Οι ευρωεκλογές του περασμένου Μάη χαρακτηρίστηκαν από τη μεγάλη αποχή του 56,3% που είναι η μεγαλύτερη που καταγράφηκε σε οποιαδήποτε εκλογική αναμέτρηση.
Το χαμηλό ποσοστό συμμετοχής έκρυψε ουσιαστικά την πτώση που είχαν όλα τα κόμματα. Ο ΔΗΣΥ που συνεργάστηκε με το ΕΥΡΩΚΟ μπορεί να αναδείχτηκε πρώτο κόμμα εκλέγοντας δυο ευρωβουλευτές με 37.75% αλλά στην ουσία πήρε 12,000 ψήφους λιγότερες από ότι το 2009 ενώ αν το αποτέλεσμα συγκριθεί με τις προηγούμενες βουλευτικές φαίνεται ότι έχασε ένα στους τρείς ψηφοφόρους του. Το ΑΚΕΛ κατάφερε να εκλέξει και αυτό δυο ευρωβουλευτές όπως ήταν ο στόχος του αλλά είχε μια πτώση 8,3% σε σχέση με τις ευρωεκλογές του 2009 και 37,000 ψήφους λιγότερες ενώ και σε αυτή τη περίπτωση αν η σύγκριση γίνει με τις προηγούμενες βουλευτικές φαίνεται να έχασε το 40-45% των ψηφοφόρων του. Πτώση είχαν και τα άλλα δυο παραδοσιακά κόμματα το ΔΗΚΟ , που με το 10,83% έχασε το ένα τέταρτο των ψηφοφόρων του και η ΕΔΕΚ που παρά το ότι συμμάχησε με τους Οικολόγους και πήραν 7,68% έχασαν σχεδόν τους μισούς τους ψηφοφόρους σε σχέση με τις βουλευτικές του 2011. Το κόμμα του Λιλλήκα πήρε 6,78% που είναι σαφώς κάτω από το ποσοστό που περίμενε ενώ το ΕΛΑΜ, η Χρυσή Αυγή Κύπρου ανέβηκε στο 2,69% αλλά ουσιαστικά κέρδισε μόνο 2000 ψήφους περισσότερες απ ότι στις προηγούμενες βουλευτικές.
Απογοήτευση
Όλα αυτά καταγράφουν την απογοήτευση που υπάρχει μέσα στη κοινωνία εξαιτίας των μνημονίων και των πολιτικών λιτότητας, προς όλα τα κόμματα που θεωρούνται συνυπεύθυνα για την σημερινή τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκονται χιλιάδες εργαζόμενοι με την ανεργία να φτάνει στο πρωτοφανές 20%, τις περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές και πολλά άλλα. Καταγράφει την αντίδραση του κόσμου προς το πολιτικό κατεστημένο που κυβερνά εδώ και δεκαετίες μέσα από διάφορους συνδυασμούς και τη διαφθορά που κυριαρχεί και δεν μπορεί με τίποτα να καλυφτεί πλέον.
Αυτά τα αποτελέσματα όμως καταγράφουν και μια αντίδραση προς την ίδια την Ε.Ε. και τους θεσμούς της την οποία θεωρούν υπεύθυνη για το κούρεμα και τα μνημόνια που επέβαλε. Πολύ λίγος κόσμος πιστεύει πια ότι μπορεί να προκύψει οτιδήποτε καλό από αυτή τη συμμαχία της λιτότητας, της ανεργίας, και του ρατσισμού που δίνει πρόσφορο έδαφος στους ναζί να αναπτύσσονται αφού στις περισσότερες χώρες καταγράφηκε και μια σημαντική άνοδος των ακροδεξιών και φασιστικών οργανώσεων και κομμάτων.
Αυτά είναι πραγματικά κακά μαντάτα και θα πρέπει όσοι παλεύουμε ενάντια στη φασιστική απειλή να συντονιστούμε και να οργανωθούμε για να την αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά. Τα καλά μαντάτα για μας είναι ότι παρά τις δεκάδες χιλιάδες ψηφοφόρους που δεν πήγαν να ψηφίσουν αυτή η οργή δεν στράφηκε προς τους φασίστες αφού το ΕΛΑΜ δεν είχε τη θεαματική άνοδο της Χρυσής Αυγής αλλά πήρε μόλις 2000 ψήφους περισσότερες. Αυτό δεν πρέπει όμως να το δούμε σαν καθησυχαστικό γεγονός αλλά σαν προειδοποίηση για να τους τσακίσουμε ενόσω είναι μικροί και αδύνατοι ακόμη.
