Μια εκπληκτική ομοφωνία φαίνεται να επικρατεί μέσα στην ελληνοκυπριακή πολιτική ηγεσία σχετικά με την αντιμετώπιση της αποστολής του Μπαρπαρός για έρευνες στην Κυπριακή ΑΟΖ από την Τούρκικη κυβέρνηση. Ολοι ξεσπάθωσαν και υπερθεμάτιζαν σε καταγγελίες για την παραβίαση των «κυριαρχικών δικαιωμάτων» της Κυπριακής Δημοκρατίας και ζητούσαν αντίποινα.
Ο Αναστασιάδης αποφάσισε την αναστολή της συμμετοχής του στις συνομιλίες για το κυπριακό κάτω από τα χειροκροτήματα όλων ενώ το Εθνικό Συμβούλιο που συνήλθε αμέσως μετά αποφάσισε ομόφωνα και άλλα μέτρα κατά της Τουρκίας. Μέτρα που στοχεύουν κύρια στην διακοπή της ενταξιακής πορείας της στην ΕΕ. Σε αυτή την ομοφωνία συμμετέχουν ακόμη και κόμματα που ήταν οι στυλοβάτες της πολιτικής των συνομιλιών και των μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο πλευρών όπως το ΑΚΕΛ.
Ακόμη και κάποιοι που αντέδρασαν, και αυτοί πολύ χαμηλόφωνα, αντέδρασαν στη βάση μιας ρεαλιστικής εκτίμησης ότι είμαστε ο αδύνατος κρίκος και δεν μπορούμε να παίζουμε σε τέτοιας κλίμακας παιχνίδια γι αυτό και δεν θα έπρεπε να φύγουμε από τις συνομιλίες αλλά να βρούμε άλλους τρόπους να υπερασπιστούμε τα «κυριαρχικά μας δικαιώματα».
Και πάλι ο μύθος του αθώου θύματος
Για άλλη μια φορά βλέπουμε να παίζεται το ίδιο σενάριο όπως κάθε φορά που υπάρχει ένταση και σύγκρουση ή ακόμη και πόλεμος ανάμεσα στις δυο πλευρές. Για όλα φταίει η Τουρκία που προκαλεί και επιτίθεται και εμείς οι ελληνοκύπριοι και Έλληνες είμαστε τα αθώα θύματα που υπερασπιζόμαστε τα δίκαια της πατρίδας μας. Το ίδιο σενάριο παίχτηκε το ’63 –’64, το ’67, το ’74, αλλά και αργότερα στα Ιμια και πάει λέγοντας. Το ’63 η καταπίεση και οι σφαγές των τουρκοκυπρίων εξαφανίστηκαν και έμεινε η «τουρκοανταρσία», η ισοπέδωση των χωριών Κοφίνου και Αγιος Θεόδωρος το ’67 εξαφανίζεται και μένει η απειλή της Τουρκίας για εισβολή, ενώ το ’74 εξαφανίζεται το πραξικόπημα της ΕΟΚΑ Β΄ και της ελληνικής Χούντας και μένει η βάρβαρη τουρκική εισβολή. Ακόμη και μέχρι σήμερα οι σφαγές ολόκληρων τουρκοκυπριακών χωριών από τα παλικάρια της ΕΟΚΑ Β για πολλούς παραμένουν εξαφανισμένες και μένουν μόνο οι τουρκικές θηριωδίες και βαρβαρότητες.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η Τουρκία και οι τουρκοκύπριοι εθνικιστές βαρύνονται με άγρια εγκλήματα σε βάρος ελληνοκυπρίων αμάχων το ’74 και άλλες φορές αλλά δεν υπάρχει και καμιά αμφιβολία ότι και οι ελληνοκύπριοι εθνικιστές βαρύνονται με άγρια εγκλήματα σε βάρος τουρκοκυπρίων αμάχων όλα τα χρόνια πρίν το ’74 αλλά και κατά την περίοδο του ’74. Οσο άδικη και υποκριτική είναι η στάση της τουρκοκυπριακής και τουρκικής άρχουσας τάξης άλλο τόσο άδικη και υποκριτική είναι η στάση της ελλνοκυπριακής και ελληνικής άρχουσας τάξης σε όλα αυτά τα ιστορικά γεγονότα. Δεν υπάρχει κανείς από αυτούς που να είναι καλύτερος από τον άλλο, είναι όλοι τους χειρότεροι.
