξει το ρόλο ενός ισχυρού αντεπαναστατικού μπλοκ και να τσακίζει κάθε λαϊκή αντίδραση ήταν ασφαλώς τα Τάγματα Εφόδου της Χρυσής Αυγής την διετία 2012-2013. Τότε που η καθημερινή τρομοκρατία εκατοντάδων Χρυσαυγιτών με την ανοχή της αστυνομίας οδηγούσε σε καθημερινούς τραμπουκισμούς, μέχρι και σε δολοφονίες. Τότε πραγματικά υπήρχε όχι απλά συντηρητική, αλλά αντιδραστική στροφή ενός μέρους όμως και πάλι όχι του συνόλου της κοινωνίας, που με κατάλληλο τρόπο και με πολύ μεγάλη συστημική υποστήριξη, η Χρυσή Αυγή είχε καταφέρει να χειραγωγήσει. Και πάντως ο στρατός αυτός δεν συγκροτήθηκε στην κάλπη από μια άγνωστη μέχρι χθές ΝΙΚΗ. Συγκροτήθηκε στο δρόμο και μετά μπήκε στην κάλπη και ανατροφοδοτήθηκε.

Υπάρχει σήμερα αυτός «ο στρατός στο δρόμο» η τεκμαίρεται ότι θα υπάρξει επειδή κάποιο ακόμα ακροδεξιό κόμμα θα μπεί στη Βουλή ; Αν ήταν έτσι δεν θα είχαν λείψει ποτέ τέτοιοι στρατοί. Αλλά μόνο μια φορά, τουλάχιστον στη μεταπολίτευση υπήρξαν, στα χρόνια της Χ.Α.

Θα σημειώσουμε ακόμα για την ιστορία ότι και χρόνια πριν από τότε κάποιοι «επισήμαιναν καμπανάκια» (πχ η Κ.Ε.Ε.Ρ.Φ.Α. από το 2009 που ιδρύθηκε κλπ), αλλά δυστυχώς ελάχιστοι (και από την αριστερά) ανταποκρίνονταν τότε στις περιορισμένης έκτασης αντιφασιστικές κινητοποιήσεις που δεν μπόρεσαν αρχικά να αποτρέψουν την δημιουργία του αντεπαναστατικού στρατού της Χρυσής Αυγής.

Όμως, το γεγονός ότι ο λαϊκός παράγοντας μετά την δολοφονία του Φύσσα υποχρέωσε το αστικό κατεστημένο να απολύσει την Χρυσή Αυγή και την Δικαιοσύνη να εφαρμόσει το νόμο, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να βρίσκεται έγκλειστη στις φυλακές η ηγεσία της Χρυσής Αυγής και να αποκλείεται από τη νόμιμη συμμετοχή στις εκλογές, αποτελεί μια τεράστιας έκτασης κατάκτηση του αντιφασιστικού κινήματος, που αναγκάζει τους πάντες να παίρνουν αποστάσεις από την Χρυσή Αυγή, και καθιστά αδύνατη όχι απλώς την εγκληματική, αλλά ακόμα και την πολιτική επανεμφάνιση της. Γιατί και τότε μίλησε η πλειοψηφία της κοινωνίας και απέδειξε ότι δεν ήταν ούτε κοινωνικά, ούτε πολιτικά συντηρητική. Αλλιώς η Χ.Α. θα ήταν σήμερα κόμμα εξουσίας και τα Τάγματα εφόδου νόμιμο παρακράτος. Η καταδίκη και η πολιτική της απομόνωση, στις οποίες - ας το θυμηθούμε και αυτό ελάχιστοι μας πίστευαν τότε  - είναι μια νίκη του κινήματος παγκόσμιας εμβέλειας που υποχρεώνει σε περιθωριοποίηση ή ενσωμάτωση τα ακροδεξιά μορφώματα και, σε κάθε περίπτωση, δεν επιτρέπει στο ναζισμό, που για λόγους ευνόητους είναι κάτι διαφορετικό και πολύ χειρότερο από την οποιαδήποτε ακροδεξιά, να επιχειρήσει ξανά να αποκτήσει παρουσία στους δρόμους. Η ταύτιση των χαρακτηριστικών, των ιδιαιτεροτήτων και δύναμης της ακροδεξιάς στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, αλλά και η ταύτιση κάθε είδους ακροδεξιάς στην Ελλάδα με την Χρυσή Αυγή αποτελεί γενίκευση αντίθετη στην ανάγκη συγκεκριμένης ανάλυσης της συγκεκριμένης κατάστασης και απλούστευση ασυγχώρητη για όποιον θέλει να βλέπει την ιστορία μέσα από την εξέλιξη της.

Αδικο δεν είναι να το παραβλέπουμε και να πετάμε στα σκουπίδια ότι έχει κατακτήσει με αγώνα και αίμα το κίνημα σε αυτόν τον τόπο ;

Λάθος δεν είναι να ταυτίζουμε καταστάσεις που δεν ταυτίζονται και ίσως ούτε καν μοιάζουν παραλείποντας τη συγκεκριμένη ανάλυσης της συγκεκριμένης κατάστασης ;

8) Υπάρχει τελικά έστω πολιτική συντηρητικοποίηση ;

Θα μπορούσε και εδώ να απαντήσει κανείς αυτονόητα, λαμβάνοντας υπ όψη τις εκλογικές επιδόσεις της ΝΔ και της ακροδεξιάς, ιδίως μάλιστα σε σύγκριση με την συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ και την περιορισμένη άνοδο της Αριστεράς. Οφείλει και πάλι ωστόσο, πριν δώσει την απάντηση στο ερώτημα, να συνεκτιμήσει δύο παράγοντες οι οποίοι επίσης διαφεύγουν από την ανάλυση του Βασίλη :

α) Το εύρος του δείγματος αναφοράς:

Είναι σωστό να ταυτίζουμε την εκτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος με το σύνολο της πολιτικής συμπεριφοράς της κοινωνίας ακόμα και από άποψη εύρους δείγματος ;

Ταυτίζεται το σύνολο του εκλογικού σώματος με το σύνολο των εγκύρων ψηφοδελτίων των εκλογών ;

Πώς είναι δυνατόν να τα ταυτίζουμε, όταν είναι γνωστό ότι από τους 10 ανθρώπους που περπατάνε στους δρόμους και ενδεχομένως συμμετέχουν σε διαδηλώσεις, κινητοποιήσεις, απεργίες κλπ, στο μέτρο που η αποχή είναι πραγματική και όχι πλασματική, οι 6 είναι εκείνοι που πηγαίνουν να ψηφίσουν και επί των 6 οι τρεις, δηλαδή το 50% των 6, ψηφίζουν Ν.Δ. και ακροδεξιά ; Είναι οι 3 το 50% των 10 ;

Γιατί όταν μιλάμε για «κοινωνία» και όχι απλώς για το εκλογικό σώμα (π.χ. στην κοινωνία μας ανήκουν και εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες που δεν αποτελούν μέρος του εκλογικού σώματος, αλλά αποτελούν μέρος της κοινωνίας και της κίνησής της) και πολύ περισσότερο για μέρος του εκλογικού σώματος που ψηφίζει έγκυρα δεν μπορούμε να μεταφέρουμε τα συμπεράσματα από το μέρος στο σύνολο.