Είναι φανερό ότι οι φασίστες σήμερα πατούν πάνω στην οργή ενάντια στην Ε.Ε. και τους θεσμούς της και την στρέφουν ενάντια στους μετανάστες και την αριστερά που στην πλειοψηφία της αδυνατεί να έχει μια συνολική πρόταση ρήξης με το Ευρώ και την Ε.Ε. Σε αυτό το σημείο ακόμα και το πρόγραμμα της δρασυ - eylem είχε αδυναμία αφού άφηνε το πρόβλημα της συνολικής σύγκρουσης με τις πολιτικές της ΕΕ και το Ευρώ στη διάθεση των ευρωαφεντικών, στη λογική του ποιος θα φορτωθεί την ευθύνη για την έξοδο από το Ευρώ και την Ε.Ε. Όταν όμως το Ευρώ και η Ε.Ε. είναι το κέντρο για την επιβολή των πολιτικών λιτότητας, των ιδιωτικοποιήσεων της κατάργησης των εργατικών κατακτήσεων της φτωχοποίησης της μεγάλης μάζας του πληθυσμού η ρήξη με αυτούς τους θεσμούς δεν είναι κάτι για το οποίο μπορούμε να διστάζουμε να πάρουμε την ευθύνη αλλά κεντρική πολιτική επιλογή για ανατροπή αυτών των πολιτικών και έξοδο από την κρίση.
Το αποτέλεσμα για τη δρασυ - eylem
Παρ' όλα αυτά η Δικοινοτική Ριζοσπαστική Αριστερή Συνεργασία δρασυ - eylem, η πρώτη προσπάθεια για να εμφανιστεί μια εναλλακτική πρόταση στα αριστερά του ΑΚΕΛ με ένα διεθνιστικό ψηφοδέλτιο με δύο τουρκοκύπριες και 4 ελληνοκύπριους υποψηφίους και ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα, κατέγραψε ένα ποσοστό 0,86% παίρνοντας 2220 ψήφους. Οι 655 από αυτούς τους ψήφους προέρχονται από τουρκοκύπριους και οι υπόλοιποι 1565 από ελληνοκύπριους.
Τελικά οι τουρκοκύπριοι που κατάφεραν να ψηφίσουν ήταν ελάχιστοι, μόλις το 3,19%. Ο λόγος γι αυτή τη χαμηλή συμμετοχή ήταν η νομοθεσία που ψήφισε λίγες βδομάδες νωρίτερα η Βουλή με τις ψήφους του ΔΗΣΥ και την αποχή του ΑΚΕΛ και των άλλων κομμάτων με την οποία αποκλείονταν πάνω από το ένα τρίτο των τουρκοκυπρίων ψηφοφόρων από τους εκλογικούς καταλόγους. Έτσι πολλοί τουρκοκύπριοι που έφταναν στα κέντρα δεν μπορούσαν να ψηφίσουν και έφευγαν άπρακτοι. Στο εκλογικό κέντρο κοντά στο Λήδρα Πάλας οργανώθηκε διαμαρτυρία από τουρκοκύπριους συνδικαλιστές που δεν τους επιτράπηκε να ψηφίσουν με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να κατεβάσει τη ΜΜΑΔ και να διακοπεί η ψηφοφορία για 2 ώρες. Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα πολλοί τουρκοκύπριοι ακόμη και από αυτούς που ήταν στους καταλόγους να μην μπουν καν στη διαδικασία να πάνε στα ειδικά εκλογικά κέντρα που βρίσκονταν στο νότο. Τελικά κατάφεραν να ψηφίσουν συνολικά μόνο 1869 τουρκοκύπριοι ενώ άλλοι 700 με 800 τουλάχιστον έφυγαν άπρακτοι.
Με αυτές τις συνθήκες και τον αποκλεισμό που αντιμετώπισε σε όλη την προεκλογική περίοδο η δρασυ - eylem, το ποσοστό που κατέγραψε είναι σημαντικό. Παρόμοια ποσοστά, 1,01% κατέγραψε και ο ανεξάρτητος τουρκοκύπριος υποψήφιος Σενέρ Λεβέντ ενώ πολύ χαμηλά κινήθηκε το τουρκοκυπριακό Σοσιαλιστικό Κόμμα στο 0,11. Είναι ενδιαφέρον όμως ότι συνολικά οι τουρκοκύπριοι υποψήφιοι μαζί με τη δρασυ – eylem πήραν 5,216 ψήφους που είναι τριπλάσιοι από τον αριθμό των τουρκοκυπρίων που ψήφισαν.
