Την μετατροπή της Εθνικής Φρουράς σε ημιεπαγγελματικό στρατό αποφάσισε η κυβέρνηση Αναστασιάδη. Σύμφωνα με το σχέδιο που ενέκρινε το υπουργικό συμβούλιο μέσα στην επόμενη 5ετία η ΕΦ θα αναδιοργανωθεί, τα εξοπλιστικά προγράμματα θα συνεχιστούν και θα επεκταθούν και θα προσληφθούν 3 χιλιάδες επαγγελματίες οπλίτες.
Μέρος της “αναδιοργάνωσης” και του “εκσυγχρονισμού” θα είναι και η μείωση της θητείας από 24 σε 14 μήνες.
Η μείωση της θητείας είναι το λουλούδι πάνω σε ένα σωρό κοπριάς. Μια θετική μεταρρύθμιση, ένα βήμα μπροστά που θα προσφέρει λίγη ανακούφιση σε χιλιάδες νεολαίους και στις οικογένειες τους. Είναι μια πολύ καλή εξέλιξη και πρέπει να εφαρμοστεί άμεσα και ανεξάρτητα από τα υπόλοιπα σημεία που περιέχονται στην απόφαση.
Ωστόσο είναι ένα βήμα που η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη να πάρει καθώς ένας αριθμός γύρω στο 20% απαλλάσσονται κάθε χρόνο για ιατρικούς λόγους ενώ η φυγοστρατία έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας σε βαθμό που να επηρεάζει τον συνολικό αριθμό των κληρωτών που εμφανίζονται κάθε χρόνο για να κάμουν την θητεία τους. Σύμφωνα με τον υπουργό άμυνας η πρόσληψη 3 χιλιάδων έμμισθων συμβασιούχων οπλιτών θα βοηθήσει να ξεπεραστούν αυτά τα προβλήματα.
Εκατό εκατομμύρια ευρώ έχουν εγκριθεί για ένα νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα τον Δεκέμβρη του 2015, ξοδεύονται για την εθνική φρουρά γύρω στα 320 εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο και τώρα για τους συμβασιούχους οπλίτες θα ξοδεύονται γύρω στα 35 εκατομμύρια ευρώ.
Οι αριθμοί των εκατομμυρίων μόνο θυμό προκαλούν.
Την ίδια ώρα η κυβέρνηση, το κυβερνητικό κόμμα του δησυ και οι οργανώσεις των εργοδοτών στοχοποιούν τους οδηγούς των λεωφορείων, σαν βολεμένους κυβερνητικούς με σίγουρη εργοδότηση, που απαιτούν από την εταιρεία τους να εφαρμόσει την συμφωνία που υπόγραψε πριν από 3 χρόνια με ένα κόστος γύρω στις 40 χιλιάδες ευρώ το χρόνο.
Τις ίδιες κατηγορίες εξαπολύουν ενάντια στους εργαζόμενους στα νοσοκομεία, γιατρούς και νοσηλευτές που κινητοποιούνται ενάντια στις περικοπές που έχει επιβάλει η κυβέρνηση με αφορμή το μνημόνιο.
Ρώτησαν τον υπουργό οικονομικών που βρήκε μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για να δίνει κάθε χρόνο για επαγγελματίες οπλίτες.
Και τους είπε ότι “ ... αυτή είναι η δουλειά μιας κυβέρνησης που λειτουργεί σωστά, να ιεραρχεί ανάγκες ... “ και να δίνει προτεραιότητα σε κάποιες από αυτές.
Έτσι λοιπόν η κυβέρνηση του κεφαλαίου έχει “μελετήσει” όλες τις ανάγκες μας και έδωσε προτεραιότητα στις “σημαντικές”, δηλαδή όπλα και στρατιώτες και όχι στους γιατρούς και τα φάρμακα.
Γι' αυτό η δημόσια υγεία είναι στα όρια της κατάρρευσης. Γι' αυτό οι καρκινοπαθείς από την επαρχία πεθαίνουν μέσα στα λεωφορεία που τους φέρνουν στην Λευκωσία για θεραπεία. Γι' αυτό βγαίνουν από τους καταλόγους των κρατικών φαρμακείων όσα φάρμακα θεωρούνται ακριβά και μπαίνουν στην θέση τους φτηνές αντιγραφές που δεν βοηθούν αυτούς που τα παίρνουν. Γι' αυτό οι φαρμακευτικές υπηρεσίες δεν εγκρίνουν ειδικές ατομικές περιπτώσεις φτάνοντας να έχουν υπόλοιπα στα ταμεία από τους εγκεκριμένους προϋπολογισμούς και την ίδια ώρα να στερούνται τα φάρμακα άνθρωποι με σπάνιες αρρώστιες και να χάνουν την ζωή τους ή να παθαίνουν ανεπανόρθωτη ζημιά που τους καταστρέφει κάθε ποιότητα ζωής που μπορεί να έχουν ακόμα.