β) Και δεύτερο, υπάρχει ένδειξη ότι κάθε ψήφος στη ΝΔ είναι ψήφος πολιτικής και ιδεολογικής ενσωμάτωσης και όχι περιστασιακή «ψήφος διαχείρισης» όπως έλεγα παραπάνω ;  

 Ακόμα και αν χρησιμοποιήσει κανείς ως ερέθισμα για απαντήσεις τα αποτελέσματα της μετεκλογικής δημοσκόπησης που αναφέρεται στο κείμενο του Βασίλη, παρατηρείται μια τεράστια ανομοιογένεια και διασπορά κριτηρίων επιλογής, η οποία κάθε άλλο παρά καταγράφει ιδεολογικοπολιτική ενσωμάτωση, παρά κυρίως διαχειριστική προτίμηση. Η αναμφισβήτητη διαχειριστική υπεροχή της Ν.Δ. απέναντι στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., του προτάγματος για σταθερή κυβέρνηση και οικονομία απέναντι σε ένα «χάος» και «αλαλούμ» περί κυβερνήσεων συνεργασίας διαφόρων ειδών, σε συνδυασμό με πολλούς άλλους παράγοντες που έχουν διαμορφώσει ένα κλίμα οικονομικής ρευστότητας στα τελευταία ιδίως χρόνια της κυβέρνησης Ν.Δ., που έχει ξεχάσει η χώρα εδώ και δεκαπέντε χρόνια τουλάχιστον, δεν πρέπει να παραμένει απαρατήρητη, ούτε να εκλαμβάνεται ως ιδεολογικοπολιτική ενσωμάτωση. Φυσικά και κινδυνεύει να συμβεί, αλλά αυτό αποτελεί στοίχημα του – αμέσου έστω - μέλλοντος. Δεν ακόμα, ούτε είναι βέβαιο ότι θα συμβεί. Και εξαρτάται και από μας. Αρα ας μην σπεύδουμε να δώσουμε χαρακτηριστικά αποτελέσματος σε έναν κίνδυνο. Τον προάγουμε πρόωρα.

Μήπως λοιπόν πέρα από την ούτως η άλλως εσφαλμένη υπερεκτίμηση της εκλογικής συμπεριφοράς, η παράβλεψη των παραπάνω αποδίδει στη Ν.Δ. μεγαλύτερη νίκη από αυτήν που όντως πέτυχε ;

Ακόμα :

Άραγε ανάμεσα στους διαδηλωτές του ανθρώπινου ποταμιού της Λεωφόρου Αλεξάνδρας στις 07.10.2020 που πανηγύριζαν την καταδίκη της Χ.Α. ως εγκληματικής οργάνωσης δεν υπήρχαν άνθρωποι που μετά, στις 21.5.2023 ψήφισαν Νέα Δημοκρατία ;

Δεν υπήρχαν τέτοιοι ανάμεσα στους 2.700.000 διαδηλωτές για τα Τέμπη και σε όσους άλλους κινητοποιήθηκαν, απήργησαν, διαμαρτυρήθηκαν ή έσπασαν απαγορεύσεις την περίοδο της πανδημίας ;

Είναι κάπου «γραμμένο» ότι δεν θα ξανασυμμετάσχουν σε κινητοποίηση, ακόμα και στο άμεσο μέλλον, ώστε να δικαιολογείται ο χαρακτηρισμός ; Η μήπως ο χαρακτηρισμός τελικά είναι ικανός να προκαλέσει αυτό το αποτέλεσμα ;

9) Επίσης, αποτελεί λάθος στοιχείο ανάλυσης το πεδίο σύγκρισης των εκλογικών ποσοστών της Νέας Δημοκρατίας 2009-2023 που καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «Επομένως, να συμφωνήσουμε με το σκεπτικό και την επιχειρηματολογία του Η.Ι., δεν έχει καμία σημασία αν μέσα σε 11 χρόνια το 18,85% έγινε 40,79%».

Και αυτό για τους εξής λόγους :

α) Πλην της περιόδου 2012-2015, το ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας στην Ελλάδα ήταν σταθερά πάνω από 30% και στις περισσότερες εκλογικές αναμετρήσεις στο ύψος του 40%. Άρα ο Η. Ιωακείμογλου δεν έχει άδικο σε αυτό. Και συνεπώς η επιλογή του ιστορικού χαμηλού 18,85% από τον Βασίλη ως αρχικής συντεταγμένης για τον προσδιορισμό της συνιστώσας δεν υπηρετεί την αναζήτηση της πραγματικότητας.

β) Η συζήτηση που γίνεται αφορά τις πολιτικές μετατοπίσεις την τελευταία τετραετία, όπου η αύξηση του ποσοστού της Νέας Δημοκρατίας είναι μόλις 1% σε σχέση με το 2019.

γ) Το γεγονός ότι η εκλογική δύναμη της Ν.Δ. είχε φτάσει στο ιστορικό της χαμηλό τον Μάιο 2012 (18,85%) δείχνει το πόσο μεγάλη διάθεση είχε ο λαός αυτός να απελευθερωθεί από τη Νέα Δημοκρατία και να ανατρέψει το μέχρι τότε υπάρχον πολιτικό σκηνικό. Αλλά έκανε την επιλογή να εμπιστευθεί τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., την οποία πληρώνουμε όλοι μέχρι από τότε και σήμερα, αφού εφτά χρόνια αργότερα από τότε που η Ν.Δ. έπεσε στο ιστορικό της χαμηλό, το 2019 ήδη, επέστρεψε με την πεποίθηση ηθικής δικαίωσης, επανήλθε σε ιστορικά υψηλά, και όχι μόνο αυτό, αλλά μπόρεσε και να αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και στα Μ.Μ.Ε, με αποτέλεσμα να οικοδομήσει μηχανισμούς ποικίλης πολιτικής και εκλογικής ενίσχυσης και αναπαραγωγής της, πράγμα το οποίο επίσης παραβλέπεται σε όλες τις σχετικές αναλύσεις.

10) Αν εν τέλει η ψήφος στη Ν.Δ. αποτελεί το κύριο κριτήριο πολιτικής και κοινωνικής μάλιστα συντηρητικοποίησης, μήπως παραλείψαμε να αντιληφθούμε ότι η ψήφος στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. τον Γενάρη 2015 σήμανε την ……στροφή του εκλογικού σώματος προς τον κομμουνισμό ;

Μακάρι να ήταν έτσι ! Αλλά αν ήταν, το εκλογικό σώμα του ιδίως μετά τον Ιούλιο 2015 θα ερχόταν στο Κ.Κ.Ε., στην ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., την εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Αλλά δεν πήγε ούτε καν στη ΛΑ.Ε., που ήταν σάρκα από τη σάρκα του, με το μισό Υπουργικό Συμβούλιο και δεκάδες βουλευτές στα ψηφοδέλτια του Σεπτέμβρη 2015. Την έστειλε εκτός Βουλής και έδωσε ξανά ψήφο εμπιστοσύνης τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ηταν ριζοσπαστικοποίηση λοιπόν η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ το 2012 – 2015 ;  Δυστυχώς όχι. Λαμβάνοντας υπόψη της κινηματικές συνθήκες του 2010 - 2012 ήταν απόσυρση του κόσμου του αγώνα από το κινηματικό προσκήνιο και υποταγή στις προεκλογικές υποσχέσεις, που διαμόρφωσαν αυτόν τον συσχετισμό δυνάμεων στην αριστερά. Ηταν μία «διαχειριστική» και τότε επιλογή μεγάλου μέρους της πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος. Αλλά ούτε και αυτήν θέλησε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να αξιοποιήσει. Το ηρωικό ΟΧΙ του δημοψηφίσματος θα ιστορεί πάντα τη θέληση του λαού τότε να συγκρουσθεί. Και το ΝΑΙ στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ το μετέτρεψε θα ιστορείται ως συνώνυμο της πολιτικής απάτης και υποταγής,  που έφερε κατ αποτέλεσμα την καθολική και αυτοδύναμη επικράτηση της Ν.Δ. μερικά χρόνια αργότερα.

11) Και όμως παρά τα παραπάνω δεδομένα η τετραετία 2019 – 2023 ήταν χρόνος κινηματικής ανάκαμψης !

Μια τετραετία ολόκληρη οι δυνάμεις που κατέβηκαν στον δρόμο έσπασαν απαγορεύσεις και πέτυχαν νίκες σε πολλά και σημαντικά επίπεδα : Σπάσιμο απαγορεύσεων διαδηλώσεων, προστασία δημόσιας υγείας, προάσπιση θέσεων εργασίας συμβασιούχων σε Δήμους, δημόσιους φορείς κλπ, διανομείς Wolt και E-food, εργάτες Cοsco, Λιπάσματα Καβάλας, Πετρέλαια Καβάλας, Μαλαματίνα, μπλοκάρισμα Πανεπιστημιακής Αστυνομίας και της κατάργησης των φοιτητικών παρατάξεων από το φοιτητικό κίνημα, αχρήστευση νόμου Χρυσοχοίδη μέχρι που η ΕΛΑΣ έπαψε να ανεβάζει στατιστικά κλπ) ήταν αυτοί που έδωσαν το στίγμα την τετραετία που πέρασε.

