Αυτο το σύνθημα εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο την αγωνιστική διάθεση τον παλμό αλλά και την αγανάκτηση και το θυμό που χαρακτηρίζουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις των νοσηλευτών της ΠΑ.ΣΥ.ΝΟ. Τέτοια οργή και αγωνιστική διάθεση είχαμε να δούμε από την εποχή των διαδηλώσεων για το κούρεμα. Οι νοσηλευτές έδειξαν από την αρχή ότι δεν θα υποχωρούσαν εύκολα.
Από τις πρώτες απεργίες και τη συγκέντρωση τους έξω από την Βουλή και στην πορεία μέχρι το υπουργείο υγείας φώναζαν συνέχεια συνθήματα «Κλείστε το ή αναγνωρίστε το» «Κύριε υπουργέ δεν είμαι του λυκείου είμαστε του πανεπιστημίου» «Αναβαθμίστε την Υγεία Όχι τις λιμουζίνες σας».
Όταν κατέβηκε ο υπουργός τα συνθήματα δεν σταματούσαν. Ένας νοσηλευτής του φώναξε «αν ήταν ο γιος σου θα τον υποβάθμιζες». Η οργή όμως ξεχείλισε όταν ο Παμπορίδης τους είπε να συναντηθούν με την ΠΑΣΥΔΥ να τους εξηγήσει την συμφωνία που έκαναν και ότι δεν συζητά την αναγνώρισή και πώς ασχολείται με την αυτονόμηση ενώ αυτοί ασχολούνται με τα συνδικαλιστικά τους. Αυτή η προκλητική στάση του υπουργού εξόργισε ακόμη περισσότερο τους απεργούς και ο Παμπορίδης αποχώρησε κάτω από αποδοκιμασίες. Η ίδια αγωνιστική διάθεση εκφράστηκε και έξω από το υπουργείο Οικονομικών.
Απεργία διαρκείας
Η κορύφωση του αγώνα ήλθε με την απεργία διαρκείας που ξεκίνησε στις 15 του Μάρτη αφού η κυβέρνηση δεν έδειξε καμιά διάθεση να αποδεχτεί τα δίκαια αιτήματα των νοσηλευτών. Οι απεργοί συγκεντρώνονταν σε καθημερινή βάση έξω από τα δημόσια νοσηλευτήρια και έκαναν αισθητή τη παρουσία τους. Παρά τον απεργοσπαστικό ρόλο της ηγεσίας της ΠΑΣΥΔΥ πολλοί νοσηλευτές μέλη της ΠΑΣΥΔΥ στήριξαν την απεργία και τις κινητοποιήσεις που οργανώθηκαν. Περισσότεροι από τριακόσιους από αυτούς αποχώρησαν από την ΠΑΣΥΔΥ .
Η συγκέντρωση που κάλεσαν έξω από τη Βουλή και η πορεία στο Υπουργείο Οικονομικών στις 17 Μάρτη ήταν πολύ πιο μαζική και δυναμική από την προηγούμενη. Τα συνθήματα τους ήταν πολύ πιο συγκροτημένα και έκφραζαν την αποφασιστικότητα τους, «Αυτή η απεργία είναι μόνο η αρχή – θα μείνουμε στους δρόμους για όσο χρειαστεί», «πολιτικοί εσείς μιλάτε για κέρδη και ζημιές εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές» και άλλα που έδειχναν ότι η αγωνιστική τους διάθεση ανέβαινε και ωρίμαζε μέσα από τον αγώνα.
Άρχιζαν να καταλαβαίνουν ότι η κυβέρνηση δεν έχει καμιά διάθεση να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματα τους και ότι δεν μπαίνει θέμα να πειστεί ότι έχουν δίκαιο. Εκείνο που θα χρειαστεί για να κερδίσουν είναι να πιεστεί η κυβέρνηση. Για να γίνει αυτό θα πρέπει οι απεργοί να κερδίσουν τη μάχη της πληροφόρησης. Ο περισσότερος κόσμος ξέρει ότι οι νοσηλευτές έχουν δίκαιο. Οι περισσότεροι είτε έχουν περάσει από τα δημόσια νοσηλευτήρια ή συνόδευσαν κάποιο δικό τους και ξέρουν την τεράστια προσφορά των νοσηλευτών. Αυτό όμως θα πρέπει να εκφραστεί δημόσια. Να φανεί ότι ο κόσμος στηρίζει τους απεργούς. Μόνο έτσι μπορούν να αντιμετωπίσουν τις συκοφαντίες και τα ψέματα που προβάλλει η κυβέρνηση και τα κανάλια που παίζουν το παιχνίδι της. Μπορούν να ζητήσουν από τον κόσμο να στηρίξει το απεργιακό τους ταμείο, μπορούν να οργανώσουν εκδηλώσεις αλληλεγγύης, συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, και γενικά να κάνουν τον αγώνα τους κομμάτι της κοινωνίας. Αυτό θα αναγκάσει και τις άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις αλλά και κόμματα και άλλες οργανώσεις να τοποθετηθούν ξεκάθαρα υπέρ των απεργών και θα σπρώξει και άλλους νοσηλευτές να φύγουν από την ΠΑΣΥΔΥ. Οι γιατροί, ιδιωτικοί και δημόσιοι έκφρασαν την αλληλεγγύη τους προς τους νοσηλευτές από τις πρώτες μέρες της απεργίας. Θα πρέπει και άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις να σταθούν στο πλευρό τους.Μόνο έτσι θα πιεστεί και η κυβέρνηση να υποχωρήσει. Προς αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να κινηθούν οι νοσηλευτές.
