Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Δεν είμαι μέλος του κόμματος σας, ανήκω στην πέραν του ΑΚΕΛ αριστερά. Οι περισσότεροι με ξέρετε και τους περισσότερους και τις περισσότερες από σας, σας ξέρω και σας εκτιμώ.

Διαφωνήσαμε και διαφωνούμε σε πολλά, αλλά όποτε χρειάστηκε βαδίσαμε μαζί, ενάντια στον φασισμό, ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, στις πορείες ειρήνης, στους αγώνες για επαναπροσέγγιση, για ειρήνη και επανένωση του νησιού μας. Συναντηθήκαμε στους αγώνες για δημοκρατία, για τα δίκαια των εργαζομένων, για να υπερασπιστούμε τους αδύνατους και τους καταφρονημένους αυτής της κοινωνίας, την τάξη μας, την εργατική τάξη όποιο χρώμα και αν έχει, ότι φυλή και αν είναι.

Από αυτά αντλώ το θάρρος και το θράσος (που χρειάζεται) για να σας απευθύνω αυτό το γράμμα. Είμαστε σε μια πολιτική συγκυρία που δεν είναι σαν τις προηγούμενες, που φέρνει κινδύνους αλλά δίνει και ευκαιρίες σε όσους είναι έτοιμοι να τις αρπάξουν. Μας λέτε ότι η πρώτη προτεραιότητα είναι να φύγει ο Αναστασιάδης και χρειαζόμαστε ένα υποψήφιο που όχι μόνο να περάσει στο δεύτερο γύρο αλλά να μπορεί να τον κερδίσει κιόλας. Συμφωνούμε. Είναι ένας στόχος απόλυτα εφικτός.

Η αξιοπιστία του Αναστασιάδη βρίσκεται σήμερα στο χαμηλότερο της σημείο. Μετά τα «δεσμεύομαι» για το κούρεμα, για τις ιδιωτικοποιήσεις και πολλά άλλα που τα έκανε γαργάρα και τα έφτυσε στα σκουπίδια και μας οδήγησε στην χειρότερη οικονομική κατάσταση από την εποχή του πολέμου του ’74, ήλθε το δούλεμα για το Κυπριακό. Ο «Ηγέτης της Λύσης» έγινε ηγέτης του απορριπτισμού, έβαλε τη φουστανέλα, ζώστηκε τα άρματα και τρέχει από τα μνημόσυνα του Γρίβα στις εκδηλώσεις των συνδέσμων αγωνιστών για να μαζέψει ψήφους από την ακροδεξιά. Μετά από δυο χρόνια διαπραγματεύσεων θυμήθηκε ότι υπάρχουν κόκκινες γραμμές που πρέπει να μπουν σαν προϋποθέσεις για να συνεχίσει τις συνομιλίες αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Έτσι και αλλιώς αυτοί θα επιπλεύσουν όπως έκαναν με το κούρεμα και τα τόσα άλλα που πέτυχαν «οι άριστοι των αρίστων», που έβαλε στα διάφορα πόστα για να μας κυβερνούν και διέλυσαν κάθε έννοια του κοινωνικού κράτους και των θεσμών όπως της δικαιοσύνης και του δημόσιου ελέγχου και μετέτρεψαν τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους σε επαίτες και τους νέους σε μετανάστες.

Είναι τελείως αναξιόπιστος. Οι διακηρύξεις για διάλογο και επιθυμία για μια κοινά αποδεχτή διευθέτηση του Κυπριακού ακούγονται σαν κούφια λόγια, ιδιαίτερα μετά την στάση που κράτησε στην περιβόητη απόφαση της Βουλής που προωθήθηκε από τους φασίστες του ΕΛΑΜ για το ενωτικό δημοψήφισμα και τα όσα ακολούθησαν.