Έτσι και τώρα. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η αποστολή του Μπαρμπαρός είναι μια προκλητική ενέργεια από την πλευρά της Τουρκικής Κυβέρνησης όπως και η διεκδίκηση ΑΟΖ στις περιοχές που ερευνά. Άλλο τόσο προκλητική όμως προς τους τουρκοκύπριους και όχι μόνο ήταν και είναι η στάση της κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ελληνικής Κυβέρνησης σε σχέση με την οριοθέτηση της ΑΟΖ αλλά και τις διαδικασίες εκμετάλλευσης της.
Οριοθέτηση υπό την προστασία των ιμπεριαλιστών
Η ανακήρυξη της κυπριακής ΑΟΖ έγινε στη πραγματικότητα αυθαίρετα και μονομερώς ερμηνεύοντας κατά το δοκούν το δίκαιο της θαλάσσης χωρίς να υπάρχει καμιά συμφωνία με τα άλλα κράτη που συνορεύουν δια θαλάσσης με την Κύπρο. Από αυτά τα κράτη, Ελλάδα, Τουρκία, Συρία, Ισραήλ, Παλαιστίνη Αίγυπτος, Λιβύη Τυνησία, μόνο με το Ισραήλ έκανε συμφωνία ενώ εκκρεμούν οι συμφωνίες με Λίβανο και Αίγυπτο αφού η συμφωνία που έκανε με την Αίγυπτο ανατράπηκε μετά την ανατροπή του Μουμπάρακ. Σήμερα προσπαθεί να την ξαναστήσει με τον Αλ Σισι.
Για την αριστερά βέβαια δεν είναι οι κανόνες του διεθνούς δικαίου το πιο σημαντικό, που επιβάλλονται ετσι και αλλιώς από τους ισχυρούς στους διάφορους οργανισμούς, αλλά ακόμη και με αυτό το κριτήριο η Κυπριακή Δημοκρατία δεν μπορεί να το παίζει το αθώο θύμα.
Αυτή η οριοθέτηση που έκανε, δεν θα είχε κανένα αποτέλεσμα αν δεν είχε την υποστήριξη των ΗΠΑ της Ε.Ε. και του Ισραήλ κάτι βέβαια που έγινε με το αζημίωτο αφού από την αρχή η Κυπριακή Δημοκρατία άρχισε να μοιράζει οικόπεδα στην ΑΟΖ σε πολυεθνικές εταιρίες κυρίως Αμερικανικών και Ισραηλινών συμφερόντων. Με αυτή την αλχημεία η Κυπριακή Δημοκρατία εξασφάλισε «αναγνώριση» στην ΑΟΖ της, αδιαφορώντας τελείως ότι με αυτό τον τρόπο παραβίαζε με τον πιο εξόφθαλμο τρόπο τα δικαιώματα πρώτα και κύρια των Παλαιστινίων που διεκδικούν ΑΟΖ για την Γάζα, αλλά και άλλων χωρών. Ούτε με την Ελλάδα δεν τόλμησε να οριοθετήσει ΑΟΖ γιατί υπάρχει το αγκάθι με το Καστελόριζο για το οποίο η Ελλάδα διεκδικεί ΑΟΖ κάτι που θα άφηνε την Τουρκία χωρίς καθόλου ΑΟΖ κάτι που θα ήταν αιτία πολέμου.
Με αυτή τη κίνηση η Κυπριακή Δημοκρατία αλλά και η Ελλάδα έχουν εντάξει τους εαυτούς τους μέσα στους ευρύτερους σχεδιασμούς των ΗΠΑ για τη Νέα Μέση Ανατολή και ελπίζουν να ωφεληθούν από αυτή τη συμμαχία στην οποία συμμετέχουν ολόψυχα. Στήριξαν όλους τους προηγούμενους πολέμους σε Ιράκ και Αφγανιστάν και τώρα στηρίζουν τον πόλεμο και τις επιθέσεις των βομβαρδιστικών στη Συρία και το Ιράκ με το πρόσχημα του πολέμου κατά του Ισλαμικού Κράτους. Αυτοί που σκοτώνονται όμως καθημερινά δεν είναι μόνο τζιχαντιστές αλλά και άμαχοι, Κούρδοι, Σύριοι, Ιρακινοί. Αυτό όμως είναι αδιάφορο για τις κυβερνήσεις των «συμμάχων». Αυτό που μετρά είναι τα πετρέλαια και ο έλεγχος τους.