Η Εργατική Δημοκρατία βρέθηκε από την πρώτη στιγμή κοντά στους νοσηλευτές. Μιλήσαμε μαζί τους και μεταφέρουμε κάποιες από τις δηλώσεις τους.
Σταύρος Βρυωνίδης καθηγητής στο ΤΕΠΑΚ: «Δεν τους αναγνωρίζουν το πτυχίο που οι ίδιοι τους ζητούν και είναι αναγκαίο για αναβαθμισμένο και κατάλληλα εκπαιδευμένο νοσηλευτικό προσωπικό. Τι να πω εγώ σε αυτά τα παιδιά που διδάσκω, τι να πω στους φοιτητές μου πως μάταια ασχολούνται;»
Γιώργος: «Δεν είναι για τα λεφτά δεν ζητάμε σήμερα να ξεκινάμε με την Α8 όπως πρέπει αλλά να μας αναγνωρίσουν σαν μεταπτυχιακούς απόφοιτους. Μιλούν για αναδόμηση των νοσοκομείων. Κοροϊδία είναι. Εδώ δεν έχουμε βαμβάκι, ζητάνε οι ασθενείς ένα σεντόνι ή ένα μαξιλάρι και δεν έχουμε να τους δώσουμε, δεν έχουμε και πολλά άλλα αναλώσιμα ούτε και το πιο μικρό όπως φακελάκια για να βάζουμε τα χάπια της ημέρας στους ασθενείς μας και αναγκαζόμαστε να κόβουμε τα πλαστικά για να τους βάλουμε τα χάπια Ντροπή όπως ντροπή είναι να παίρνουμε 805 ευρώ το μήνα χωρίς κανένα άλλο ωφέλημα».
«Για ποια αναδόμηση μιλούν όταν σήμερα σε κάθε νοσηλευτή αναλογούν 8 ασθενείς ενώ σύμφωνα με τις οδηγίες του παγκόσμιου οργανισμού υγείας θα έπρεπε να αναλογούν μόνο 4. Σήμερα σε μια πτέρυγα με 30 ασθενείς μπορεί να έχει μόνο 3 νοσηλευτές που εργάζονται κάθε μέρα πολλές φορές χωρίς off αλλά και με συνεχόμενες εφημερίες».
Θεόδωρος: « Ο υπουργός λέει πως η αναγνώριση δεν είναι στο τραπέζι αφού έχει τις πλάτες της ΠΑΣΥΔΥ με την συμφωνία που έκλεισε. Εφαρμόζουν τις ευρωπαϊκές οδηγίες όταν πρόκειται για φόρους όταν μιλούν για κανονισμούς λειτουργίας των νοσοκομείων αυτά είναι ψιλά γράμματα. Τα 10 ευρώ τα έβαλαν για να διώξουν κόσμο από τα δημόσια νοσοκομεία Όμως ο κόσμος που να πάει; Οι ιδιωτικές κλινικές θέλουν 60 ευρώ το λιγότερο να σου αλλάξουν μια γάζα. Παλιά είχαμε το 50 % των ασθενών σήμερα με την κρίση έχουμε πάνω από το 80% των ασθενών στα δημόσια νοσηλευτήρια..»
Βαλεντίνος: «Εργάζομαι από το 2008 και σήμερα παίρνω 1200 ευρώ. Η γυναίκα μου είναι άνεργη εδώ και καιρό ,έχουμε δυο παιδιά και ένα χρέος για το σπίτι πώς να ζήσουμε; Πώς μπορούμε με αυτά τα λεφτά να ζήσουμε και να πληρώνουμε και χρέος; Κανένα μέλλον δεν έχουμε καμία αναγνώριση. Φτάσαμε να ζητούμε λεφτά από τους γονιούς μας Εμείς η γενιά μας έμαθε να ζει διαφορετικά. Τώρα θα ζούμε χειρότερα από του πατεράδες μας. Ντρεπόμαστε για την κατάντια μας να τους ζητούμε λεφτά Θέλουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια.
Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης οι νοσηλευτές έκαναν ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία τους αλλά και πολύς κόσμος τα χρησιμοποίησε για να εκφράσει την αλληλεγγύη του. Εδώ δημοσιεύουμε μια ανάρτηση από ένα νοσηλευτή που απευθύνει ανοικτή πρό(σ)κληση προς τον Αβέρωφ να πάνε μαζί μια βόλτα στους θαλάμους του νοσοκομείου. Είναι πραγματικά συγκλονιστική όπως και οι περισσότερες αναρτήσεις που έκαναν.
Κύριε Αβέρωφ…..
ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ*
Ελάτε να πάμε μία βόλτα μαζί και ας προσποιηθούμε ότι είμαστε δυο νοσηλευτές.
Ότι δεν είστε καλύτερος και ανώτερος από μένα η εγώ από σας…Θα ήθελα να σας ρωτήσω πως νιώθετε όταν βλέπεται όλους αυτούς τους ανθρώπους που πονάνε και περιμένουν όχι μόνο μια θεραπεία, αλλά και μια αληθινή και ανθρώπινη κουβέντα αυτή τη δύσκολη ώρα που περνούν.
Πως θα νιώθατε όταν μετά από 12 ώρες αϋπνίας και εξάντλησης να προσπαθείτε να επαναφέρετε στη ζωή τον παππού την γιαγιά τον πατέρα τη μητέρα ή το παιδί που μόλις σταμάτησε η καρδιά του να κτυπά.
Και το χειρότερο. Μετά από όλες αυτές τις προσπάθειες να μην επανέλθει και να πρέπει εσείς να το πείτε σ` αυτούς τους ανθρώπους που σας εμπιστεύτηκαν τη ζωή τους.
Πως θα νιώθετε όταν μια μάνα δεν είχε την ευκαιρία να πει αντίο στο παιδί της..
Πως νιώθετε όταν το βράδυ πάτε για ύπνο κουρασμένος και εξαντλημένος από την δύσκολη μέρα που είχατε. Θα σας πω εγώ πως νιώθω το παιδί μου σήμερα ήταν με 40 πυρετό και δεν μπορούσε να φάει όλη μέρα και ξέρετε εγώ αφιέρωσα το βράδυ μου στο παιδί του συνανθρώπου μου που είχε 40 πυρετό, ήμουν εκεί δίπλα στον κύριο Α, να τον βοηθήσω που πονούσε αφόρητα λόγω ενός όγκου που ανακαλύφθηκε πρόσφατα και δεν μπορούσε να πάρει ανάσα για να μην υποφέρουν όχι μόνο αυτοί, αλλά για να μπορούν και οι ανθρώποι που ανησυχούσαν γι' αυτούς να κοιμηθούν ήσυχα!
Πως μπορείτε να κοιμάστε όταν άλλοι άνθρωποι υποφέρουν.
Πως μπορείτε να περπατάτε με το κεφάλι ψηλά με όλα αυτά που λέτε και κάνετε.
Σας προκαλώ όμως να έρθετε δίπλα μου και να με κοιτάξετε στα μάτια την ώρα που παλεύω να σώσω ένα δικό σας άνθρωπο και να μου πείτε όλα αυτά που ξεστομίζετε τόσες μέρες, σας προκαλώ.
Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ τελικά δεν κοιμήθηκα. Συνέχισα για μια ώρα δρόμο για να πάω στο μάθημα του μεταπτυχιακού μου για ακόμη 8 ώρες. Εξειδίκευση σου λένε στην Επείγουσα και Εντατική Νοσηλεία ή στην Ογκολογία για καλύτερη και ποιοτικότερη νοσηλεία. Σαχλαμάρες, τι χρειάζονται οι γνώσεις και τα πτυχία ή τα μεταπτυχιακά για να χορηγήσεις ένα φάρμακο να επαναφέρεις έναν άνθρωπο στη Ζωή….
Μπορεί να μην έχω κοιμηθεί εδώ και 24 ώρες μπορεί να μην ήμουν δίπλα στο παιδί μου που με χρειαζόταν, αλλά ναι είμαι περήφανος γιατί ήμουν κοντά σε 100 ανθρώπους που με είχαν και αυτοί ανάγκη. Τώρα τελειώνοντας σας λέω καληνύχτα. Επιτέλους θα κοιμηθώ λίγες ώρες γιατί αύριο είμαι πρωινή βάρδια!
Υ.Γ.:Όταν εσείς θα είστε στο πασχαλινό τραπέζι με την οικογένειά σας εγώ θα είμαι δίπλα σε εκείνους που δεν θα είστε εσείς !
*MSc ©, BSc, RN