Ακόμη και αν καταφέρει να φτάσει σε μια συμφωνημένη διευθέτηση ο Αναστασιάδης δεν μπορούμε να του έχουμε εμπιστοσύνη ότι θα έχει τη θέληση και τη δύναμη να την εφαρμόσει. Όταν για χρόνια αφήνει τους φασίστες να κτυπούν τουρκοκύπριους, όταν προσκυνά τον Χρυσόστομο που χύνει το ρατσιστικό του δηλητήριο σε κάθε ευκαιρία όταν αρχίζει τα θούρια και τα εθνικιστικά εμβατήρια μπορεί μετά να έλθει και να τιθασεύσει το θεριό που ο ίδιος έθρεψε;

Σίγουρα ένα σημαντικό κομμάτι που είναι δεμένο με διάφορα νήματα με τον Συναγερμό ή ενθουσιάζεται με τα θούρια και τις στρατιωτικές παρελάσεις θα συνεχίσει να τον στηρίζει. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό για να εξασφαλίσει την προεδρία, εκτός και αν δεν υπάρχει αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση.

Τα ίδια και χειρότερα ισχύουν και για τους άλλους υποψήφιους της δεξιάς και της ακροδεξιάς (του υποτιθέμενου ενδιάμεσου χώρου). Είναι όλοι τους τόσο αναξιόπιστοι που δεν θα μπορέσουν ούτε ενωμένοι ούτε χώρια να πάρουν ένα ποσοστό που να τους επιτρέψει να φτάσουν στον δεύτερο γύρο. Δεν τα κατάφεραν όταν ήταν ενωμένοι και με ηγέτη τον Τάσσο που είχε και τον κρατικό μηχανισμό να δουλεύει για αυτόν και θα τα καταφέρουν τώρα; Θα πάρουν το ποσοστό που είναι πραγματικά δικό τους, εκείνους που οπτασιάζονται ότι μπορούν να οδηγήσουν τον χρόνο πίσω και να εξασφαλίσουν ένα κράτος σαν της Ζυρίχης και μάλιστα χωρίς τα βαρίδια της Ζυρίχης αλλά την ίδια στιγμή είναι έτοιμοι να δεχτούν έστω και το μισό φτάνει να είναι «καθαρό ελληνοκυπριακό». Εκτός από αυτό το κομμάτι που δεν θέλει καμιά συμβιβαστική λύση, που φοβάται την συνύπαρξη και τη συνεργασία, δύσκολα θα πάρουν τη ψήφο από αυτούς που περιμένουν μια διευθέτηση που θα φέρει ειρήνη και θα επανενώσει το νησί και θα τους δώσει τη δυνατότητα να πάνε πίσω στα σπίτια τους και τις περιουσίες τους ή να αποζημιωθούν για την απώλεια τους και να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της κρίσης που μας ταλανίζει εδώ και 4 χρόνια.

Συμφωνούμε λοιπόν συντρόφισσες και σύντροφοι. Μπορούμε και πρέπει να διώξουμε τον Αναστασιάδη. Αλλά πώς θα το κάνουμε; Βάζοντας ένα αντίγραφο του στη θέση του; Ο υποψήφιος που μας προτείνετε είναι ένας light Αναστασιάδης που ελπίζουμε και ευχόμαστε ότι δεν θα μας δουλέψει όπως τον Αναστασιάδη και τον Τάσσο προηγούμενα.

Δεν βρισκόμαστε όμως ούτε στο 1988 που βγάλαμε τον Βασιλείου, ούτε στο 2003 που βγάλαμε τον Τάσσο ..τρομάρα μας!!!. Σήμερα οι συνθήκες είναι πολύ διαφορετικές. Η οικονομική κρίση που ξεκίνησε με την κατάρρευση των τραπεζών στην μητρόπολη του καπιταλισμού, τις ΗΠΑ και άπλωσε σε ολόκληρο τον κόσμο και η διαχείριση της από την κυβέρνηση, τους τραπεζίτες και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, τους τάχα δημοκρατικούς και φιλολαϊκούς θεσμούς κατάπιαν και εξαφάνισαν πολλές εργατικές κατακτήσεις που χρειάστηκαν δεκαετίες αγώνων για να κερδιθούν και στην Κύπρο και παντού. Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Τα σύννεφα του πολέμου στην γειτονιά μας σκεπάζουν και τον δικό μας ουρανό και η απληστία της άρχουσας τάξης να συμμετάσχει σε αυτό το πλιάτσικο μας κάνει μέρος αυτής της σύγκρουσης ενώ οι φυσικοί πόροι που θα μπορούσαν να είναι πηγή συνεργασίας των κοινοτήτων στο νησί μας και κοινωνικής προόδου έχουν γίνει πηγή αντιπαράθεσης και σύγκρουσης.

