Οι επιθέσεις στο Παρίσι στις 13 του περασμένου Νοεμβρίου χαρακτηριστήκαν ως η 11η Σεπτεμβρίου της Ευρώπης. Βομβιστές αυτοκτονίας έσπειραν το θάνατο σε μια απο τις πιο πολυσύχναστες περιοχές του Παρισιού. Κτυπήθηκαν καφέ και εστιατόρια και μια αίθουσα συναυλιών. Τα θύματα έφτασαν τους 160, με τις εικόνες απο τα τρομοκρατικά κτυπήματα να κάνουν το γύρο του κόσμου μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα. Αμέσως ξεσηθηκώθηκε ένα κύμα αντίδρασης ανα την υφήλιο κατά της τρομοκρατίας με τις γαλλικές σημαίες να σκεπάζουν τις φωτογραφίες των προφιλ του κόσμου στο facebook, ενώ το σύνθημα Je suis Paris ακούστηκε παντού. Το κλίμα θύμιζε τις μέρες μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, με τις μεγάλες δυνάμεις να προσπαθούν να συγκροτήσουν μια νέα «Συμμαχία Προθύμων» που θα απαντούσε στρατιωτικά στα κτυπήματα.

Μερικες εβδομάδες νωρίτερα είχαμε τις επίθέσεις του ISIS στην Άγκυρα με πάνω απο 130 νεκρούς στην συγκέντρωση για την Ειρήνη που διοργάνωσε το HDP, και πιο πριν την επίθεση στο Σουρούτς. Μια μέρα πριν απο το Παρίσι, κτυπήθηκε και η Βυρητός. Φυσικά κανείς δεν βγήκε με Je suis Beirut ή Ben Ankarayım. Αυτά όμως δεν μας άγγιξαν γιατί δεν ήταν κοντά μας. Και δεν αναφέρομαι φυσικά στην γεωγραφική εγγύτητα των κτυπημάτων, αλλά το πως βλέπουμε τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους. Για μας, τους Ευρωπαίους και ειδικότερα για τους κυβερνώντες στη Δύση, οι ζωές των Γάλλων είχαν περισσότερη σημασία απο τις ζωές των Τούρκων και των Λιβάνιων.

Πολεμος

Και ξαφνικά η Ευρώπη βρίσκεται σε πόλεμο σε απάντηση στα τρομοκρατικά κτυπήματα. Ο Ολαντ διακύρηξε οτι η Γαλλία βρίσκεται σε πόλεμο και μετά τραγούδησε με την υπόλοιπη βουλη την Μασσαλιώτισσα με ένα πρωτόγνωρο για αυτόν πάθος. Τον πρώτο λόγο έχουν φυσικά οι ΗΠΑ με τον Ομπάμα να προσπαθεί να κτίσει εκ νέου την συμμαχία των προθύμων. Η Ρωσία είναι και αυτή στο παιχνίδι με τους συνεχείς βομβαρδισμούς στο έδαφος της Συρίας, ενώ έχει κατεβάσει και αεροπλανοφόρο στη Μεσόγειο. Ακόμη και ο Κάμερον σκαρφίστηκε ένα σωρό δικαιολογίες για να μπεί και αυτός στο παιχνίδι με στόχο την επιβεβαίωση της Βρετανίας ως μια δύναμη και να διεκδικήσει μερίδιο στην αναδιανομή των λαφύρων. Ενώ την στήριξη τους σε αυτόν τον πόλεμο έχουν διακυρήξει όλες οι ευρωπαϊκες χώρες, Ελλαδας και Κύπρου μη εξαιρουμένων. Καθημερινά ακούμε τον Χάσικο και τον Ιωνά να δηλώνουν με πάθος τη στήριξη και το ότι είναι έτοιμοι να παραχωρήσουν βάσεις, εναέριο χώρο... τα πάντα.

Μάλιστα δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι απο την απόφαση του Βρετανικού κοινοβουλίου για τη συμμετοχή της Βρετανίας στον πόλεμο, και τα μαχητικά σηκώστηκαν απο τις βάσεις και χτύπησαν στόχους στη Συρία, σκοτώνοντας ποιος ξέρει πόσους αμάχους. Σε αυτές τις επιχειρήσεις έχουν σκοτωθεί χιλιάδες άμαχοι, μεταξύ τους και εκατοντάδες παιδάκια. Μάλιστα στις πρώτες επιθέσεις της Γαλλίας μετά τα τρομοκρατικά κτυπήματα, κτυπήθηκε και νοσοκομείο, στο οποίο σκοτώθηκαν δεκάδες παιδάκια. Φυσικά αυτές οι εικόνες δεν έκαναν το γύρο του κόσμου... ούτε και συγκινήθηκε κανένας αξιωματούχος. Τέτοιες εικόνες δημοσιεύτηκαν μόνο σε κάποια ΜΜΕ και σε κάποιες σελίδες κοινωνικής διχτύωσης.

