Η Επιτροπή για την Ριζοσπαστική Αριστερή Συγκρότηση (ΕΡΑΣ) δημιουργήθηκε πριν δυο περίπου χρόνια από άτομα που προέρχονταν από ένα ευρύ φάσμα του πέραν του ΑΚΕΛ αριστερού χώρου με στόχο την συγκρότηση μιας μαζικής οργάνωσης της Ριζοσπαστικής Αριστεράς στην Κύπρο.
Αρχικά είχε μια πολύ ραγδαία εξέλιξη και μέσα σε λίγο χρόνο συσπείρωσε δεκάδες ακτιβιστές της αριστεράς, κυρίως νεολαίους αλλά και παλιότερους που είδαν μια νέα ευκαιρία για τη συγκρότηση μιας άλλης αριστεράς πέραν του ΑΚΕΛ.
Από την αρχή λειτούργησε με ανοικτές διαδικασίες και έχοντας σαν βάση ένα πρόγραμμα που έμοιαζε περισσότερο με αντιγραφή από το πρόγραμμα του Συριζα στα οικονομικά θέματα και την ανάλυση για την Ε.Ε. ενώ στο Κυπριακό ήταν φανερές οι επιδράσεις από την πλατφόρμα του ναι στο δημοψήφισμα του 2004. Παρ' όλα αυτά εμείς σαν Εργατική Δημοκρατία συμμετείχαμε από την αρχή σε αυτές τις διαδικασίες γιατί πιστεύαμε πως ήταν μια σημαντική ευκαιρία για τη συγκρότηση μιας πραγματικά μαζικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Παρά τις διαφωνίες μας σε αρκετά σημεία με τις θέσεις της ΕΡΑΣ τόσο στο Κυπριακό όσο και στην οικονομία πιστεύαμε ότι υπήρχαν αρκετές συγκλίσεις που μας επέτρεπαν να δουλεύουμε μαζί και να προσπαθήσουμε να επηρεάσουμε την εξέλιξη της και να τη σπρώξουμε προς την αντικαπιταλιστική προοπτική.
Από την αρχή υπήρχαν τρείς τάσεις μέσα στην ΕΡΑΣ. Η μία ήταν η τάση που θα ήθελε την ΕΡΑΣ σαν ένα μικρό Συριζα, που ήταν και το πλειοψηφικό ρεύμα, ή άλλη που θα ήθελε να δει την ΕΡΑΣ να γίνεται η ΑΝΤΑΡΣΥΑ της Κύπρου που περίπου την αντιπροσωπεύαμε κυρίως όσοι προερχόμασταν από την Εργατική Δημοκρατία μαζί με κάποιους άλλους συντρόφους και μια τρίτη τάση που θα ήθελε την ΕΡΑΣ να είναι η αριστερή πτέρυγα του ΑΚΕΛ που την αντιπροσώπευαν κυρίως οι σύντροφοι της Σοσιαλιστικής Έκφρασης. Βέβαια αυτά ποτέ δεν δηλώθηκαν έτσι ξεκάθαρα και πολύς κόσμος δεν τα καταλάβαινε με τόση σαφήνεια αλλά αυτή ήταν η πραγματικότητα για όσους ήθελαν να βλέπουν την πολιτική πραγματικότητα που υπήρχε στην ΕΡΑΣ.
Παρ' όλα αυτά καταφέραμε να δουλεύουμε μαζί μια περίοδο παρά τις διαφορές μας και να κτίσουμε μια κάποια συναίνεση που μας επέτρεπε να έχουμε και μια σημαντική παρουσία στις κινητοποιήσεις και τις δράσεις του κινήματος. Η ΕΡΑΣ σιγά άρχισε να καταξιώνεται στη συνείδηση κάποιου κόσμου σαν η εναλλακτική αριστερή πρόταση. Η παρουσία διαφορετικών απόψεων που μπορούσαν να βρίσκουν την κοινή συνισταμένη εμπλούτιζε την προοπτική μιας ενωτικής προσπάθειας για τη συγκρότηση μιας εναλλακτικής πρότασης στα αριστερά του ΑΚΕΛ.