Η κοινωνία είναι εξαιρετικά πολωμένη, οι Ναζί εκπροσωπούνται στη Βουλή και μαζί με τους κρυφοναζί βουλευτές συγκροτούν μια αρκετά ισχυρή κοινοβουλευτική ομάδα. Η ανοχή που απολαμβάνουν από το κράτος και την κυβέρνηση, η συγκάλυψη και η αποδοχή που έχουν απο τον αρχιεπίσκοπο και γενικά το εθνικιστικό συνάφι τους έχει αποθρασύνει και κτυπούν πια ανοικτά δικοινοτικές εκδηλώσεις της αριστεράς.

Δίπλα από αυτούς είναι η δεξιά που είναι, διασπασμένη εγκλωβισμένη και βολοδέρνει μέσα στις δικές της αντιφάσεις. Αποδέχεται από τη μια ένα συμβιβασμό για να υπάρξει ειρήνη και σταθερότητα στο νησί που να επιτρέψει στο κεφάλαιο να αξιοποιήσει τους φυσικούς πόρους και το ανθρώπινο δυναμικό με στόχο τα μεγαλύτερα κέρδη και από την άλλη χρησιμοποιεί τον εθνικισμό και καλλιεργεί την αίσθηση του πολιορκημένου για να μπορεί να κρατά την εργατική τάξη πειθαρχιμένη και υποταγμένη.

Αυτοί όλοι έχουν υποψήφιους για να στηρίξουν, τους ψήφισαν και σε προηγούμενες εκλογές και δεν πρόκειται να μετακινηθούν από αυτές τις θέσεις όποιοι άλλοι υποψήφιοι και να υπάρξουν.

Στη πραγματικότητα η δεξαμενή από την οποία μπορεί να αντλήσει ψήφους η αριστερά είναι από το κομμάτι που ανέδειξε τον Χριστόφια στην προεδρία την προηγούμενη πενταετία όταν υπόσχονταν «λύση και δίκαιη κοινωνία». Όταν όμως κανένα από τα δύο δεν έγινε, ένα σημαντικό κομμάτι, απογοητευμένο αποτραβήχτηκε και αποστασιοποιήθηκε και από το κόμμα και τις εκλογές. Σε αυτό οφείλεται κυρίως η αύξηση της αποχής.

Μπορεί ο Μάϊκ Σπανός να ξανακερδίσει αυτό το κομμάτι και κυρίως τη νεολαία που είναι και η μεγάλη μάζα; Αυτό είναι το κρίσιμο ερώτημα που πρέπει να απαντήσουμε.

Εγώ απαντώ ξεκάθαρα όχι.

1. Γιατί κάποιος θα ψηφίσει το αντίγραφο όταν θα έχει στη διάθεση του το πρωτότυπο. Οι αστοί και οι νεοφιλελεύθεροι γιατί να μην ψηφίσουν τον Αναστασιάδη που είναι και δοκιμασμένος και κατάφερε να επιβάλει τη λιτότητα και τη φτώχεια στην εργατική τάξη δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για περισσότερα κέρδη στο κεφάλαιο. Αυτόν που ξεκίνησε την μεταρρύθμιση και τις ιδιωτικοποιήσεις και επέβαλε το λιγότερο κράτος που θέλει και ο Σπανός;