Κανένας δεν ασχολήθηκε με αυτά τα παιδάκια καθώς η πιο πολεμοχαρής ήπειρος στην ιστορία, γίνεται συμμέτοχος στην συνέχιση της καταστροφής ολόκληρης της περιοχής, καταστρέφοντας σχολεία, νοσοκομεία και ειμαι σίγουρος και κάποια αρχαιολογικά μνημεία, για τα οποία η Δύση κάνει οτι κόπτεται. Για ακόμη μια φορά συμμετέχει στον φαύλο κύκλο που ξεκίνησε το 91-92 με τον πρώτο πόλεμο στον κόλπο σπέρνοντας για ακόμη μια φορά τον θάνατο.

Ένας φαύλος κύκλος πολέμων και σφαγών που όχι μόνο κατέστραψαν μια ολόκληρη περιοχή, αλλά γέννησαν το ίδιο το Ισλαμικό Κράτος του Ιρακ και της Συρίας, το ISIS.

Ένας φαύλος κύκλος που συνεχίστηκε το 2003 με τον 2ο πόλεμο στον κόλπο, και το 2013 στο Αφγανιστάν. Ένας φαύλος κύκλος σχεδόν 25 χρόνων που έχει καταστρέψει ολόκληρες χώρες όπως το Ιράκ και σήμερα τη Συρία.

Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους είχαν καταλάβει εύκολα το Αφγανιστάν και το Ιράκ, αλλά δεν μπόρεσαν να εδραιώσουν την κυριαρχία τους στρατιωτικά. Ο κόσμος τους αντιμετώπισε σαν αυτό που ήταν, δηλαδή αδίστακτους κατακτητές και τους πολέμησε.

Υποκίνηση θρησκευτικής αντιπαράθεσης

Στο Ιράκ για να νικήσουν την αντίσταση, προσπάθησαν να διεγείρουν τους διχασμούς ανάμεσα στην πλειονότητα των Σιιτών, που καταπιέζονταν χρόνια από τον Σαντάμ Χουσεΐν, και τη μειονότητα των Σουνιτών. Η τακτική αυτή πυροδότησε μια τρομαχτική λογική εμφυλίου πολέμου και θρησκευτικού μίσους μέσα στον οποίο αναδύθηκαν νέες οργανώσεις, όπως το ISIS.

Παρά τις προσπάθειες των ΗΠΑ να σπείρουν τη σεχταριστική διχόνοια, η αντίσταση έφτασε να ενώσει κομμάτια Σιιτών και Σουνιτών. Η απάντηση των ΗΠΑ και των συμμάχων ήταν να κτυπήσουν αυτή τη προσπάθεια, κτυπώντας κύρια Σουνιτικές πόλεις όπως η Φαλούτζια και ενθάρυναν σεχταριστικές επιθέσεις Σιιτων προς τους Σουνίτες.

Αυτές οι πολιτικές, σε συνδιασμό με ένα 25ετή πόλεμο, και τακτικές όπως βασανηστήρια σε φυλακές όπως το Γκουαντάμο και στο Αμπου Γκραιμπ οδήγησαν στην εμφάνιση του ISIS.

Φυσικά όλα αυτά δεν πρέπει να μας οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι το ISIS πρόκειται απλά για μια αντίδραση στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Πρόκειτα για μια αντιδραστική ιδεολογία που έχει στη βάση του τον θρησκευτικό φανατισμό του χειρίστου είδους. Όμως πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι στο τι οδήγησε στην εμφάνιση του.

Το ISIS έχει χτίσει μια τρομερή πολεμική μηχανή που βασίζεται σε ένα μείγμα οργανωμένης λεηλασίας και ιδεολογικού ζήλου που διοχετεύει με στρεβλό τρόπο τον θυμό και το μίσος που προκαλούν οι δυτικές επεμβάσεις.