Οι Αναστασιάδης, Σαμαράς και Βενιζέλος είναι χωμένοι ως τα μπούνια σε αυτούς τους βρώμικους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών όχι απλά σαν πιόνια που εξυπηρετούν τα αφεντικά τους αλλά σαν κομμάτι αυτής της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας που ελέγχει τις τύχες των λαών της περιοχής. Ελπίζουν έτσι να εξασφαλίσουν την υποστήριξη των «συμμάχων» τους, Ευρωπαίων, Αμερικανών και Ισραηλινών στις επιδιώξεις τους και κυρίως σε βάρος του μεγάλου ανταγωνιστή τους της Τούρκικης άρχουσας τάξης.
Δεν είναι τυχαίο που οι σχεδιασμοί και οι συνεργασίες τους γίνονται βασικά με τα πιο εχθρικά καθεστώτα προς την Τουρκία, με το σιωνιστικό καθεστώς του Ισραήλ και το στρατοκρατικό καθεστώς του Αλ Σίσι που δολοφονεί και φυλακίζει καθημερινά εκατοντάδες πολιτικούς του αντιπάλους. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται οι συναντήσεις των υπουργών εξωτερικών της Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου που έγιναν πρόσφατα στη Λευκωσία ενώ σύντομα θα γίνει στο Κάιρο και η συνάντηση των Αναστασιάδη και Σαμαρά με τον Αλ Σίσι για να οριστικοποιήσουν τις ενεργειακές συμφωνίες τους. Κάτι που θα σημαίνει και την οριστικοποίηση της συμφωνίας για την ΑΟΖ και με την Αίγυπτο. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και τα πήγαινε έλα του Αναστασιάδη και των Υπουργών στο Τελ Αβιβ για να δέσουν τις αντίστοιχες συμφωνίες με τον Νετανιάχου, όπως και οι συχνές επισκέψεις ισραηλινών αξιωματούχων στη Λευκωσία.
Αυτοί οι σχεδιασμοί μεταφράζονται και σε στρατιωτικό επίπεδο με τα κοινά γυμνάσια Κύπρου - Ισραήλ σε σημείο μάλιστα που εφάπτεται της περιοχής που έχει δεσμεύσει η Τουρκία για τις έρευνες. Τη περασμένη Άνοιξη μάλιστα είχαμε και εμπλοκή ισραηλινών πολεμικών αεροπλάνων με τούρκικα στον εναέριο χώρο της Κύπρου. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσoνται και τα γυμνάσια που ξεκίνησε με άδεια του Αναστασιάδη το Ρώσικο Ναυτικό στην ίδια περιοχή και ακριβώς την ημέρα που ξεκινούσε το Μπαρμπαρός. Ακόμη ο Βενιζέλος όταν ρωτήθηκε για ελληνική εμπλοκή στη περιοχή δήλωνε με νόημα πως υπάρχει ελληνική παρουσία στη περιοχή με υποβρύχιο και άλλα πολεμικά αφού έτσι και αλλιώς η Ελλάδα συμμετέχει μέσω του ΝΑΤΟ στην επιτήρηση της ζώνης ασφάλειας γύρο από το Λιβάνο.
Αναστασιάδης και Σαμαράς – Βενιζέλος παίζουν παιχνίδια με τη φωτιά. Μπορεί να μην θέλει κανείς από αυτούς να ξεκινήσει ένα πόλεμο με την Τουρκία αλλά όταν παίζεις τέτοια παιχνίδια σε μια περιοχή όπως η Μέση Ανατολή που φλέγεται από τον πόλεμο και που το μόνο σταθερό της χαρακτηριστικό τα τελευταία χρόνια είναι η αστάθεια τότε δεν είναι καθόλου δύσκολο να καείς. Και βέβαια δεν θα καεί ούτε ο Αναστασιάδης, ούτε ο Σαμαράς ούτε ο Βενιζέλος αλλά οι εργαζόμενοι σε Ελλάδα, Κύπρο, Τουρκία.