2. Οι απογοητευμένοι αριστεροί γιατί να ψηφίσουν κάποιο που δηλώνει ότι κατάργησε τους όρους αριστερός – δεξιός και εξοβελίζει την ταξική πάλη; Το μόνο προηγούμενο παράδειγμα εξοβελισμού της ταξικής πάλης που θυμάμαι είναι η Χούντα των Αθηνών που έβγαλε διάταγμα με το οποίο «απαγόρευε» την ταξική πάλη. Η ταξική πάλη όμως ήταν εκεί και συνέχιζε να εξελίσσεται και έφερε το Πολυτεχνείο που τσάκισε τη χούντα. Η εξέλιξη της ταξικής πάλης συνεχίζεται αδυσώπητα και ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις, δυναμώνει ή απαξιώνει κόμματα, φέρνει νίκες και ήττες για την εργατική τάξη. Όποιος αγνοεί αυτή την εξέλιξη της ταξικής πάλης και νομίζει ότι μπορεί να την εξοβελίσει είναι όχι μόνο ανιστόρητος αλλά και άσχετος.

3. Γιατί ένας εργαζόμενος να ψηφίσει ένα διευθυντικό στέλεχος μιας πολυεθνικής εταιρείας, ένα τραπεζίτη, ένα που στήριξε τα μνημόνια και το κούρεμα, τα μέτρα λιτότητας, τις περικοπές μισθών και συντάξεων, τις ιδιωτικοποιήσεις. Αν κερδίσει ο Μάικ Σπανός θα είναι νίκη για την εργατική τάξη, θα πρέπει να πανηγυρίσουν οι εργαζόμενοι; Πολύ φοβάμαι όχι. Οι μόνοι που θα έχουν λόγο να πανηγυρίσουν θα είναι οι όμοιοι του, οι επιχειρηματίες, οι κεφαλαιοκράτες και οι τραπεζίτες.

4. Θα πρέπει να τον ψηφίσουμε επειδή είναι επιτυχημένος επιχειρηματίας, ή μήπως επειδή ο μέντορας του ήταν ο πεθερός του από τους ιδιοκτήτες της κόκα – κόλα, από τον οποίο έχει μάθει πολλά όπως μας είπε. Μα στη κόκα – κόλα, του πεθερού του τον Γενάρη του 1975, ξέσπασε η δεύτερη σημαντικότερη απεργία και κατάληψη εργοστασίου στην ιστορία του εργατικού κινήματος γιατί η διεύθυνση προχώρησε σε αυθαίρετες απολύσεις και περικοπές μισθών και στο τέλος πέταξε έξω και τις συντεχνίες. Χρειάστηκε οι συντεχνιακοί να πάνε στην Αθήνα όπου κατοικούσε τότε ο Λανίτης για να τον συναντήσουν και να διαπραγματευτούν. Αυτή είναι η δουλειά ενός επιτυχημένου επιχειρηματία. Να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της επιχείρησης του και όχι του κόσμου.

5. Μήπως θα πρέπει να τον ψηφίσουμε γιατί θα εξασφαλίσει μια συμφωνημένη διευθέτηση του Κυπριακού ή επειδή δηλώνει οπαδός της ομοσπονδίας; Και ο Αναστασιάδης δηλώνει οπαδός της ομοσπονδίας και ο Τάσος το ίδιο δήλωνε. Πως εκφράστηκε στην πράξη αυτή η υποστήριξη του; Σε πόσες εκδηλώσεις επαναπροσέγγισης συμμετείχε ο Σπανός, πόσα άρθρα δημοσίευσε υπέρ της συμφωνίας επίλυσης του Κυπριακού. Σε πόσες σχετικές ημερίδες ή συνέδρια ή έστω απλά και συναντήσεις για την ειρήνη και την επανένωση πήρε μέρος. Πως μπορεί ένα τέτοιο άτομο να εμπνεύσει και να οδηγήσει ένα κίνημα που σήμερα χρειάζεται για να σπρώχνει και να πιέζει για την εξεύρεση μιας συμφωνημένης διευθέτησης και να την στηρίξει και να την υπερασπιστεί μετά την υπογραφή της. Αν αυτός ο άνθρωπος είναι η ελπίδα μας για ειρήνη και επανένωση ζήτω που καήκαμε για να το πω με τη λαϊκή έκφραση. Ο Χριστόφιας που είχε και την εμπειρία και τη θέληση και δεν τα κατάφερε να καταλήξει σε συμφωνία και θα τα καταφέρει αυτός που ποτέ δεν ασχολήθηκε με το Κυπριακό; Ούτε εγώ, αλλά ούτε και εσείς νομίζω το πιστεύετε. Ούτε με ολοήμερα σεμινάρια από τον σύντροφο το Τσελεπή δεν διορθώνεται η κατάσταση.