Υπάρχει συγκριτικά μεγαλύτερο δείγμα καταγραφής συντηρητικών πολιτικών και κοινωνικών συμπεριφορών ;

Πως είναι λοιπόν δυνατό να συμπεραίνει κανείς συντηρητική στροφή και μάλιστα όχι απλώς πολιτικό συντηρητισμό, αλλά και κοινωνικό συντηρητισμό με μόνη την υπερψήφιση της Ν.Δ. ;

Είναι βέβαιο ότι η ανάκαμψη αυτή θα ανακοπεί, από το γεγονός ότι στις 25.6.2023 θα προκύψει για άλλη μία φορά αυτοδύναμη κυβέρνηση της Ν.Δ. ; Προσοχή στις προβλέψεις, το μέλλον είναι κοντά !

12) Το εάν «οι συνειδήσεις θα αλλάξουν μακρόσυρτα» θα εξαρτηθεί από το κατά πόσον εκείνοι οι οποίοι επιχειρούν να τις αλλάξουν θα έχουν να αντιπροτείνουν ένα κοινωνικό σύστημα όχι μόνο αντίθετο από τον καπιταλισμό (με δεδομένο ότι η αντίθεση στην λογική του κέρδους και στην προτεραιότητα του κέρδους και στις συνέπειες της είναι αυτονόητη), αλλά αξιόπιστο και βιώσιμο, που δεν θα αναπαράγει τον καπιταλισμό ξανά, όπως έγινε στα μέχρι τώρα παραδείγματα του υπαρκτού.

Και ακόμα, η ταξική (άλλη έννοια και πολύ πιο αυθεντική από την πολιτική) συνείδηση εξαρτάται από την ταξική θέση. Και η ταξική θέση εκτεταμένης μερίδας εργαζομένων και μεσοστρωμάτων στην Ελλάδα είναι τέτοια, λόγω του βιοτικού επιπέδου που έχουν κατακτήσει με τους αγώνες τους αλλά και λόγω των πληθυσμιακών μετακινήσεων, που απ’ ό,τι φαίνεται, δεν έχουν να χάσουν μόνο τις αλυσίδες τους. Έχουν να χάσουν και πάρα πολλά άλλα, που όταν πράγματι κινδύνευσαν να τα χάσουν, ή ένιωσαν ότι κινδυνεύουν, ήξεραν και στον δρόμο να κατέβουν, και να ζητήσουν πολιτική πρόταση απ’ αυτούς που παριστάνουμε τις πρωτοπορίες της αριστεράς. Δεν την είχαν και επέλεξαν την διαχειριστική λύση της Ν.Δ. Χρέος της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς είναι, αντί να βρίζει τον Μητσοτάκη, να μιλάει για ψεύτικη νίκη του ή και να επιπλήττει τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αφενός να προσπαθήσει να καταλάβει τι συμβαίνει στην κοινωνία και, αφετέρου, να προσπαθήσει να αλλάξει την κοινωνία, πράγμα που για να μπορέσει να πετύχει οφείλει να έχει καθαρό στο δικό της μυαλό τι είναι αυτό που επιδιώκει και ιδίως να το κάνει καθαρό και στο μυαλό του κόσμου.

Αν, προσθέτως του ότι δεν το καταφέρνει, κάνει και το λάθος να υπερτιμά τη θέση του αντιπάλου και να υποτιμά τη δική του, ιδίως με αναλύσεις όπως αυτές περί «κοινωνικής συντηρητικοποίησης» αναπόφευκτα θα πέσει στην παθητικοποίηση και την κατάθλιψη, όπως και ο Βασίλης συνειδητοποιεί. Αλλά η κατάθλιψη δεν εξορκίζεται, προλαμβάνεται.

Αν εμείς (η χρήση του πρώτου πληθυντικού είναι κυριολεκτική, αυτοκριτική  και συνειδητή και αφορά και τα των παραπάνω παραγράφων) είμαστε ανίκανοι να σχεδιάσουμε και να εμπνεύσουμε στον κόσμο, ιδίως αυτόν που αγωνίζεται ένα άλλο σύστημα  οργάνωσης της κοινωνίας και της παραγωγής και ένα δρόμο μετάβασης σε αυτόν μέσα από την εξουσία στο υπάρχον πεδίο διεθνών και εσωτερικών δεδομένων και ο κόσμος αυτός αντιλαμβάνεται το δικό μας αδιέξοδο, φταίει εκείνος που προσανατολίζεται και αναζητά διέξοδο αλλού ;

Και θα του κολλήσουμε τώρα και τη ρετσέτα της συντηρητικοποίησης για να κρύψουμε τις δικές μας αδυναμίες ; Και με τον κίνδυνο να τον κάνουμε στα αλήθεια συντηρητικό ;

Αθήνα, 30.5.2023

Κώστας Παπαδάκης

 

Tags: Εκλογες 2023Categories: ΔιαλογοςΑποψειςΗμερομηνία: 03/06/2023 - 11:15

Οι εκλογές του Μάη αποτέλεσαν ένα στιγμιότυπο πολιτικής αντίδρασης. Η μεγάλη νίκη της δεξιάς υπήρξε το αποτέλεσμα της κατάρρευσης της στρατηγικής (και του ίδιου) του ΣΥΡΙΖΑ, της στρατηγικής που επικράτησε στο τεράστιο κίνημα των πρώτων μνημονιακών χρόνων και το οδήγησε στην αποτυχία. Η νέα άνοδος των κινημάτων δεν μπόρεσε (ακόμα) να αποτυπωθεί στην εκλογική σκηνή, εξαιτίας και των ρεφορμιστικών ηγεσιών (περιλαμβανομένου του ΚΚΕ) που επέλεξαν να κλείσουν τον αγώνα των Τεμπών τον Απρίλη για να αφοσιωθούν στις εκλογές.

Είναι κατανοητή η απογοήτευση και ο αποτροπιασμός αρκετών αγωνιστών και αγωνιστριών για το αποτέλεσμα της κάλπης. Όμως δεν είναι ώρα ούτε για θρήνο, ούτε για πεσιμισμό. Η ΝΔ φαίνεται ισχυρή, αλλά το πολιτικό σύστημα των καπιταλιστών δεν μπορεί να ελπίζει σε σταθερότητα για πολύ. Η ανανεωμένη κρίση του καπιταλισμού και η σύσφιξη του Συμφώνου Σταθερότητας προοικονομούν ένα πράγμα: λιτότητα. Η άνοδος των αγώνων είναι μια πραγματικότητα που δεν μπορεί να καταργήσει η κάλπη. Έρχονται νέες κοινωνικές συγκρούσεις και νέες ανακατατάξεις.

Σε αυτό το περιβάλλον, η εργατική τάξη και τα καταπιεσμένα στρώματα χρειάζονται κάτι διαφορετικό, όχι μόνο από τη σοσιαλδημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΠΑΣΟΚ, αλλά και από τον γραφειοκρατικό συντηρητισμό του ΚΚΕ, την προγραμματική σύγχυση του ΜέΡΑ25 και τον τοξικό εθνικισμό της Πλεύσης Ελευθερίας. Χρειάζονται μια ισχυρή, ανεξάρτητη αντικαπιταλιστική αριστερά, και το καλύτερο όχημα που είχε ποτέ αυτή η αριστερά είναι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Με συναίσθηση του μεγέθους και των λαθών της, και χωρίς διάθεση αυτοαναφορικών πανηγυρισμών για την άνοδό της στις εκλογές, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει αποδείξει ότι ο χώρος αυτός ήρθε για να μείνει.

Μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ κατέρρευσε και η λογική της χρήσιμης ψήφου. Τα πραγματιστικά κριτήρια και οι εκβιαστικές επιλογές δεν έφεραν τίποτα καλό. Να μην τα ανακυκλώσουμε, για να μειωθεί λίγο κάποια διαφορά ή για να μπει κάποιος άχρωμος ρεφορμιστής στη Βουλή. Να στηρίξουμε αυτό στο οποίο θα μπορούμε να στηριχθούμε στους σκληρούς – αλλά ελπιδοφόρους - αγώνες του αύριο: ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις εκλογές του Ιούνη, πιο μαχητικά από ποτέ.

Μάνος Σκούφογλου, μέλος της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ΚΕ της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος

Δημοσιεύθηκε στην Εργατική Αλληλεγγύη, Νο1574

Tags: Εκλογες 6/2023Categories: ΔιαλογοςΑποψειςΗμερομηνία: 03/06/2023 - 11:15

Θρίαμβος της Ν.Δ και της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της; Ή καταβαράθρωση του έτερου πυλώνα του αστισμού ήτοι του ΣΥΡΙΖΑ και …της νεοφιλελεύθερης πολιτικής του; Τα εκλογικά αποτελέσματα των εκλογών της 21ης Μαϊου είναι πιο σύνθετα από αυτό που θέλουν να επιδείξουν οι κερδισμένοι αυτής της μάχης και σίγουρα δεν είναι η απόλυτη καταστροφή, όπως στρεβλά προσπαθούν να μας πείσουν οι δυνάμεις του 3 παρά κάτι %. 

Αν σαν ΑΝΤΑΡΣΥΑ υποτιμήσαμε τη δύναμη που σου δίνει η έλλειψη αντιπάλου και κάποια επιδόματα σε συνθήκες χρόνιας φτωχοποίησης, πράγμα που δε μας επέτρεψε να κάνουμε ακριβείς προβλέψεις, ωστόσο κάναμε κάτι πολύ σημαντικότερο μέσα στην τελευταία τετραετία. Αξίζει να θυμηθεί κανείς ποια πολιτική δύναμη πρωτοστάτησε επί πανδημίας έξω από τα νοσοκομεία, ζητώντας ενίσχυση του ΕΣΥ, όχι μόνο εμβόλια για όλους και όλες, χωρίς να είναι υποχρεωτικά, αλλά και τεστ και μέσα ατομικής προστασίας και αραίωση των βαρδιών στα εργασιακά κάτεργα, αύξηση των δρομολογίων των ΜΜΜ, κλπ. Ποια ήταν η δύναμη που έσπασε τις αντιεπιστημονικές απαγορεύσεις για συναθροίσεις σε εξωτερικούς χώρους στο Πολυτεχνείο και στην πορεία μνήμης για τον Α. Γρηγορόπουλο και μάλιστα κυνηγήθηκε, ξυλοκοπήθηκε και διώχθηκε για την ανυπακοή της αυτή. Ποια δύναμη πρωτοστάτησε στην υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων φυλακισμένων απεργών πείνας. Ποια δύναμη έδωσε τις μάχες της κατά της αξιολόγησης, κατά της πανεπιστημιακής αστυνομίας και ακόμα εν μέσω της  προεκλογικής περιόδου έδινε μάχες στα σωματεία που συμμετέχει.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε αυτούς τους αγώνες είναι που θα επενδύσει και πάλι. Αυτός είναι στην πραγματικότητα και ο λόγος καθόδου στις δεύτερες αυτές εκλογές της «συμμόρφωσης» του εκλογικού αποτελέσματος στις ορέξεις της κερδισμένης Ν.Δ. Αν για τους αστούς πρέπει να ψηφίζουμε μέχρι να ψηφίσουμε «σωστά» είτε σε εκλογές, είτε σε δημοψηφίσματα, οι επαναστάτες πρέπει να προσπαθούμε να γίνουμε η αριστερά που έχει ανάγκη η ζωή μας η ίδια. Οι αριστεροί άνθρωποι πρέπει να ψηφίζουμε όπως ζούμε κι αγωνιζόμαστε. Έτσι ο φόβος αλλάζει στρατόπεδο. Και σε αυτό θα συντελέσει κομβικά μια δυνατή ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο δρόμο και στην κάλπη.

Ελένη Βαφειάδου, μέλος του ΕΚΚΕ, ΠΣΟ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

 

Δημοσιεύθηκε στην Εργατική Αλληλεγγύη, Νο1574

Tags: Εκλογες 6/2023Categories: ΔιαλογοςΑποψειςΗμερομηνία: 03/06/2023 - 11:15

Το αποτέλεσμα των εκλογών του Μαΐου αποτέλεσε έναν πολιτικο σεισμό. Σίγουρα το φαινόμενο να «κρατιέται» σε ποσοστά η κυβέρνηση και να κατακρημνίζεται η αντιπολίτευση είναι πρωτοφανές.

Για τις τις αιτίες έχουν ήδη γραφετεί πολλά. Η αμέριστη στήριξη των δυνάμεων του κεφαλαίου, των τραπεζιτών, των μιντιαρχών κλπ προς την κυβέρνηση Μητσοτάκη, η ενίσχυση των μεγάλων επιχειρήσεων αλλά και των μεσαίων στρωμάτων τόσο κατά την περίοδο της πανδημίας, όσο και από τους πόρους των προγραμμάτων, η αδίσταχτη χρήση του κράτους ως εργαλείο για τα επιδόματα ψίχουλα, εξασφάλισε την στήριξη των ανώτερων στρωμάτων και ανοχή τμήματος των λαϊκών στρωμάτων, παρά την άθλια πολιτική του για 4 χρόνια.

Είναι όμως σαφές ότι το εκλογικό αυτό αποτέλεσμα δεν θα είχε επιτευχθεί χωρίς την συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ όλο αυτό το διάστημα στην πολιτική της ΝΔ, χωρίς τη στάση αποχής ή και εναντίωσης σε κρίσιμους αγώνες. Με αυτήν την αντιμετώπιση (ψήφιση των μισών νομοσχεδίων, αποδοχή του ασφυκτικού πλαισίου ΕΕ-ΝΑΤΟ κλπ), ενίσχυσε την ιδεολογική και πολιτική κυριαρχία της ΝΔ και τελικά του ίδιου του Μητσοτάκη. Για αυτό ακριβώς και συντρίφθηκε.

Η «δίδυμη» πτώση ΣΥΡΙΖΑ και ΜέΡΑ25  σε αυτές τις εκλογές απέδειξε ότι η αντιπολίτευση «εντός των τειχών», η αντιπολίτευση που αποδέχεται το πλαίσιο της κυρίαρχης πολιτικής (επιλογές της ΕΕ και της ΕΚΤ, στρατιωτικές δαπάνες, βάσεις, ΝΑΤΟ κλπ) δεν μπορεί να υπάρξει στην σημερινή εποχή της κρίσης του καπιταλισμού και του πολιτικού συστήματος. Οι δυνάμεις αυτές αντικειμενικά θα μπουν σε κρίση.

Είμαστε αντίθετοι ότι υπάρχει και εκδηλώθηκε μια γενικευμένη «δεξιά στροφή». Η άνοδος της ακροδεξιάς είναι οπωσδήποτε εξαιρετκά ανησυχητική, αλλά αν απολυτοποιηθεί θα είναι σαν να «φορτώνουμε» (για μια ακόμα φορά) στο λαό το «συντηρητισμό» της Αριστεράς.

Δεν χάθηκαν οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που πήραν μέρος σε μικρούς και μεγάλους αγώνες! Όμως χρειάζεται μια άλλη αριστερά που με αποφασιστική στάση, πρόγραμμα ανατροπής και προοπτική επαναστατική παλεύει να μετασχηματιστεί η οργή σε δύναμη ανατροπής, σε σνειδητό αντικαπιταλιστικό ρεύμα.