Όσο και να δικαιολογηθεί η “αναδιοργάνωση” και ο “εκσυγχρονισμός” της Ε.Φ. Δεν μπορεί παρά να είναι μια εχθρική πράξη απέναντι τους τουρκοκύπριους. Ο Αναστασιάδης και οι υπουργοί του δηλώνουν ότι μέχρι το τέλος του χρόνου μπορεί να συμφωνηθεί μια διευθέτηση του κυπριακού και την ίδια στιγμή εφαρμόζουν μια πολιτική που θα κάμει, λένε, την εθνοφρουρά πιο αποτελεσματική. Οι τ/κ έχουν πολύ πικρή πείρα με την εθνοφρουρά και δεν θα δουν σαν φιλική ενέργεια κάθε προσπάθεια για να γίνει αυτή πιο σύγχρονη και αποτελεσματική. Τα τελευταία είκοσι χρόνια θα έπρεπε να δείξουν στην κυβέρνηση ότι το μόνο που θα καταφέρει είναι να μπει σε ένα νέο κύκλο εξοπλιστικού ανταγωνισμού με την Τουρκία και να καταστρέψει και κάθε εμπιστοσύνη που ίσως να έχει αρχίσει να δημιουργείται ανάμεσα σε ε/κ και τ/κ.
Δεν είναι περίεργο ότι η κυβέρνηση του ΔΗΣΥ και η δεξιά μπορεί να συνομιλεί για ειρήνη στο νησί και την ίδια ώρα να ακονίζει τα μαχαίρια για το επόμενο αιματοκύλισμα. Αυτός είναι τρόπος που ξέρει, να εμφανίζεται σαν δήθεν διαλλακτική και έτοιμη για ειρήνη αλλά να είναι πάντα έτοιμη να φορέσει τις φουστανέλες.
Δυστυχώς ακόμα και τα τελευταία εκατό εκατομμύρια για νέα εξοπλιστικά προγράμματα έχουν εγκριθεί ομόφωνα στην βουλή μαζί και η αριστερά. Όμως χρειαζόμαστε μια αριστερά που να θυμάται ότι πρέπει να παλεύουμε για ένα αποστρατικοποιημένο νησί χωρίς στρατούς και βάσεις. Ας αρχίσουμε από εδώ, δεν χρειαζόμαστε την εθνοφρουρά. Υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι η Εθνοφρουρά, με επαγγελματίες ή κληρωτούς είναι μια αποτρεπτική δύναμη απέναντι σε ένα από τους πιο ισχυρούς στρατούς στο κόσμο. Μια πολιτική προσανατολισμένη στην ειρήνη, τη συμφιλίωση, τον σεβασμό και την αποδοχή της διαφορετικότητας και της συνεργασίας θα ήταν η πιο αποτρεπτική δύναμη για νέους πολέμους και συγκρούσεις. Ας κάνουμε ένα βήμα μπροστά με μονομερή αφοπλισμό και διάλυση της εθνοφρουράς, όσα περισσότερα όπλα μαζεύουμε τώρα τόσο περισσότερο απομακρύνεται η ειρήνη και η ασφάλεια για τους απλούς ανθρώπους που ζούμε εδώ.
Σταύρος Σιδεράς
Κυβέρνηση και Συναγερμός ισχυρίζονται ότι με την απόφαση για μείωση της θητείας και αναβάθμιση της επιχειρησιακής ικανότητας της εθνοφρουράς οι τουρκοκύπριοι δεν θα πρέπει να ενοχληθούν αφού αναφέρεται ότι όλα αυτά θα επανασχεδιαστούν αν υπάρξει συμφωνία για επίλυση του κυπριακού μέσα στο 2016. Τι θα έκαναν όμως αν ο Ακκιντζί αποφάσιζε με τον Ερτογάν τα εξής: Θα καταργήσουμε τη θητεία των τ/κ νέων για να μπορούν να σπουδάζουν και να μορφώνονται ανενόχλητοι για να κτίσουμε ένα ειρηνικό μέλλον με τους ελληνοκύπριους συμπατριώτες μας, αλλά μέχρι τότε θα αναβαθμίσουμε την επιχειρησιακή ικανότητα των στρατευμάτων στην βόρεια Κύπρο με την πρόσληψη επαγγελματιών στρατιωτών, με αντικατάσταση όλων των παλαιών τεθωρακισμένων με νέα πιο σύγχρονα και την εγκατάσταση νέων σύγχρονων ελικοπτέρων στα αεροδρόμια του Τρικώμου και Ερτζιάν.
Δεν θα ξεσκίζονταν Κυβέρνηση και Συναγερμός αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης για τις προκλήσεις της άλλης πλευράς; Πως θα νοιώθαμε εμείς σαν ελληνοκύπριοι; Δεν θα ανησυχούσαμε; Δεν θα το θεωρούσαμε πρόκληση; Όταν τα κάνουν οι δικοί μας δεν είναι πρόκληση για την άλλη πλευρά;