6. Θα πρέπει να τον ψηφίσουμε για να μην πάει ο Νικόλας δεύτερο γύρο; Φυσικά και δεν θέλουμε να βρεθούμε στο δίλημμα Νικόλα ή Νίκος; Αλλά αυτό δεν θα το εξασφαλίσουμε με τον Μάικ.

Αντίθετα με την υποψηφιότητα του Σπανού το πρώτο συμπέρασμα που βγάζει κάποιος είναι ότι καταπίνουμε όλη τη προπαγάνδα περί της καταστροφικής πενταετίας Χριστόφια και βάζουμε κάποιον που δεν θα χρειάζεται να απολογείται γι αυτό, και θα δηλώνει «εγώ δεν κοιτάω πίσω αλλά μόνο μπροστά». Μπορεί να έκανε πολλά λάθη ο Χριστόφιας αλλά όχι αυτά τα οποία του καταλογίζουν. Η ανίερη συμμαχία, των κομμάτων της δεξιάς και του κέντρου μαζί με όλα τα ΜΜΕ έστησαν ένα μηχανισμό προπαγάνδας και διαστρέβλωσης για να τιμωρήσουν την αριστερά που τόλμησε να διεκδικήσει την κυβέρνηση, ώστε να την βάλουν στο περιθώριο και να μην ξανατολμήσει να διεκδικήσει τη διακυβέρνηση. Με την επιλογή του Μάικ Σπανού το ΑΚΕΛ παραδέχεται ήττα σε αυτό τον άθλιο πόλεμο που δέχτηκε και δέχεται.

Το τελικό ερώτημα όμως αυτή τη στιγμή είναι, με ποιο υποψήφιο θα πρέπει να κατέβει η αριστερά ώστε να διεκδικήσει με αξιώσεις τη νίκη στις προεδρικές;

Είμαστε σε μια περίοδο που παντού η αριστερά σημειώνει νίκες. Η πιο σημαντική ήταν αυτή του Τζέρεμι Κόρπιν στην Μεγάλη Βρεττανία. Πως έγινε αυτό. Με ένα πρόγραμμα που υπόσχονταν, φορολόγηση του πλούτου, κατάργηση των διδάκτρων για τη νεολαία, στεγαστική πολιτική για τους φτωχούς και γενικά ένα προοδευτικό, (όχι επαναστατικό πρόγραμμα). Οι νέοι που εδώ και πολύ καιρό είχαν να διαλέξουν ανάμεσα στη Σκύλα και τη Χάρυβδη είχαν εναλλακτική επιλογή για να ψηφίσουν. Οι άνεργοι και φτωχοί είχαν εναλλακτική επιλογή.