Αυτή είναι η μάχη που δίνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Γι’ αυτό και η ενίσχυσή της «μετράει» εκεί που κρίνεται ο συσχετισμός δυνάμεων, στο κίνημα και την δημιουργία μιας άλλης αριστεράς, μιας μαζικής αντικαπιταλιστικής - επαναστατικής  αριστεράς. 

Αντώνης Δραγανίγος, μέλος ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ και Π.Ε ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση

Δημοσιεύθηκε στην Εργατική Αλληλεγγύη, Νο1574

Tags: Εκλογες 6/2023Categories: ΔιαλογοςΑποψειςΗμερομηνία: 03/06/2023 - 11:15

Μπορούμε να τους σταματήσουμε με τους αγώνες μας 

Γιατί πάμε σε δεύτερες εκλογές μέσα σε ένα μήνα και ο Μητσοτάκης απειλεί και με τρίτες αν δεν κατακτήσει την ισχυρή πλειοψηφία που θέλει; Γιατί, αφού όπως ισχυρίζονται το αποτέλεσμα της 21ης Μάη κατέδειξε την κυριαρχία της ΝΔ στο πολιτικό σκηνικό; 

Στην πραγματικότητα το σύστημα της εξουσίας του κεφαλαίου γνωρίζει πόσο εύθραυστο είναι αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα και φοβάται νέες εκρήξεις της λαϊκής οργής, ανάλογες με αυτές που ακολούθησαν το έγκλημα των Τεμπών. Φοβάται τις αντιστάσεις των εργαζόμενων αφού ξέρει καλά πόσο βάρβαρη θα είναι η πολιτική που θα εφαρμόσει η νέα κυβέρνηση, η κρίση του συστήματος παγκόσμια και στη χώρα μας είναι τέτοια που τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα είναι μονόδρομος. Ήδη η Ευρωπαϊκή Ένωση απαιτεί τέλος στη χαλάρωση και στις όποιες "παροχές" και επιστροφή σε πλεονασματικούς προϋπολογισμούς, ουσιαστικά σε ένα νέο μνημόνιο. Αυτό σημαίνει ιδιωτικοποιήσεις σε ότι απέμεινε (πχ νερό), πετσόκομμα κοινωνικών δαπανών και δικαιωμάτων, άγρια λιτότητα, αυταρχισμός. Γι' αυτό χρειάζονται πολύ ισχυρή κοινοβουλευτικά κυβέρνηση, αλλά και μια ανίσχυρη πολιτικά αντιπολίτευση που θα έχει στρίψει τόσο δεξιά, ώστε να μην μπορεί να διατυπώσει καμιά πειστική εναλλακτική πρόταση. 

Μπορούμε να σταματήσουμε αυτή την εφιαλτική προοπτική; Εμείς απαντάμε ότι ναι μπορούμε, με τους αγώνες μας. Αυτούς που και στην προηγούμενη τετραετία έφεραν στο προσκήνιο τις διεκδικήσεις των εργαζόμενων και της νεολαίας, που δυσκόλεψαν την εφαρμογή της πολιτικής της κυβέρνησης ή ακύρωσαν στην πράξη τους νόμους της ή σε κάποιες περιπτώσεις την ανάγκασαν σε υποχώρηση. Με δυνατό κίνημα μπορούμε να επιβεβαιώσουμε τους φόβους τους, να γίνουμε εμείς η πραγματική αντιπολίτευση, η αντιπολίτευση των δρόμων. Το δυνάμωμα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς είναι βασική προϋπόθεση για ένα τέτοιο κίνημα. Αγωνιστές και αγωνίστριες, φίλοι και εχθροί αναγνωρίζουν την αποφασιστική συμβολή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στους εργατικούς και νεολαιίστικους αγώνες αλλά και στη σύνδεση των αγώνων με την προοπτική της αντικαπιταλιστικής ανατροπής. Γι' αυτό ζητάμε την ενίσχυσή της και σε αυτές τις εκλογές. Βάζουμε φραγμό στη Νέα Δημοκρατία και τους συνενόχους της. Δυναμώνουμε τους αγώνες μας. Ψηφίζουμε ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Θανάσης Διαβολάκης, Δημοτικός σύμβουλος Πειραιά

Δημοσιεύθηκε στην Εργατική Αλληλεγγύη, Νο1574

Tags: Εκλογες 6/2023Categories: ΔιαλογοςΑποψειςΗμερομηνία: 03/06/2023 - 11:00

«Για να μετασχηματιστούν τα ριζοσπαστικά ρεύματα που υπάρχουν σε συνειδητή δύναμη ανατροπής, χρειάζεται η παρέμβαση της αριστεράς. Αν επενδύσει στην κατεύθυνση της ριζοσπαστικοποίησής τους, μετασχηματίζονται. Αν όχι, πισωγυρνάνε», τονίζει ο Νίκος Κρασάκης, μέλος της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στέλεχος του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, σχολιάζοντας το εκλογικό αποτέλεσμα. Για την παρέμβαση στις νέες συνθήκες σημειώνει πως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ «βάζει στόχο να ενισχυθεί αποφασιστικά, για να ενισχυθεί η δύναμη της μαχητικής εργατικής και λαϊκής αντιπολίτευσης»

Συνέντευξη στον Γιάννη Ελαφρό

 Μετά από τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης, η ΝΔ αύξησε τη δύναμή της. Σημαίνει αυτό έγκριση της πολιτικής της;

Η ΝΔ οργάνωσε την πιο βάρβαρη επίθεση στα λαϊκά στρώματα. Πήγε στις εκλογές έχοντας στην πλάτη της τους νεκρούς της πανδημίας και των Τεμπών, το γιγαντιαίο κύμα ακρίβειας. Μέσα στην κοινωνία υποβόσκει μια πλατιά λαϊκή δυσαρέσκεια, η οποία βγήκε στην επιφάνεια με τα εκατομμύρια των διαδηλωτών μετά το έγκλημα στα Τέμπη. Όμως τα κύματα της κοινωνικής οργής των «κάτω» δεν βρήκαν «πολιτική έκφραση». Δεν βρήκαν δρόμους να μετασχηματιστούν πολιτικά. Παράλληλα η ΝΔ, έχοντας τη στήριξη των δυνάμεων του κεφαλαίου και των ανώτερων μεσαίων στρωμάτων, εξασφάλισε μια ανοχή από ορισμένα λαϊκά στρώματα, με την αίσθηση ότι η ΝΔ μπορεί να εξασφαλίσει μια οριακή «επιβίωση» μέσω των επιδομάτων. Αυτό τα οδήγησε στο τέλος να επιλέξουν τη ΝΔ σαν «αναγκαίο κακό», μπροστά στην παντελή έλλειψη διαφορετικής εναλλακτικής λύσης από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει έγκριση της πολιτικής της.
Η δυσαρέσκεια είναι εδώ και θα εκφραστεί πολύ γρήγορα.

 Πού οφείλεται η μεγάλη πτώση του ΣΥΡΙΖΑ;