Η πρόσφατη ιστορία των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων είναι βαμμένη με αίμα. Όχι μόνο χρησιμοποιήσαν ψεύτικες δικαιολογίες για να βάλουν χέρι στην ευρύτερη παριοχή, τα πετρέλαια της και τους διαδρόμους των πετρελαίων, έχουν στηρίξει και έχουν δημιουργήσει τους μετέπειτα εχθρούς τους. Ο Σαντάμ Χουσέιν στηρίχθηκε, εξοπλίστηκε απο τους Αμερικανούς στον 8ετή πόλεμο του Ιρακ με το Ιράν. Ο πρώην υπουργός άμυνας των ΗΠΑ, Ντόναλτ Ραμσφελτ, δήλωνε κυνικά ότι «ο Σαντάμ είναι μπάσταρδος, αλλά είναι δικός μας μπάσταρδος».

Πέραν απο αυτά είναι μάταιο να πιστεύει κανείς ότι η βία και οι βομβιστικές επιθέσεις μπορούν να φέρουν την ειρήνη στην περιοχή και να εξαφανίσουν την τρομοκρατία. Η ματαιότητα τέτοιων μέτρων εκφράστηκε συμπυκνωμένα την ημέρα που έγιναν οι επιθέσεις στο Παρίσι. Ο Ντέιβιντ Κάμερον είχε καλέσει τους δημοσιογράφους έξω από την πρωθυπουργική κατοικία καμαρώνοντας για τον ρόλο της Βρετανίας στην εξόντωση του Μοχάμεντ Εμουάζι (Τζιχάντι Τζον) από τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη. Μέσα σε λίγες ώρες είχαμε απτές αποδείξεις ότι τέτοιες πράξεις «αυτοάμυνας» δεν προσφέρουν στους πολίτες της Δύσης καμία απολύτως ασφάλεια.

Οι βομβιστικές επιθέσεις δεν ξεκίνησαν τώρα. Ξεκίνησαν πριν περιπου ένα και μισό χρόνο. Σε αυτό το διάστημα υπολογίζεται πως 6000 νέοι έχουν ενταχθεί στις τάξεις του ISIS. Ενώ οι τελευταίες επιθέσεις έχουν διεξαχθεί απο μέλη του ISIS που ήταν Ευρωπαίοι πολίτες.

Ο ISIS πολύ ευκολά μπορεί να βρεί ακροατήριο για τις ιδέες ακόμα και μέσα στην ίδια την Ευρώπη. Μετανάστες 3 και 4ης γενιάς που δεν έχουν αναγνωριστεί τα δικαιώματα τους και δεν έχουν πολιτογραφηθεί. Κόσμος ο οποίος έχει χάσει κάθε ελπίδα βλέπωντας όχι μόνο τα όνειρα του να καταστρέφονται αλλά και να μην έχει καν να φάει. Αυτός ο κόσμος αναζητεί διεξόδους και κάποιοι βρίσκουν διέξοδο σε αυτή τη διεστρεβλωμένη μορφή αντίστασης.

Όμως τι θα γίνει; Δεν πρέπει κάποιος να σταματήσει αυτο το τέρας που αποκεφαλίζει ακόμα και μουσουλμάνους, και κτυπά τυφλά στην Ευρώπη, στην Τουρκία, το Λίβανο και όποιον διαφωνεί μαζί τους;

Καμία αυταπάτη ότι αυτοί θα φέρουν λύση. Κοιτάξτε τι κάνουν σήμερα στην Συρία. Οι ΗΠΑ κάνουν πλάτες στον ISIS για να κτυπήσουν τον Ασαντ. Η Ρωσία, που βλέπει τον Άσαντ ως στρατηγικό σύμμαχο της στην περιοχή, ανάμεσα στις επιθέσεις κτυπά και τους αντάρτες της Συριακής αντιπολίτευσης. Οι πρώτες επιθέσεις τους κτύπησαν αποκλειστικά βάσεις των ανταρτών της αντίστασης στον Άσαντ.

Τα θύματα είναι ο απλός ο κόσμος. Έχουν κτυπηθεί νοσοκομεία με θύματα και εκαντοντάδες νεκρά παιδακια.

Και όλα αυτα γιατί παίζονται τα σταυροδόμια των πετρελαίων.