Στη Γαλλία έγιναν περίπου τα ίδια με τον Μελανσόν που πήρε σχεδόν 20%. Παρόμοια με τον Σάντερς στις ΗΠΑ που έστω και αν αποχώρησε στο τέλος έδειξε ότι οι υποψήφιοι με ένα προοδευτικό πρόγραμμα έχουν σημαντική απήχηση. Αυτά όλα είναι σημάδια ότι υπάρχει ένα σημαντικό κομμάτι στη κοινωνία που κοιτάζει αριστερά και αν του δοθεί η ευκαιρία μπορεί να την αρπάξει. Τέτοια σημάδια είδαμε και εδώ, σε πιο μικρά θέματα αλλά είναι σημαντικά. Πέρα από τις χιλιάδες που τα τελευταία δυο χρόνια κινητοποιούνται για ειρήνη και επανένωση είδαμε τις δεξιές παρατάξεις στις συντεχνίες των καθηγητών και των δασκάλων που είναι από τις πιο συντηρητικές να χάνουν σημαντικά ποσοστά στις εκλογές που έγιναν πρόσφατα και την Προοδευτική να ενισχύεται.

Χρειαζόμαστε ένα υποψήφιο που να προβάλει ένα πρόγραμμα που να προνοεί, αποκατάσταση μισθών και συντάξεων. Που να μιλά ξεκάθαρα ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και να ανακόψει και να αντιστρέψει το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων που επέβαλε ο Αναστασιάδης. Που να μιλά για φορολόγηση του πλούτου και κράτος προνοίας. Που να επαναφέρει την δωρεάν υγεία μέσα από ένα ΓΕΣΥ που να στηρίζει όσους έχουν ανάγκη και όχι τις ασφαλιστικές εταιρίες. Που να τερματίσει τις εκποιήσεις για τη πρώτη κατοικία και τις επαγγελματικές στέγες των μικρομεσαίων. Ένα πρόγραμμα με πραγματικά μέτρα επαναπροσέγγισης όπως άνοιγμα των οδοφραγμάτων για ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων και αγαθών με μονομερή απόσυρση της αστυνομίας και των τελωνειακών ελέγχων. Μείωση της θητείας και γενικά των στρατιωτικών εξοπλισμών και των ασκήσεων. Κρατικοποίηση των γεωτρήσεων για τα όποια αέρια υπάρχουν και συγκρότηση μιας δικοινοτικής επιτροπής διαχείρισης. Δέσμευση για υλοποίηση μέτρων όπως κοινό σύστημα υγείας, οργανωμένο σε ομοσπονδιακή βάση, όπως και τα θέματα της κοινωνικής ασφάλισης, των εργασιακών σχέσεων, των οργανισμών κοινής ωφελείας, και άλλα όπως είναι οι αποφάσεις του πανσυνδικαλιστικού φόρουμ. Επανέναρξη των διαπραγματεύσεων άνευ όρων και προσέγγιση με διάθεση εξεύρεσης κοινής βάσης εκεί που υπάρχουν διαφωνίες.

Με ένα τέτοιο πρόγραμμα μπορεί πράγματι ο υποψήφιος της αριστεράς όχι μόνο να περάσει στο δεύτερο γύρο αλλά να κερδίσει και τις εκλογές. Υπάρχει τέτοιος υποψήφιος;. Πιστεύω ναι. Κατ αρχή θα μπορούσε να είναι ο ίδιος ο Γ.Γ. του κόμματος Αντρος Κυπριανού που έχει κερδίσει πολλούς πόντους τα τελευταία δυο χρόνια με τη συνετή του στάση στο Κυπριακό, παρά το ότι κινδυνεύει να τους χάσει τώρα με την επιλογή Σπανού. Αν δεν θέλει να είναι ο ίδιος υπάρχουν λαοπρόβλητα και ικανά στελέχη να αναλάβουν αυτό το ρόλο όπως ο Τάκης Χατζηγεωργίου που έχει μια σημαντική αποδοχή μέσα και έξω από το κόμμα.

Συντρόφισσες και σύντροφοι πιστεύω ότι πρέπει να σταματήσουμε να ψάχνουμε στα κιτάπια της αστικής τάξης να βρούμε υποψήφιο και να κοιτάξουμε εκεί που κοιτάζει αυτή τη στιγμή ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Αριστερά.

Συντροφικά

Ντίνος Αγιομαμίτης