Υποτίμηση των τουρκοκυπρίων
Ο Αναστασιάδης όπως και οι προκάτοχοι του , Χριστόφιας και Παπαδόπουλος δήλωναν συνέχεια ότι οι υδρογονάνθρακες της κυπριακής ΑΟΖ θα είναι προς όφελος και των δύο κοινοτήτων του νησιού. Συμπλήρωναν πάντα όμως με νόημα ότι αυτό θα γίνει μετά τη λύση του κυπριακού. Αυτή η πρόταση από μόνη της αποτελεί ένα εκβιασμό που λέει πολύ απλά στους τουρκοκύπριους, υποχωρήστε αν θέλετε να πάρετε κάτι από τα κέρδη των υδρογονανθράκων. Και όχι μόνο αυτό αλλά τόσο η κυβέρνηση όσο και η υπόλοιπη πολιτική ηγεσία με κάθε ευκαιρία να δηλώνουν πόσο έχει αναβαθμιστεί ο ρόλος και η θέση της Κυπριακής Δημοκρατίας εξαιτίας των υδρογονανθράκων. Στη πραγματικότητα χρησιμοποιούν τους υδρογονάνθρακες σαν όπλο ενάντια στην άλλη πλευρά και μάλιστα δεν φοβούνται να το δηλώνουν.
Νομίζουν ότι οι τουρκοκύπριοι δεν τους ακούν. Στη πραγματικότητα είναι αυτοί που δεν ακούνε τους τουρκοκύπριους. Όπως είπε και ο Tahir Gogcebel πρόεδρος της KTOEOS (συντεχνία των τ/κ καθηγητών) στην εκδήλωση που οργάνωσε η δρασυ – eylem: «οι ελληνοκύπριοι δεν ακούνε τη φωνή των τουρκοκυπρίων και προτιμούν να τα περνούν όλα μέσα από το ελληνοκυπριακό πρίσμα. Αν θέλουμε λύση και ειρηνική συνύπαρξη πρέπει να ακούμε τη φωνή της άλλης πλευράς και να αγωνιζόμαστε μαζί για τα δικά μας συμφέροντα και όχι για τα συμφέροντα των ελίτ στη κάθε πλευρά ή τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών ή του ΝΑΤΟ».
Αν οι διακυρήξεις της ελληνοκυπριακής πολιτικής ηγεσίας ήταν ειλικρινείς ότι θέλουν να μοιραστούν τα οφέλη από τους υδρογονάνθρακες με τους τουρκοκύπριους θα μπορούσαν να είχαν ζητήσει από τους τουρκοκύπριους να στείλουν εμπειρογνώμονες να συμμετέχουν στις επιτροπές που καταρτίζουν τα προγράμματα διαχείρισης αυτών των ενεργειακών πόρων. Θα έπρεπε ακόμη να είχαν αποφασίσει την κρατικοποίηση αυτών των πόρων και την εκμετάλλευση τους προς όφελος του κόσμου, ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων. Όχι μόνο δεν έκαναν κατι τέτοιο αλλά αντίθετα προχώρησαν σε αποφάσεις που θα ορίσουν το μέλλον αυτών των πόρων προς όφελος των διάφορων πολυεθνικών και των ντόπιων συνεργατών τους και όχι των απλών ανθρώπων.
Οι υδρογονάνθρακες τελικά όχι μόνο δεν έγιναν γέφυρα φιλίας και συνεργασίας για ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριος όπως διακύρησσε η πολιτική ηγεσία μας αλλά αντίθετα έχουν οξύνει το κλίμα ανταγωνισμού και αντιπαράθεσης.
Ταυτόχρονα αποτελούν μέρος των μνημονιακών πολιτικών αφού η εκμετάλλευση τους περνά μέσα από τη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων για να καταλήξουν στα χέρια των πολυεθνικών και των αρπαχτικών της αγοράς. Ακόμη και τα πιθανά κέρδη που θα υπάρξουν για το κράτος αν υπάρξουν, θα ελέγχονται από την τρόικα και ένα σημαντικό μέρος θα πηγαίνει στους δανειστές της κυβέρνησης.