Ο ΣΥΡΙΖΑ για τέσσερα χρόνια όχι μόνο δεν έκανε αντιπολίτευση στη ΝΔ, αντίθετα έκανε πλάτες στην πολιτική της. Δεν ήταν απλά ότι «δεν συνέβαλε» σε αγώνες, σε πολλές περιπτώσεις ήταν απέναντι σε μεγάλες μάχες, όπως με το «θα λογαριαστούμε μετά» της πανδημίας, στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών κ.λπ. Σε όλα τα «μεγάλα», τα στρατηγικά ζητήματα, είχε εξαρχής συμφωνήσει (νέο σύμφωνο σταθερότητας της ΕΕ, ΝΑΤΟ-εξοπλισμοί-βάσεις, ρατσισμός-φράχτης κ.λπ.), αποδεχόμενος το ασφυκτικό τους πλαίσιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ πίστευε πως περιορίζοντας την αντιπολίτευση στον Μητσοτάκη, ούτε καν στη ΝΔ, υποδυόμενος άλλοτε τον Α. Παπανδρέου και άλλοτε τον κληρονόμο του Κ. Καραμανλή, θα «κέρδιζε». Τελικά, ενίσχυσε το «δεν υπάρχει εναλλακτική», βοήθησε να εμπεδωθεί στον λαό την πολιτική του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ σαν μονόδρομο και ενίσχυσε και τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Ο ίδιος αποκόπηκε από τα λαϊκά εργατικά στρώματα που είχαν «κοιτάξει» προς αυτόν στην αρχική του φάση και συντρίφθηκε. Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και του ΜέΡΑ25, που ανήκουν στο ίδιο πολιτικο-ιδεολογικό ρεύμα παρά τις διαφορές τους, έχει παρόμοια βάση. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ γελοιοποίησε την έννοια της Αριστεράς, ο Βαρουφάκης διέσυρε το νόημα της ρήξης, παρουσιάζοντας μια ανερμάτιστη πρόταση συμβίωσης με την ευρωζώνη. Μέσα σε συνθήκες κρίσης του καπιταλισμού, κρίσης και επίθεσης του αστικού πολιτικού συστήματος, η αντιπολίτευση που κινείται στο πλαίσιό τους, που περιορίζεται σε κάποια άμεσα ζητήματα εντός της κυρίαρχης πολιτικής, όχι μόνο δεν μπορεί να νικήσει αλλά ούτε καν να «σταθεί». Στις συνθήκες αυτές έχει υψωθεί ο πήχης για την εργατική πολιτική και την αριστερά. Όποιος διαλέγει συνειδητά να μην θέτει το ερώτημα της συνολικής σύγκρουσης, πιστεύοντας ότι έτσι οικοδομεί «γραμμή μαζών», συντρίβεται στα βράχια της πραγματικότητας.

 Τι έγινε η οργή του κόσμου για τα Τέμπη ή οι άλλες κινητοποιήσεις;

Η οργή του κόσμου για τα Τέμπη βρήκε εν μέρει διέξοδο στην άνοδο των δυνάμεων της αριστεράς. Όχι όμως πλειοψηφικά. Δεν βρήκε πολιτική έκφραση. Δεν είναι παράλογο. Τι θα συμβεί, όταν το 55% του λαού μετά τα Τέμπη λέει ότι προτιμάει «δημόσιο σιδηρόδρομο» και δεν υπάρχει καμία από τις μεγάλες δυνάμεις να το εκφράσει θέτοντας στην ημερήσια διάταξη τον αγώνα για εθνικοποίηση; Όταν στις συναυλίες για το νερό πάνε δεκάδες χιλιάδες αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ λέει «ό,τι πει η ΕΕ» (που απελευθερώνει την αγορά νερού), το ΚΚΕ λέει «τι κρατικό – τι ιδιωτικό στον καπιταλισμό όλα ίδια είναι» και το ΜέΡΑ25 θεωρεί αντιδραστικό ψευτοδίλημμα το «ιδιωτικό-
κρατικό» και προτείνει κάτι ακατάληπτα περί ΔΙΑΣΚΕΠ, πώς θα φτιαχτεί μαζικό αριστερό ανατρεπτικό ρεύμα, που να διεκδικεί τα λαϊκά δικαιώματα; Δείχνοντας ταυτόχρονα και τις αναγκαίες πολιτικές προϋποθέσεις, δηλαδή τη σύγκρουση με τις βασικές επιλογές του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ; Για να μετασχηματιστούν τα ριζοσπαστικά ρεύματα που υπάρχουν σε συνειδητή δύναμη ανατροπής, χρειάζεται η παρέμβαση της Αριστεράς. Αν επενδύσει στην κατεύθυνση της ριζοσπαστικοποίησής τους, μετασχηματίζονται. Αν όχι, πισωγυρνάνε. Αυτό είναι τώρα το διακύβευμα.

Το αποτέλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι θετικό. Η ενίσχυσή της θα δώσει ώθηση στην ανατρεπτική αντιπολίτευση και στην ανασυγκρότηση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς

 Πώς εκτιμάτε το αποτέλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ;

Το αποτέλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι θετικό. Είναι σημαντικό, πρώτον, γιατί μέσα σε αυτές τις συνθήκες ανέβηκε σε ψήφους και ποσοστό. Οι ψήφοι αυτές είναι συνειδητές, στην πλειοψηφία τους από μαχόμενο κόσμο, δεν είναι ψήφοι διαμαρτυρίας. Δεύτερο, γιατί έγινε μια μεγάλη σε έκταση εξόρμηση, εκατοντάδες εκδηλώσεις και περιοδείες, άνοιγμα στον κόσμο. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έκανε βήμα πολιτικής παρέμβασης, στηριγμένη στις αποφάσεις της συνδιάσκεψής της, επανασυσπειρώνοντας το δυναμικό της και απευθυνόμενη ευρύτερα στον μαχόμενο κόσμο. Ιδιαίτερη σημασία έχουν τα ποσοστά στο Λεκανοπέδιο και σε άλλες περιοχές που παρεμβαίνουμε με σταθερότητα στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, που πλησιάζουν ή ξεπερνούν το 1%.

 Παρ’ όλα αυτά παραμένει χαμηλό, δεν προβληματίζει;

Φυσικά. Τα προβλήματα και τα όρια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που είναι γνωστά, δεν ξεπερνιούνται από τη μία στιγμή στην άλλη. Ξέρουμε τις αδυναμίες μας. Δεν τις φορτώνουμε σε άλλες δυνάμεις. Ξέρουμε ότι πολλοί αγωνιστές/στριες μάς ψήφισαν με σκεπτικισμό. Αμέσως μετά τις εκλογές θα πρέπει να συζητήσουμε συντροφικά και ανοιχτά με όλον αυτό τον κόσμο για την επόμενη μέρα, να αναλάβουμε πρωτοβουλίες ανασυγκρότησης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και συμβολής της στον πόλο της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, όπως αποφασίσαμε στη Συνδιάσκεψη. Πρέπει να ανοίξει γενικότερα η συζήτηση για την εναλλακτική στον καπιταλισμό, για μια νέα κομμουνιστική ελπίδα, για την αντικαπιταλιστική και κομμουνιστική Αριστερά που απαιτεί η εποχή μας.

 Στις νέες συνθήκες, με ποιο πολιτικό στίγμα θα βγει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ;

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιδιώκει μια ρωγμή στο σύστημα. Γι’ αυτό βάζει στόχο να ενισχυθεί αποφασιστικά, να ισχυροποιηθεί η δύναμη μαχητικής εργατικής και λαϊκής αντιπολίτευσης. Η δύναμη του αντικαπιταλιστικού προγράμματος και προοπτικής, σε αντίθεση με τις δυνάμεις της «ρεαλιστικής προσαρμογής» και της «παραπομπής στο μέλλον». Η δύναμη της ανασυγκρότησης της αντικαπιταλιστικής κι επαναστατικής Αριστεράς, που μπαίνει στην ημερήσια διάταξη. Ο καθένας θα κριθεί. Οι δυνάμεις του «αριστερού κυβερνητισμού» και της «διαχείρισης εντός των τειχών» μπήκαν σε κρίση και δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής. Η αντικαπιταλιστική Αριστερά πρέπει και μπορεί να ανασυγκροτηθεί. Μια ισχυρή ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτελεί βάση εφόρμησης.

Δημοσιεύθηκε στο Πριν, 27-28/5

Tags: Εκλογες 6/2023Categories: ΔιαλογοςΑποψειςΗμερομηνία: 02/06/2023 - 22:30

    Μεγάλη επιτυχία είχε η χτεσινή εκδήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην πλατεία Αυδή στο Μεταξουργείο. Η παρουσία εκατοντάδων αγωνιστών κι αγωνιστριών από χώρους δουλειάς και νεολαίας έδωσε δυνατή ώθηση στην παρέμβαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη νέα εκλογική μάχη στις 25 Ιούνη.  

