του Σιμόν Ασσαφ
από τον Socialist Worker
Ήταν ένας πόλεμος που στοίχισε 1 τρισεκατομμύριο δολάρια και δόθηκε, σύμφωνα με τον Μπούς και τον Μπλερ, σαν μέρος του παγκόσμιου «πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία». Έντεκα χρόνια μετά την εισβολή, το Ιράκ έχει μετατραπεί σε ένα εφιάλτη για τους δυτικούς αλλά και την περιοχή.
Και η απόδειξη για την απόλυτη τρέλα της εισβολής του 2003 είναι η δημιουργία ενός «υπέρ-κράτους τρομοκράτη» που απλώνεται από το Χαλέπι της Συρίας μέχρι τα προάστια της Βαγδάτης στο Ιράκ.
Είναι μια περιοχή κάτω από τον έλεγχο της οργάνωσης του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και της Συρίας-ΙΚΙΣ ή του Λεβάντε-ΙΚΙΛ, όπως είναι επίσης γνωστή. Ακόμα και η Αλ-Κάϊτα έχει αποκηρύξει την οργάνωση αυτή σαν πολύ «εξτρεμιστική».
Η ευκολία με την οποία οι δυνάμεις του ΙΚΙΣ κατέλαβαν την Μοσούλη, την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ιράκ, και μια σειρά από άλλες σουνιτικές πόλεις έχει ταρακουνήσει ολόκληρη την περιοχή.
Το Ιράκ βρίσκεται τώρα μπροστά στην άβυσσο ενός τρομερού εμφύλιου πολέμου ανάμεσα στην σιητική πλειοψηφία και την σουνιτική μειοψηφία. Ένας εμφύλιος που μπορεί να εξελιχθεί και σε ένα εθνικό πόλεμο ανάμεσα στους Κούρδους και τους Άραβες για τον έλεγχο του Κιρκούκ, μιας πολυεθνικής πόλης που βρίσκεται στην καρδιά της περιοχής με τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου της χώρας.
Οι Κούρδοι που θέλουν το Κιρκούκ σαν πρωτεύουσα ενός μελλοντικού ανεξάρτητου κράτους τους έχουν απλώσει τον έλεγχο τους σε ολόκληρη την πόλη μετά και την άτακτη αποχώρηση του ιρακινού στρατού από τις βάσεις του εκεί.
Είναι ένας πόλεμος στον οποίο μπορεί να εμπλακεί η Τουρκία και ακόμα η πιο παράξενη πιθανότητα, να δούμε στρατεύματα του Ιράν να συντονίζονται με αμερικανικές αεροπορικές επιδρομές ενάντια σε ένα κοινό εχθρό. Υπάρχουν αναφορές ότι ιρανοί φρουροί της επανάστασης έχουν εμφανιστεί γύρω από σιητικούς θρησκευτικούς χώρους στην Βαγδάτη τι στιγμή που οι αμερικανοί απειλούν με επιδρομές από μη επανδρωμένα αεροπλάνα.
Καθώς ο ιρακινός στρατός που είχαν στήσει οι αμερικανοί καταρρέει, οι νέο-συντηρητικοί στην δύση που είναι και οι πραγματικοί εγκληματίες αρχιτέκτονες της σημερινής καταστροφής έχουν την θρασύτητα να μιλούν για «στρατιωτικές επιλογές» ή να ισχυρίζονται ότι δεν έπρεπε να γίνει η αποχώρηση των δυτικών στρατευμάτων το 2011.
Ο νέος σεκταριστικός πόλεμος στην χώρα είναι το αποτέλεσμα της κατοχής και των τακτικών που χρησιμοποίησαν οι δυτικές δυνάμεις για να καταπνίξουν τον εθνικοαπελευθερωτικό ξεσηκωμό του 2004. Τότε οι αμερικανοί και σύμμαχοι τους καλλιεργούσαν τις σεχταριστικές εντάσεις για να διασπάσουν το εθνικό απελευθερωτικό κίνημα.
Για να αντιμετωπίσουν την εξέγερση που ένωνε σιήτες και σουνίτες μουσουλμάνους οι κατοχικές δυνάμεις χρησιμοποίησαν μια στρατηγική που κομμάτιαζε τους κρατικούς θεσμούς προσφέροντας τον έλεγχο της χώρες σε σεχταριστικά σιητικά κόμματα.
Το δεύτερο κομμάτι της στρατηγικής ήταν το λεγόμενο κίνημα των «γιών του Ιράκ». Υποσχέθηκαν σε στοιχεία της φυλετικής εξέγερσης κομμάτια από το μελλοντικό κράτος με αντάλλαγμα να σταματήσουν την εξέγερση σε περιοχές με σουνιτική πλειοψηφία. Η στρατηγική αυτή μαζί με την ενίσχυση των αμερικανικών στρατευμάτων φάνηκε στην αρχή να είναι αποτελεσματική.
Την ιδία ώρα όμως η πολιτική αυτή πυροδοτούσε την σεχταριστική βία που κορυφώθηκε το 2007 μαζί με την ενίσχυση των δυνάμεων κατοχής που έφτασαν τους 166.300 στρατιώτες τον Οκτώβρη του 2007. Το σημερινό αποτέλεσμα φανερώνει το ψέμα πίσω από τους αμερικανικούς ισχυρισμούς ότι με την πολιτική τους έβαζαν τέλος στην σεκταριστική βία.
Το ιρακινό κράτος που δημιουργήθηκε κάτω από την κατοχή ελέγχεται από ένα διεφθαρμένο καθεστώς βαθιά διαιρετικό. Ο ιρακινός πρωθυπουργός Νουρι αλ Μαλίκι βάθαινε τον διαχωρισμό αποξενώνοντας την Σουνιτική μειοψηφία και απειλώντας τις αυτόνομες κουρδικές περιοχές στα βόρεια της χώρας.
Οι αποκλεισμένοι Σουνίτες άρχισαν ειρηνικές διαμαρτυρίες τον Δεκέβρη του 2012 σε ένα κίνημα γνωστό σαν «ιρακινή άνοιξη». Οι δυνάμεις ασφαλείας του καθεστώτος επιτίθονταν στους διαμαρτυρόμενους σκοτώνοντας δεκάδες ανθρώπους. Ο Μαλίκι πλημμύρισε τις σουνιτικές περιοχές με δυνάμεις καταστολής με αποτέλεσμα χιλιάδες άνθρωποι συνελήφθηκαν, βασανίστηκαν ή σκοτώθηκαν.
Η βαθιά δυσαρέσκεια που απλώθηκε ενάντια στο καθεστώς του Μαλίκι προκάλεσε την διάλυση των δυνάμεων ασφαλείας μπροστά στην άνοδο του ΙΣΙΣ και σήμερα η κυβέρνηση του είναι στα πρόθυρα κατάρρευσης.
Την ιδία ώρα, σε μια ανησυχητική εξέλιξη, ο ιρακινός Αγιατολαχ Σιστανί κάλεσε τους σιήτες να εξοπλιστούν ενάντια στους σουνίτες.
Η προοπτικής ενός αιματηρού σεχταριστικού εμφύλιου πολέμου στο Ιράκ είναι η πικρή κληρονομιά της εισβολής των αμερικανών και των συμμάχων τους του 2003.