Καμιά εθνική ενότητα για την υπεράσπιση της ΑΟΖ
Η ομοφωνία και η εθνική ενότητα για την υπεράσπιση των «κυριαρχικών δικαιωμάτων» στην ΑΟΖ που ανακύρηξε η Κυπριακή Δημοκρατία τους μόνους που ωφελεί είναι τον Αναστασιάδη και την τάξη που αντιπροσωπεύει, τους κεφαλαιοκράτες τους τραπεζίτες και τους κερδοσκόπους της αγοράς. Στηρίζει και ενισχύει τις προσπάθειες του ελληνοκυπριακού καπιταλισμού να αναβαθμίσει το ρόλο του στη περιοχή παίζοντας με τη φωτιά του πολέμου.
Τα ομόφωνα μέτρα της πολιτικής ηγεσίας και η διακοπή των συνομιλιών το μόνο που πέτυχαν είναι να ενισχύσουν το κλίμα δυσπιστίας και καχυποψίας που υπάρχει ανάμεσα στους απλούς ανθρώπους των δύο πλευρών. Οι μόνοι που ωφελούνται από αυτό είναι οι εθνικιστές και των δύο πλευρών και πάνω από όλα ο Ερογλου που ενισχύει τη θέση του στις επερχόμενες εκλογές στο βορρά σε βάρος κυρίως του Ακκιντζί και των τουρκοκυπρίων που παλεύουν για ειρήνη και επανένωση.
Η εθνική ενότητα για την υπεράσπιση των «κυριαρχικών δικαιωμάτων» της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΑΟΖ αποδυναμώνει την ταξική ενότητα που χρειάζεται για να δώσουμε αποτελεσματικά τις μάχες ενάντια στις μνημονιακές πολιτικές, ενάντια στις μειώσεις μισθών, συντάξεων, κοινωνικών παροχών, τις ιδιωτικοποιήσεις, την ανεργία και τη φτώχεια.
Η αριστερά δεν θα έπρεπε με κανένα τρόπο να συμμετέχει σε αυτό το θίασο της «εθνικής ενότητας» με τον Αναστασιάδη, τον Σαμαρά, τον Λιλλήκα τον Κουλία και τους άλλους εθνικιστές απορριπτικούς. Δεν μπορείς να δέχεσαι την ανάγκη για εθνική ενότητα για υπεράσπιση των εθνικών επιδιώξεων των ελληνοκυπρίων και την ίδια στιγμή να καλείς τους τουρκοκύπριους εργαζόμενους σε κοινό αγώνα για επανένωση, για δημοκρατία για ειρήνη και κοινωνική δικαιοσύνη.
Δεν μπορείς να ζητάς από τους εργαζόμενους να είναι έτοιμοι να κάνουν θυσίες για να μπορεί η Κυπριακή Δημοκρατία να υπερασπιστεί τα «κυριαρχικά της δικαιώματα» στην ΑΟΖ και την ίδια στιγμή να τους ζητάς να κάνουν αγώνες ενάντια στις απολύσεις, τις περικοπές, τις μειώσεις μισθών και συντάξεων. Είναι σαν να βάζεις τρικλοποδιά στον εαυτό σου.
Αντίθετα χρειαζόμαστε μια αριστερά που να λέει τα πράγματα με το όνομα τους, που να ξεσκεπάζει τα βρώμικά παιχνίδια της άρχουσας τάξης και τις συμπαιγνίες της με τους τραπεζίτες, τους καρχαρίες της αγοράς και τους ιμπεριαλιστές φίλους τους. Χρειαζόμαστε μια αριστερά που να ενώνει τους εργαζόμενους πέρα από χρώματα, εθνότητες, θρησκείες, φύλο ή σεξουαλικότητα. Χρειαζόμαστε μια αριστερά που να στηρίζει τους αγώνες της εργατικής τάξης, να τους συντονίζει και να τους οργανώνει με στόχο να ξεφορτωθούμε αυτό το βρώμικο σύστημα των πολέμων, των κρίσεων, και της φτώχειας. Σε αυτή τη αριστερά θέλουμε να εξελιχτεί η Δικοινοτική Ριζοσπαστική Αριστερή Συνεργασία. Η Εργατική Δημοκρατία στηρίζει αυτή τη προσπάθεια με όλες τις τες δυνάμεις.
Ντίνος Αγιομαμίτης