Πως συνεχίζουμε
Είναι φανερό ότι η δρασυ - eylem δεν κατάφερε να σπάσει το τείχος της σιωπής και του αποκλεισμού που έκτισαν τα ελληνοκυπριακά ΜΜΕ. Η φωνή μας δεν μπόρεσε να ακουστεί στη μεγάλη μάζα των απογοητευμένων που δεν πήγαν να ψηφίσουν. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σε αυτό συνέτεινε και το γεγονός ότι καθυστερήσαμε απελπιστικά να ξεκινήσουμε την προεκλογική μας εκστρατεία αλλά και ο ερασιτεχνικός τρόπος με τον οποίο την οργανώσαμε. Είναι χαρακτηριστικό ότι κάποιος κόσμος έμαθε για μας μετά τις εκλογές με τη φασαρία που έγινε για τον αποκλεισμό των τουρκοκυπρίων από τους καταλόγους.
Το ότι όμως δεν καταφέραμε να καταγράφουμε ένα ψηλότερο ποσοστό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ο κόσμος στον οποίο απευθυνόμαστε. Αντίθετα τα αποτελέσματα δείχνουν ότι αυτό το κομμάτι ίσως είναι και μεγαλύτερο από ότι και εμείς οι ίδιοι εκτιμούσαμε. Η δρασυ - eylem θα πρέπει να συνεχίσει να απευθύνεται σε αυτό τον κόσμο και να προσπαθήσει να τον οργανώσει όπως ακριβώς ήταν ο στόχος που θέσαμε πριν τις εκλογές. Κατά την προεκλογική περίοδο πολύς κόσμος μας ρωτούσε για το πώς θα συνεχίσουμε. Σήμερα μας το ζητά πολύ πιο επιτακτικά.
Το εκλογικό αποτέλεσμα είναι μια καλή αρχή πάνω στην οποία μπορούμε να πατήσουμε για να πάμε πάρα κάτω. Οι προσβάσεις και οι επαφές που δημιουργήσαμε κατά την προεκλογική περίοδο σε ολόκληρη τη Κύπρο μας δίνουν ένα καλό περίγυρο που μας επιτρέπει να έχουμε ένα σημαντικό ακροατήριο που μπορεί να γίνει η μαγιά για να κτίσουμε ένα δικοινοτικό κίνημα που να μπορεί την επόμενη περίοδο να παίξει σημαντικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις και τις μάχες που έρχονται. Θα πρέπει πολύ σύντομα να ξαναδούμε αυτό τον κόσμο και να κουβεντιάσουμε μαζί του. Η εμπειρίες και τα μαθήματα που πήραμε από αυτή την προεκλογική εκστρατεία σε βορρά και νότο θα είναι ένα πολύτιμο εργαλείο στην προσπάθεια μας.
Για να έχει μέλλον όμως αυτή η προσπάθεια θα πρέπει πρώτα και κύρια να οριοθετήσει με σαφήνεια τον εαυτό της σαν αντικαπιταλιστική αριστερά που δεν φοβάται να πει τα πράγματα με το όνομα τους. Που στηρίζεται πάνω στη ταξική ανάλυση της κοινωνίας και αναγνωρίζει ότι η αλλαγή θα έλθει με την ανατροπή και όχι με τη διαχείριση του καπιταλισμού από μια αριστερή κυβέρνηση. Που χρειάζεται ένα πρόγραμμα με μεταβατικά αιτήματα που να συνδέουν δηλαδή τη καθημερινή πάλη με την προοπτική της επανάστασης και του σοσιαλισμού αλλά που να μην μετατρέπονται σε δικαιολογία για εγκατάλειψη αυτής της προοπτικής. Που να πάρει πρωτοβουλίες που να σπρώχνουν προς αυτή την κατεύθυνση ιδιαίτερα τώρα που θα μπορεί να τους δίνει πολύ πιο έντονο δικοινοτικό και κατά συνέπεια διεθνιστικό χαρακτήρα. Ήδη η προεκλογική εμπειρία έδειξε ότι όπου βάλαμε αυτή τη προοπτική είχαμε πολύ θερμή αποδοχή.
Είναι ένα στοίχημα που δεν θα είναι εύκολο να κερδίσουμε αλλά αξίζει το κόπο να το παλεύουμε. Οι συνθήκες σήμερα είναι καλύτερες από ποτέ άλλοτε.
Ντίνος Αγιομαμίτης