Ταυτόχρονα όμως αυτό λειτουργούσε και αντίστροφα. Η μεγάλη ανομοιογένεια έφερνε και αδυναμίες στη δράση. Αυτό μαζί με τη μη ξεκάθαρη οριοθέτηση απέναντι στο ΑΚΕΛ και τη χαλαρή και ασυντόνιστη οργανωτική δομή και λειτουργία της ήταν μερικά από τα προβλήματα που δεν άργησαν να προκαλέσουν κρίση. Η αδυναμία της ΕΡΑΣ να υιοθετήσει μια κοινή πολιτική πρόταση για αυτόνομη κάθοδο στις προεδρικές εκλογές του περασμένου χρόνου όπως ήταν και η αρχική σκέψη πολλών συντρόφων της ΕΡΑΣ οδήγησε σε συγκρούσεις και στη διάσπαση της αφού ουσιαστικά δεν υιοθέτησε καμιά θέση για τις προεδρικές και τα διάφορα κομμάτια της έδρασαν αυτόνομα. Σαν αποτέλεσμα η ΕΡΑΣ συρρικνώθηκε αλλά συνέχισε να λειτουργεί και να οργανώνει σημαντικές εκδηλώσεις και παρεμβάσεις με αποκορύφωμα την κοινή διακήρυξη που υπέγραψε με τις τουρκοκυπριακές συνδικαλιστικές οργανώσεις για το Κυπριακό που για πρώτη φορά συνέδεε τη δράση για επίλυση του Κυπριακού με τη κοινή δράση ενάντια στα μνημόνια και τις πολιτικές λιτότητας και στις δυο πλευρές. Παράλληλα καταφέραμε να έχουμε μια πολιτική κατανόηση που μας επέτρεπε να μην παραβιάζουμε τις κόκκινες γραμμές των διαφωνιών μας.
Φυσικά οι διαφωνίες ήταν τέτοιες που αναμφίβολα θα οδηγούσαν ξανά σε κρίση και αυτό έγινε ξεκάθαρο με τις ευρωεκλογές. Η ΕΡΑΣ δεν μπόρεσε να καταλήξει σε μια κοινή θέση για τη συγκρότηση μιας Δικοινοτικής Ριζοσπαστικής Αριστερής Συνεργασίας όπως ήταν η πρόταση πολλών από εμάς για αυτόνομη κάθοδο στις ευρωεκλογές και αυτό οδήγησε ουσιαστικά στην αδρανοποίηση της ΕΡΑΣ. Τελικά μια τάση της ΕΡΑΣ προχώρησε στη συγκρότηση αυτής της Συνεργασίας που συγκεκριμενοποιήθηκε στο ψηφοδέλτιο της δρασυ - eylem που κατέβηκε στις ευρωεκλογές.
Δυστυχώς οι σύντροφοι της ΕΡΑΣ που δεν συμμετείχαν σε αυτή τη προσπάθεια δεν στήριξαν αυτό το ψηφοδέλτιο αλλά ακόμη χειρότερα έπαιξαν το παιχνίδι του ΑΚΕΛ που πολέμησε αυτή την προσπάθεια. Όχι μόνο κάλεσαν σε ψήφο στο ΑΚΕΛ αλλά πόζαραν με κάθε ευκαιρία στις κάμερες δίπλα ή ακόμη και μπροστά από τους υποψηφίους του ΑΚΕΛ δίνοντας του την ευκαιρία να παρουσιάζεται σαν το κόμμα που εκφράζει και τη ριζοσπαστική αριστερά σε αντίθεση με κάτι «νεοφανείς σχηματισμούς» όπως χαρακτηριστικά δήλωνε ο εκπρόσωπος τύπου του ΑΚΕΛ για τη δρασυ - eylem.