Την εκδήλωση άνοιξαν τα μέλη της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Αντώνης Δραγανίγος

  και Γιάννης Σηφακάκης   και τα μέλη του ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Χριστίνα Πάληου   και Ελένη Βαφειάδου.   Oι ομιλητές-τριες ανέδειξαν τις δυνατότητες ανατροπής του εκλογικού αποτελέσματος της 21 Μαϊου και κάλεσαν σε δυνάμωμα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς σε αυτή την προοπτική.       Στη συνέχεια πολλοί ομιλητές και ομιλήτριες πήραν το λόγο μεταφέροντας αγωνιστική εμπειρία από τις μάχες που δίνει το κίνημα και μιλώντας για την ανάγκη για ισχυρή ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις μάχες και τις κάλπες. Τον λόγο πήραν οι Μήτσος Αργυροκαστρίτης, συμβασιούχος στο Δήμο Κερατσινίου,   Κώστας Παπαδάκης, δικηγόρος και μέλος της Πολιτικής Αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής,   Μιχάλης Ρίζος, γιατρός, πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζόμενων στο Αττικό Νοσοκομείο,   Γιώργος Ράγκος, μέλος της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ,   Παναγιώτης Μαυροειδής, μέλος του ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ,   Χρήστος Νομίδης,   Φοίβος Λιναρδάτος, εργαζόμενος στην ιδιωτική εκπαίδευση,   Αργυρή Ερωτοκρίτου, γιατρός στον Ευαγγελισμό,   Μελιάνα Μάκαρη, φοιτήτρια.    

Την εκδήλωση συντόνισαν με επιτυχία η Κωνσταντίνα Γκόντρα και η Θένια Ασλανίδη. Tags: Εκλογες 6/2023Categories: ΑνακοινώσειςVideosOn - lineΑνακοινωσεις-Δελτια Τυπου: Ανακοινωσεις-Δελτια ΤυπουΗμερομηνία: 04/06/2023 - 12:00

Οι εκλογές είναι μία περίοδος, εκτός των άλλων, υποσχέσεων. Ψεύτικων υποσχέσεων, ύπουλων υποσχέσεων, υποσχέσεων για νέες αυταπάτες και μία νέα ενσωμάτωση όλων αυτών των μεγάλων αγώνων σε κυβερνητικές λογικές. Λογικές που δεν ξεφεύγουν από τη γραμμή ενός νέου σφαγείου μιας δολοφονικής επιδρομής του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων και της ΕΕ. Όσοι από την αριστερά δεν αναφέρονται σε αυτό, δεν είναι ότι δεν το καταλαβαίνουν, είναι για να δικαιολογήσουν πολιτικές επιλογές οι οποίες, είτε σέρνονται στον κυβερνητισμό, είτε είναι επιλογές επιβίωσης και δεν έχουν καμία προοπτική. 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ υπόσχεται ένα πράγμα και αναλαμβάνει την ευθύνη για αυτήν την υπόσχεση. Όχι μόνο να συνεχίσουμε με μεγαλύτερη ένταση τους αγώνες στους οποίους συμμετείχαμε. Έχοντας επίγνωση και των δικών μας αδυναμιών τις οποίες καλούμαστε ενόψει της ανώτερης ποιότητας επίθεσης που κάνει το κεφάλαιο να τις υπερβούμε. Η ρεφορμιστική πολιτική και αριστερά, την οποία την έχει πληρώσει ο λαός πολλές φορές με αίμα και θυσίες γιατί κινείται πίσω από το πιο δημοκρατικό σκέλος του αστικού πολιτικού συστήματος, έφερε καταστροφές, έφερε κυβερνήσεις, έφερε συμμετοχή σε κυβερνήσεις, έφερε αδιέξοδα. Αυτόν τον φαύλο κύκλο υποσχόμαστε εμείς μαζί με το κίνημα ότι θα συμβάλλουμε να σπάσει.

Έχουμε επίγνωση ότι έρχονται νέοι αγώνες και η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι έρχονται μεγάλα ιστορικού χαρακτήρα γεγονότα. Η αύρα αυτή έρχεται διεθνώς και από τη χώρα μας. Για αυτά τα γεγονότα ετοιμαζόμαστε. Μας κατηγορούν παλιοί συναγωνιστές που έχουν επιλέξει δρόμους κυβερνητικούς ή δρόμους αυταπατών ότι δεν έχουμε πρόγραμμα εξουσίας. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει πρόταση εξουσίας που δεν είναι κυβερνητική γιατί γνωρίζει πως ό,τι κατέκτησε ο λαός μας δεν έγινε από κυβερνήσεις, ούτε με το ΚΚΕ μέσα. Έγινε από τον αγώνα του. Έχουμε πρόταση εξουσίας, επαναστατικής ανατροπής αυτού του βαρβάρου συστήματος, εργατικής εξουσίας. Και μιλάμε στο όνομα ενός προγράμματος μιας νέας εργατικής εξουσίας -από αυτή τη σκοπιά απορρέει το αντικαπιταλιστικό μας πρόγραμμα. Από αυτή τη σκοπιά προκύπτει η σύγκρουση με τον καπιταλισμό, με το αστικό κράτος και η μάχη για δημοκρατικές και κοινωνικές κατακτήσεις. 

Σε αυτό το σημείο έχει ιδιαίτερη σημασία το γεγονός ότι, σε αυτήν την επαναστατική προοπτική μιας άλλης εξουσίας, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει διαχωρισμό από τη λογική του υπαρκτού σοσιαλισμού. Είναι επίκαιρο γιατί μας ξανάρχεται εναλλακτική στρατηγική τέτοιου τύπου και δυστυχώς κάποιοι το καλοκοιτάνε. Μιλάμε για κομμουνιστική απελευθέρωση η οποία ορίζεται από την υπέρβαση του πισωγυρίσματος της Οκτωβριανής Επανάστασης και του υπαρκτού σοσιαλισμού. Η ρήξη που επιχειρεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την επόμενη περίοδο είναι με τη λογική του ασυμβίβαστου αντικαπιταλιστικού αγώνα και όχι μόνο η κατάληψη θέσεων στο κοινοβούλιο ή σε δημοτικά συμβούλια -που μας ενδιαφέρει κι αυτό προφανώς. 

50 χρόνια μετά το ιστορικό έτος του 1973, έτος εξεγέρσεων, Νομικής και Πολυτεχνείου, είναι συγκλονιστικό το ότι ακόμα περνάει στα νέα παιδιά ένα σοβαρό δίδαγμα του τότε: ότι μόνο με τέτοιες εξεγέρσεις δημιουργούνται κατακτήσεις, δημοκρατικές αλλαγές, προοπτικές άλλης κοινωνίας και επαγγελία αλλαγών επαναστατικού χαρακτήρα. Είναι δέσμευσή μας να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν οι εξεγέρσεις αυτή τη φορά να μην ενσωματωθούν στο σύστημα αλλά να ανοίξουν το δρόμο της απελευθέρωσης της εργατικής τάξης και του λαού.

Δημοσιεύθηκε στην Εργατική Αλληλεγγύη, Νο1571

Tags: Εκλογες 6/2023Categories: ΔιαλογοςΑποψειςΗμερομηνία: 01/06/2023 - 22:00

ΤΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΙΓΑΛΕΩ- ΑΓ ΒΑΡΒΑΡΑΣ- ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ

ΠΑΡΚΟ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ
ΟΧΙ ΠΕΡΙΦΡΑΓΜΕΝΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΟΙΚΙΣΜΟΣ
ΟΧΙ ΣΤΑ ΣΥΡΜΑΤΟΠΛΕΓΜΑΤΑ. ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΥ

Οι πολύχρονοι αγώνες του λαού του Χαϊδαρίου και της ευρύτερης περιοχής της Δυτικής Αθήνας ενάντια στην άδικη ταξική πολιτική του αστικού κράτους και των κυβερνήσεων απέναντι στις ανάγκες των λαϊκών γειτονιών σε χώρους και υποδομές άθλησης και μόρφωσης των παιδιών και της νεολαίας, σε χώρους αναψυχής των εργαζομένων και των ηλικιωμένων με ανάπτυξη του αστικού και περιαστικού πράσινου ιδιαίτερα στο Ποικίλο Όρος, έχουν αναδείξει την ελπίδα και την προοπτική ικανοποίησής τους με την αξιοποίηση των εκτάσεων του στρατοπέδου Χαϊδαρίου. Πρόκειται για ένα χώρο ιστορικής μνήμης και απελευθερωτικής έμπνευσης από τους αγώνες του λαού μας ενάντια στο ναζισμό και το φασισμό στη διάρκεια της ΕΑΜικής αντίστασης και ενάντια στη στρατιωτική χούντα 1967-74 αλλά και από την ηρωική στάση των κομμουνιστών στο ναζιστικό στρατόπεδο Χαϊδαρίου.