Άρα τι πρέπει να γίνει;

Αντιπολεμικό κίνημα

Το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι να μπει ένα τέλος στις επιθέσεις. Θα αφαιρέσει ένα ισχυρό όπλο απο τους Τζιχαντιστές. Πρέπει να σταματήσουν οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην περιοχή. Κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει απο μόνο του. Χρειάζεται το κτίσιμο ενός κινήματος που να απαιτήσει το σταμάτημα των επεμβάσεων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στην Μ. Ανατολή. Μόνο έτσι θα μπορέσουν να οργανωθεί η αντίσταση των ντόπιων πληθυσμών απέναντι στον ISIS και των ντοπικών δικτατόρων στηριγμάτων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Χρειάζεται ένα κίνημα που να αποτελέσει στήριγμα των Αραβικών επαναστάσεων, δίνοντας τους την ώθηση που χρειάζονται για να ξαναζωντανέψουν, χωρίς βέβαια να βάλουν το χέρι τους οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

Χρείαζεται ένα κίνημα που να απαιτήσει όχι μόνο το σταμάτημα όλων των ειδών παρεμβάσεων στη Μ. Ανατολή και το τέλος των πολεμών αλλα ένα κίνημα που θα πρωτοστατήσει ενάστια στις διευκολύνσεις που παρέχουν τα κράτη δορυφόροι σε αυτό τον πόλεμο όπως η Κύπρος. Στην κύπρο αυτό μεταφράζεται με αγώνα ενάντια στις διεκολύνσεις που η κυβέρνηση δίνει στους ιμπεριαλιστές. Σημαίνει καταγγελία των συμφωνιών με τη Ρωσσία για παραχώρηση των βάσεων και του εναέριου χώρου.Σημαίνει αγώνας κατά των συνεργασιών τύπου Ελλάδας-Κυπρου-Ισραήλ και Ελλάδας- Κύπρου -Αιγύπτου για εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της Μεσογείου. Συμφωνίες καταδικαστέες, γιατί απο τη μια είναι συμφωνίες με μια κατοχική δύναμη, το Ισραήλ, που δολοφονεί σε καθημερινή βάση αθώους Παλαιστίνιους νέους. Απο την άλλη, η συμφωνίες με την Αίγυπτο, υπογράφονται απο τον φονιά της επανάστασης της Αιγύπτου, τον δικτάτορα Σίσι. Με αυτές τις συμφωνίες η κυβέρνηση συναινεί στην υποκλοπή της ΑΟΖ που δικαιούνται οι Παλαιστίνιοι

Σημαίνει ακόμη καμία ανοχή στις ρατσιστικές πολιτικές απέναντι στους μετανάστες με το πρόσχημα ότι μπορεί να υπάρχουν και τρομοκράτες ανάμεσα τους. Καμία ανοχή στις ρατσιστικές πολιτικές και την παρεμόδιση των προσφύγων. Σημαίνει αγώνας ενάντια στους φράκτες, ενάντια στο ΝΑΤΟ και την αναβάθμιση της Frondex.

Σημαίνει το ζωντάνεμα του αντιπολεμικού κινήματος του 2003 που έφτασε να χαρακτηριστεί απο τα ΜΜΕ ως η νέα υπερδύναμη.

Και το 2001-2003, όπως και σήμερα, οι ιμπεριαλιστές σε ΗΠΑ και ΕΕ έπαιξαν τα χαρτιά της τρομοϋστερίας και της ισλαμοφοβίας επιδιώκοντας να κερδίσουν την υποστήριξη στα πολεμικά τους σχέδια.

Όμως έπεσαν έξω. Το διάστημα 2001-2003, η πάλη ενάντια στον πόλεμο έγινε κέντρο για εκατομμμύρια ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη. Μια ολόκληρη γενιά ανακάλυψε ξανά τον αντιιμπεριαλισμό, ξανάμαθε να οργανώνει συλλαλητήρια και να πολιορκεί τις αμερικάνικες πρεσβείες, στις ΗΠΑ οι βετεράνοι ενάντια στον πόλεμο βγήκαν στους δρόμους των αμερικάνικων πόλεων. Στην Κύπρο, η Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο, στις 16/02/2003, παραμονή των εκλογών, οργάνωσε αντιπολεμική διαδήλωση των 800 ατόμων μέσα στις βάσεις.

Σήμερα, οι τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι ξαναβάζουν τις ίδιες πιέσεις πάνω στο μεγάλο κύμα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες που ξεδιπλώθηκε το καλοκαίρι σε αρκετές χώρες της ΕΕ, πιέζοντας για συναίνεση στο νέο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Το αντιπολεμικό κίνημα οφείλει να απαντήσει ξανά ξεκάθαρα στην υποκρισία των ιμπεριαλιστών που σπέρνουν πολέμους σε όλο τον πλανήτη και παριστάνουν τους «ανίδεους» όταν θερίζουν τρομοκρατικές επιθέσεις στις μητροπόλεις τους.

Κυριάκος Κοιλιάρης