Τα χάλια της παροχής ιατροφαρμακευτικών υπηρεσιών ένεκα των πολιτικών λιτότητας παρά τις πολύ φιλότιμες προσπάθειες των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού είναι πολύ γνωστά αλλά η κυβερνητική προπαγάνδα δεν μας αφήνει να αγιάσουμε. Πρέπει να έχουμε την υπομονή να τα επαναλαμβάνουμε.

Παραθέτω μια μικρή παράγραφο από το δημοσίευμα του Φιλελευθέρου στις 19/09/15 που πιστεύω ότι δίνει τη πραγματική εικόνα που επικρατεί στα νοσηλευτήρια μας:

«Σε κανένα από τα κρατικά νοσηλευτήρια και σε κανένα τμήμα τους δεν υπάρχει σωστή ιεραρχία, οι γιατροί δεν έχουν στη διάθεση τους τα φάρμακα που χρειάζονται, ενώ οι νοσηλευτές καταγγέλλουν συχνές ελλείψεις αναλωσίμων. Ο κάθε γιατρός υποχρεούται να εξυπηρετήσει κάθε μέρα 50-60 ασθενείς, ενώ τα διεθνώς επιτρεπτά όρια ασφαλείας καθορίζουν τους 25 ασθενείς ανά γιατρό.»

Ας δούμε και κάποια νούμερα τα οποία δεν τυγχάνουν προβολής από τα πλείστα MME:

- Σύμφωνα με το Μεσοπρόθεσμο Δημοσιονομικό Πλαίσιο, που έχει συμφωνηθεί με την Τρόικα, από το 2014 μέχρι το 2016, το Υπουργείο Υγείας καλείται να προσφέρει υπηρεσίες και να καλύψει τις ανάγκες του, με μειωμένο προϋπολογισμό γύρω στο 10%.
Επιμέρους περικοπές όπως κατά 50% στις υπερωρίες και επιδόματα βάρδιας ή κατά 17% πάνω στα φάρμακα (προϋπολογισμοί 2015) δίδουν ακριβώς το εύρος των περικοπών.

- Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία του OECD (Organization for Economic Cooperation and Development) για το 2014, οι κατά κεφαλή δαπάνες για τη υγεία στη Κύπρο είναι πολύ πιο κάτω του μέσου όρου του συνόλου των χωρών μελών της Ε.Ε. Με σύνολο 28 χωρών μελών, η Κύπρος έρχεται 18η με μέση κατά κεφαλή δαπάνη €1809 ενώ ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι €2193. Η Ολλανδία έρχεται πρώτη με κατά κεφαλή δαπάνη €3829 .

- Το ποσοστό της δημόσιας δαπάνης επί της συνολικής δαπάνης πάνω στην υγεία είναι μόλις στο 46% σε σχέση με 54% της ιδιωτικής δαπάνης.

- Ο μέσος ευρωπαϊκός όρος των 28 κρατών μελών σχετικά με το ποσοστό του ΑΕΠ που δαπανάται στην υγεία είναι 8,7% ενώ στη Κύπρο είναι 7,4%.

- Ο μέσος ρυθμός αύξησης των δαπανών στην υγεία στα 28 κράτη μέλη της Ε.Ε. ανέρχεται στο 0,8% σε ετήσια βάση ενώ στη Κύπρο παρατηρούμε μείωση όπως καταγράφεται στους προϋπολογισμούς της τάξης του 10% . Άλλα κράτη μέλη που παρατηρούμε μειώσεις είναι στην Ιρλανδία με 3,7% στην Πορτογαλία με 3,3% , Ισπανία με 1,9% και ασφαλώς στην Ελλάδα με ετήσια πτώση κατά 9%.

- Όλα τα κράτη μέλη έχουν καθολικό- εθνικό σύστημα υγείας εκτός από τρεις χώρες: Η Βουλγαρία, η Ελλάδα και ….. σωστά μαντέψατε , η Κύπρος.

Στο 'Πολίτη' της Κυριακής 25 Οκτώβρη διάβασα ένα ενδιαφέρον ρεπορτάζ σχετικά με την ανανέωση των μηχανημάτων αιμοκάθαρσης των κρατικών νοσηλευτηρίων. Για να είμαι ειλικρινής στην αρχή ξαφνιάστηκα ευχάριστα στο γεγονός ότι ο 'Πολίτης', ο γκουρού του νεοφιλελευθερισμού στη Κύπρο, να ενδιαφέρετε για κοινωνικά δικαιώματα και μάλιστα για το δικαίωμα στην υγεία ενός τομέα που η σημερινή κυβέρνηση προσπαθεί να απαξιώσει όπως αποδεικνύεται και με τα νούμερα που έδωσα πιο πάνω.
Η ευχάριστη εντύπωση φυσικά εξατμίστηκε σχετικά γρήγορα όταν διάβασα στη συνέχεια μια παράγραφο απόσπασμα της οποίας παραθέτω πιο κάτω :

«Ωστόσο η επιλογή του υπουργείου Υγείας να προχωρήσει σε αγορά νέων μηχανημάτων αιμοκάθαρσης με τόσο μεγάλο κόστος, ΑΝΤΙ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΑΠΟ ΙΔΙΩΤΕΣ ΟΠΩΣ ΠΡΟΕΤΡΕΨΕ ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ (ακατάχνωτα) ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ δεδομένου ότι σε ιδιωτικές κλινικές υπάρχουν δεκάδες μηχανήματα αιμοδιάλυσης» (οι παρενθέσεις και τα κεφαλαία δικά μου ) .

Τελικά μια ολόκληρη σελίδα με ρεπορτάζ πάνω σ’ ένα θέμα που αγγίζει ένα σημαντικό αριθμό συμπολιτών μας που ταλαιπωρούνται καθημερινά μέσα στον αγώνα τους για επιβίωση, έγινε αντικείμενο εμπορικής προώθησης των ιδιωτικών συμφερόντων μάλιστα σε μια χώρα που όλες οι στατιστικές δείχνουν το μεγάλο βαθμό υστέρησης μας από άλλα κράτη μέλη της Ε.Ε. Αυτές οι στατιστικές απαντούν με τρόπο καταπελτικό και στα όποια ‘ερωτηματικά’ που σύμφωνα με το δημοσίευμα δημιουργούνται (εκ του πονηρού κατά την άποψη μου) με την απόφαση για αγορά μηχανημάτων αιμοκάθαρσης.

Ο καυγάς τελικά είναι για το πάπλωμα. Η εμπορευματοποίηση του κοινωνικού αγαθού της υγείας και η προσπάθεια αποκόμισης υπεραξίας (κέρδους ) πάνω στο πόνο του απλού κοσμάκη είναι τελικά ο στόχος και το ζητούμενο. Οι εφημερίδες των φιλελέδων έχουν το δικαίωμα να προβάλλουν όσο θέλουν τα ιδιωτικά συμφέροντα ( άλλωστε τους συμφέρει) . Είμαστε υποχρεωμένοι να ανεχτούμε αυτό το δικαίωμα. Παράλληλα όμως δεν μπορούμε να σεβαστούμε ούτε τις θέσεις που διατυπώνουν ούτε να ανεχτούμε τα συμφέροντα που στηρίζουν και προωθούν .