Είναι χαρακτηριστική η πρώτη κίνηση της Διοίκησης του στρατοπέδου να το περιφράξει απαγορεύοντας τον περίπατο στα παιδιά, στις οικογένειες και τους ηλικιωμένους.

Απέναντι σε αυτή τη λαϊκή ανάγκη και διεκδίκηση η κυβέρνηση της ΝΔ και το στρατιωτικό κατεστημένο “αποφασίζουν και διατάσσουν” την κατασκευή μέσα στα Στρατόπεδα Χαϊδαρίου μιας “χακί πολιτείας” που θα είναι μια “μικρή ασφαλής πολιτεία μέσα σε μια μεγάλη πόλη”. Με κατασκευή χώρων κατοικίας, ιατρείου, φαρμακείου, σούπερ μάρκετ, καταστημάτων στρατιωτικών ειδών, Εκκλησίας και χώρων παραθερισμού για τους Επαγγελματίες Οπλίτες για δωρεάν διακοπές. Είναι χαρακτηριστική η πρώτη κίνηση της Διοίκησης του στρατοπέδου να το περιφράξει με συρματόπλεγμα, απαγορεύοντας πρακτικά τον περίπατο στα παιδιά, στις οικογένειες και τους ηλικιωμένους.

Τα στελέχη του στρατού θα απολαμβάνουν πλήθος προνομίων και πάμφθηνες παροχές χάρη στην καταπάτηση των λαϊκών αναγκών της περιοχής αλλά και στην εργασιακή εκμετάλλευση των φαντάρων που θα σηκώσουν μεγάλο βάρος για τη δημιουργία, τη συντήρηση και τη λειτουργία του οικισμού. Η απόφαση αυτή ακολουθεί τα πρότυπα των αμερικανικών βάσεων στη χώρα μας και διεθνώς αλλά και την επιλογή οργάνωσης του Ελληνικού αστικού στρατού με βάση το αμερικανικό μοντέλο για να εξυπηρετεί τη στρατηγική του ελληνικού κεφαλαίου και τους επιθετικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Καλούμε σε λαϊκό ξεσηκωμό, σε συντονισμένο αγώνα για να ακυρώσουμε τα σχέδια για την κατασκευή αυτού του στρατιωτικού οικισμού. Για να μπει φραγμός στην γενικότερη “επενδυτική” επέλαση των μεγάλων κεφαλαιοκρατικών ομίλων που απειλούν τους μεγάλους δημόσιους χώρους της περιοχής. Για να αποτραπεί ο κίνδυνος βιομηχανικού και πολεμικού ατυχήματος από το επενδυτικό έγκλημα στου Σκαραμαγκά.

Για να υπάρξει πίεση στο Δήμο Χαϊδαρίου, στις Δημοτικές παρατάξεις και σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις να πάρουν θέση.

Οι εκτάσεις των στρατοπέδων Χαϊδαρίου και όλων των μεγάλων δημόσιων χώρων της περιοχής ανήκουν στο λαό και τη νεολαία της Δυτικής Αθήνας για τις ανάγκες της ζωής τους, στον πολιτισμό και την άθληση, για την αναγκαία ιστορική αναφορά στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες που μόνο αυτοί οδηγούν σε κατακτήσεις και ριζικές αλλαγές υπέρ των εργαζομένων και της νεολαίας.

Tags: ΤΟΠΙΚΕΣΑΓ.ΒΑΡΒΑΡΑ ΑΙΓΑΛΕΩ ΧΑΪΔΑΡΙCategories: ΑνακοινώσειςΑνακοινωσεις-Δελτια Τυπου: Ανακοινωσεις-Δελτια ΤυπουΗμερομηνία: 01/06/2023 - 13:45

Να σταματήσουν οι θυσίες των εργατών στον βρόμικο βωμό των κερδών του κεφαλαίου

Δεν έχει τέλος ο φόρος αίματος, που πληρώνει η εργατική τάξη για τα κέρδη του κεφαλαίου και την άδικη ανάπτυξη, για την οποία κοκορεύεται ο Κ. Μητσοτάκης. Ένας νεκρός εργάτης 47 χρονών και δύο τραυματίες ήταν το αποτέλεσμα της πτώσης σκαλωσιάς στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος, με αποτέλεσμα οι τρεις εργαζόμενοι να καταπλακωθούν από προπέλα πλοίου, κατά τη διάρκεια επισκευαστικών εργασιών.

Όπως καταγγέλλουν τα σωματεία δεν υπήρχε τεχνικός ασφάλειας για μία τόσο σοβαρή εργασία! Δεν είναι η πρώτη φορά. Οι εργαζόμενοι, ακόμα και οι αποδεκατισμένες Επιτροπές Ελέγχου, εντοπίζουν σοβαρές ελλείψεις στα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στη Ζώνη, που έχει παραδοθεί στους εφοπλιστές για γρήγορες εργασίες χωρίς τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας.

Γενικότερα, στην Ελλάδα οι τραυματισμοί και οι θάνατοι εργαζομένων σε ώρα εργασία βρίσκονται σε έξαρση. Μόνο το πρώτο τετράμηνο του 2023 έχουν πέσει νεκροί στο μεροκάματο 57 εργαζόμενοι/ες, ανάμεσά τους και 11 εργαζόμενοι/ες στον σιδηρόδρομο κατά το έγκλημα στα Τέμπη.

Επίσης, το 2022 σημειώθηκε αρνητικό ρεκόρ στην Ελλάδα, με 102 νεκρούς εργάτες, αριθμός διπλάσιος από το 2019 (προ πανδημίας)! Αυτή είναι η Ελλάδα χώρα επενδυτικής ευκαιρίας!

Τα αυξημένα εργοδοτικά εγκλήματα είναι αποτέλεσμα της εντατικοποίησης της εργασίας, των λειψών μέτρων προστασίας, της τεράστιας βουλιμίας του κεφαλαίου στην προσπάθειά του να αυξήσει τα κέρδη του. Οι ζωές των εργατών και των εργατριών, του κόσμου της εργασίας, γίνονται φτηνές και αναλώσιμες.

Η πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη, συνέχεια της πολιτικής των μνημονιακών κυβερνήσεων του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, έχει δώσει το πράσινο φως για την αποχαλίνωση των εργοδοτών, με μέτρα όπως η διάλυση της Επιθεώρησης Εργασίας και ο νόμος Χατζηδάκη.

Τα εγκλήματα του κεφαλαίου δεν θα μείνουν αναπάντητα από το εργατικό κίνημα. Η οργάνωση και ο ανυποχώρητος αγώνας των εργαζομένων είναι αποφασιστικός παράγοντας για να αλλάξουν τα πράγματα.

Η καταδίκη, και στις εκλογές της 25/6, της κυβέρνησης της ΝΔ και όλων των κομμάτων που κυβέρνησαν και διαμόρφωσαν τα σύγχρονα εργασιακά γκέτο είναι επιτακτικά αναγκαία. Μια πιο ισχυρή ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συμβάλλει στην αντεπίθεση του εργατικού κινήματος για να σαρώσει τη φονική μηχανή του σύγχρονου καπιταλισμού.

 

Categories: ΑνακοινώσειςΕργασιαΑνακοινωσεις-Δελτια Τυπου: Ανακοινωσεις-Δελτια ΤυπουΗμερομηνία: 29/05/2023 - 19:15