Αυτή η τραγική στάση των συντρόφων κυρίως της Σοσιαλιστικής Έκφρασης που παραμένει προσκολλημένη στη τακτική του εισοδεισμού και θέλει να γίνει η αριστερή πτέρυγα του ΑΚΕΛ ή έστω και απλά μια πτέρυγα του όπως φάνηκε τελικά, έδωσαν την χαριστική βολή στην ΕΡΑΣ.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ΕΡΑΣ ήταν ένα βήμα που οδήγησε σε ένα προχώρημα με την εμφάνιση της Δικοινοτικής Ριζοσπαστικής Αριστερής Συνεργασίας, ιδιαίτερα μετά την κοινή διακήρυξη με τα τουρκοκυπριακά συνδικάτα. Είναι ξεκάθαρο ότι χωρίς την κοινή δουλειά που κάναμε τα δυο τελευταία χρόνια, το πολιτικό προχώρημα και το ξεκαθάρισμα θέσεων αλλά και την καθιέρωση μιας πολιτικής κατανόησης που είναι απαραίτητη για να συνυπάρξουμε μαζί με τις διαφωνίες μας δεν θα μπορούσαμε να φτάσουμε στη δρασυ - eylem.
Η ΕΡΑΣ όμως ολοκλήρωσε μέσα από αυτή τη διαδικασία τον κύκλο της. Σήμερα όχι μόνο δεν έχει να προσφέρει τίποτα περισσότερο αλλά αποτελεί και τροχοπέδη στην ανάπτυξη της δρασυ - eylem και τη συγκρότηση μιας πραγματικά Ριζοσπαστικής Αριστεράς στην Κύπρο. Δεν μπορούμε να κτίζουμε δυο Ριζοσπαστικές Αριστερές. Ούτε μπορούμε να επιτρέψουμε στο κομμάτι της ΕΡΑΣ που κράτησε αυτή τη στάση, σε ένα τόσο κρίσιμο σημείο όπως ήταν η αυτόνομη κάθοδος στις ευρωεκλογές, σε μια εποχή που ένας ολόκληρος κόσμος ψάχνει μια εναλλακτική πρόταση στα αριστερά του ΑΚΕΛ, να ποζάρει με οποιοδήποτε τρόπο σαν η Ριζοσπαστική Αριστερά στην Κύπρο. Τι είδους ριζοσπαστική αριστερά μπορούν να είναι όταν προσέφεραν στο ΑΚΕΛ αριστερό άλλοθι τη στιγμή που ήταν αυτοί που σαν κυβερνών κόμμα συμφώνησαν με την Τρόικα το μνημόνιο, που προώθησαν τα περισσότερα μνημονιακά νομοσχέδια, που έκοψαν τα περισσότερα επιδόματα από ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού; Τι έχουν να πουν σε αυτές τις χιλιάδες αριστερούς που αηδιασμένοι από αυτές τις πολιτικές και τα σκάνδαλα που αποκαλύφτηκαν σε Βάρος του δεν πήγαν να το ψηφίσουν. Πολλοί από αυτούς μάλιστα με αριστερή κριτική. Από αυτούς έχει αντλήσει κυρίως τις ψήφους που πήρε η δρασυ - eylem παρά τον αποκλεισμό και τη συνωμοσία σιωπής που αντιμετώπισε από τα ελληνοκυπριακά ΜΜΕ. Αν οι σύντροφοι θέλουν να γίνουν κάποια πτέρυγα του ΑΚΕΛ είναι ελεύθεροι να το δοκιμάσουν. Τους ευχόμαστε καλή τύχη. Ελπίζουμε και περιμένουμε ότι θα τους ξανασυναντήσουμε στους αγώνες που έρχονται και ίσως κάποιοι από αυτούς να αποφασίσουν να πορευτούν μαζί μας.
Εμείς θα συνεχίσουμε να παλεύουμε και μέσα και έξω από τη Δικοινοτική Ριζοσπαστική Αριστερή Συνεργασία για να προωθήσουμε την αντικαπιταλιστική προοπτική. Την προοπτική της ανατροπής και του σοσιαλισμού. Αυτή θα είναι η δική μας συμβολή στο κτίσιμο της Ριζοσπαστικής Αριστεράς στην Κύπρο.
Ντίνος Αγιομαμίτης